به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"
نفت ما "، طرح ملی نگهداشت و افزایش تولید نفت در گستره فعالیت سه شرکت تابع شرکت ملی نفت ایران (شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، شرکت نفت فلات قاره ایران و شرکت نفت مناطق مرکزی ایران) در محدوده جغرافیایی هفت استان کرمانشاه، ایلام، خوزستان، کهگیلویه و بویر احمد، بوشهر، فارس و هرمزگان تعریف شده و شامل ۳۳ پروژه (۲۹ پروژه در بخش خشکی و چهار پروژه در بخش فراساحل) است که بیشترین حجم کاری در استان خوزستان می باشد که بخش عمده اي از اين طرح ملي شامل 27 بسته براي توسعه 28 مخزن در شرکت ملي مناطق نفت خيز جنوب در دست انجام است. بر اساس اعلام شرکت ملی نفت ایران، مجموع هزینه های سرمایه گذاری پیشبینیشده در طرح ملی نگهداشت و افزایش توان تولید نفت معادل ۶.۲ میلیارد دلار است که با حساب هزینه های تأمین مالی و ارقام بازپرداخت در تعهد دولت به ۷.۲ میلیارد دلار میرسد. ارزش تقريبي طرح توسعه 28 مخزن مناطق نفت خیز جنوب 4.6 ميليارد دلار است که اين حجم از سرمايه گذاري در ايجاد فرصت هاي شغلي و بهبود فضاي کسب وکار تاثيري بسزا خواهد داشت. حمایت از ساخت داخل با الزام پیمانکاران به استفاده از تجهیزات داخلی و توسعه عمران و آبادانی مناطق پیرامونی با اختصاص ۴ درصد از اعتبار طرح به مسوولیت های اجتماعی، استفاده از نیروهای بومی و ملاحظات زیست محیطی از جمله ویژگی های این طرح است.
طرح نگهداشت و افزایش تولید به عنوان بزرگترین طرح توسعه ای بعد از انقلاب مناطق نفت خیز جنوب است که در پهنه ۵ استان جنوب غرب کشور در دست اجراست و وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران نیز اولویت ویژه ای برای آن قرار داده اند. هدف نخست این طرح افزایش ۳۴۱ هزار بشکه ای تولید نفت است که با توسعه ۲۸ مخزن با استفاده از توان پیمانکاران داخلی و نظارت مستمر کارشناسان شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب محقق می شود. سرمایه گذاری پیش بینی شده برای توسعه میادین مناطق نفت خیز جنوب 4.6 میلیارد دلار است که از نظر حجم سرمایه گذاری، به عنوان بزرگترین طرح توسعه میادین در مناطق نفتخیز جنوب با اتکا به توانمندی شرکتهای داخلی در دست اجرا می باشد.
همگام با برنامه ریزی برای افزایش ظرفیت تولید نفت، هدف اصلی از تدوین و اجرای طرح نگهداشت و افزایش تولید نفت، حفظ جریان کار و اشتغال در میان پیمانکاران و سازندگان ایرانی صنعت نفت است و به این منظور، ضمن بهره مندی صرف از توان پیمانکاران ایرانی، فهرستی از کالاهای پرمصرف طرح که امکان ساخت داخل آنها وجود دارد تهیه و در قراردادهای مربوطه گنجانده شده است و پیمانکاران صرفاً ملزم به تامین اقلام این فهرست از محل تولیدات داخلی هستند. پیش بینی می شود در پایان اجرای همه بسته های کاری این طرح، سهم ساخت داخل بالغ بر ۸۰ درصد باشد.
دستیابی به اهداف ترسیم شده در راستای ماموریت و چشم انداز وزارت نفت، افزایش صیانتی ظرفیت تولید شركت ملی مناطق نفت خیز جنوب، مدیریت بهینه هزینه های تولید با بكارگیری فناوری های مناسب و پیشرفته و همچنین نوسازی و بازسازی تاسیسات موجود، استفاده از تكنولوژی های چاه محور جهت بالابردن دبی چاهها استفاده از تكنولوژی های تاسیسات محور جهت بهینه سازی و افزایش ظرفیت تولید و فرآورش نفت و گاز از اهداف این طرح ملی است.
شرکت ملی نفت ایران در بهمن ماه سال ۹۷ در مرحله نخست واگذاری این پروژهها اقدام به تهیه و انتشار اسناد و برگزاری مناقصات ۱۰ پروژه از مجموعه پروژه های این طرح کرد که منجر به انعقاد ۱۰ قرارداد مهندسی، تامین کالا و تجهیزات، ساختمان و نصب و اجرای حفاری (EPC-EPD) به ارزش نزدیک به ۸۰۰ میلیون دلار شد.
به موازات اجرای پروژه های مرحله نخست طرح، برگزاری مناقصات ۱۳ پروژه مرحله دوم به ارزش قراردادی نزدیک به یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار در اولویت کاری شرکت ملی نفت ایران قرار گرفت که با پایان فرآیند مناقصات مربوطه و مشخص شدن برندگان آنها، در مرداد ماه سال ۱۳۹۹ به پیمانکاران منتخب واگذار شد که پس از طی فازهای مهندسی و خرید کالا به تدریج وارد مراحل اجرایی شد.
از انتهای سال ۹۸ تا نیمه سال ۱۳۹۹ نیز برگزاری مناقصات و تعیین پیمانکاران مربوط به هشت پروژه مرحله سوم طرح در دستور کار قرار گرفت. قراردادهای مرحله سوم طرح نگهداشت و افزایش توان تولید نفت در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب و شرکت نفت فلات قاره با حضور وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در 22 دی 99 امضا شد. این پروژه ها با ارزشی افزون بر یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار در حوزه عملیاتی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب (شامل میدانهای بینک، سولابدر، لالی بنگستان، گچساران ۳ و۴، گلخاری، بی بی حکیمه و اهواز ۲، ۳ و ۵ در استانهای بوشهر، فارس، خوزستان، کهگیلویه و بویر احمد) و شرکت نفت فلات قاره ایران (شامل میدان رشادت در حوزه دریایی استان هرمزگان در خلیج فارس) قرار دارند.
افزایش ضریب بازیافت نفت از آن جهت در میادین نفتی ایران اهمیت دارد که این عدد در ایران حدود 25 درصد است. به این معنا که تنها 25 درصد از منابع موجود و شناسایی شده قابل برداشت است. از سوی دیگر از آنجا که اغلب میادین نفتی ایران در نیمه عمر خود قرار دارند و خطر کاهش تولید نفت از این میادین با توجه به افت فشار وجود دارد. از همین ایران در تلاش است تا با طراحی بسته های مختلف، تولید نفت را در سطوح فعلی نگه داشته و حتی با استفاده از تکنولوژی روز، این تولید را افزایش دهد.