سیاست های انرژی دولت بایدن

نظر به اینکه این سیاستها ، همان سیاستهای دو حزب جمهوری خواه و دموکرات بوده و نه سیاستها و سلایق افراد در فضای انتخاباتی ، بنابر این بعد از پیروزی و شکل گرفتن دولت، بندرت تغییر اساسی در این سیاستها صورت می گیرد.

مشخص بودن سیاستها هر فرد برای رای دهندگان ، یکی از نقاط قوت نظام حزبی کشورهای توسعه یافته محسوب می گردد.

در دوره انتخابات 2016 ، سیاست ترامپ حمایت قاطع از صنایع نفت و گاز آمریکا بود که بر این اساس بسیاری از مقررات داخلی خصوصاً محیط زیستی ، خروج از معاهده پاریس و حتی موضعگیریهای سیاسی وی در راستای حمایت از شرکتهای آمریکائی فعال در بخش نفت و گاز بود. ( در یادداشتی در همان ایام تشریح کرده بودم ) بر این اساس نیز ایالتهای نفتخیز آمریکا از جمله تگزاس با قاطعیت در این انتخابات نیز از وی حمایت کرده بودند.

صنعت نفت در برخی از ایالات آمریکا طی چند سال اخیر بسیار رشد کرده بطوری که فقط شرکتهای نفتی درایالت تگزاس بابت عملکرد سال 2017 ، بالغ بر ۱۱ میلیارد دلار به دولت مالیات و رویالیتی پرداخت کرده اند ، که سهم پروژه های شیل چشمگیر بوده است.

سیاستهای کلی جو بایدن نیز حتی قبل از شروع کار دولت وی و انتخاب وزراء مشخص است.

سیاستهای انرژی بایدن اختلاف اساسی با ترامپ خواهد داشت. برخلاف دولت ترامپ ، بایدن توجه زیادی به مسائل زیست محیطی خواهد داشت ، موضوعی چالشی که نقطه برخورد با منافع شرکتهای بزرگ نفتی ، ولی با حمایت فعالین زیست محیطی خواهد بود.

بایدن خواستار صرف چند تریلیون دلار برای سرعت بخشیدن به گذر از سوختهای فسیلی به جلوگیری از انتشار گازهای آلاینده و تغییرات آب و هوائی است.

بایدن قول داده است که مانع صدور مجوز جدید برای انجام روش فرکینگ برای تولید نفت و گاز گردد. این اقدام مستقیماً فعالیت شرکتهای نفتی فعال در حوزه شیل نفت و گاز که هم اکنون در چندین ایالت آمریکا با این روش کار می کنند را محدود خواهد ساخت.

بایدن همچنین قول داده است که بلافاصله بعد از شروع کار ، به کنوانسیون پاریس در رابطه با تغییرات اقلیمی که ترامپ از آن خارج شده است ، مجدد ملحق گردد.

این موضوع هزینه های اضافه بر صنعت نفت و گاز آمریکا تحمیل خواهد کرد.

در مجموع با توجه به این سیاستهای کلی بایدن ،بنظر می رسد شاهد محدودتر شدن تولید نفت و گاز در آمریکا از یک طرف و پرهزینه تر شدن آن از طرف دیگر باشیم .