وزارت اقتصاد اعلام کرد، بدهی دولت از مبلغ ۱۱ هزار و ۶۲۵ هزار میلیارد ریال در پایان سال ۱۴۰۰ به مبلغ ۱۲ هزار و ۴۷۶ هزار میلیارد ریال در پایان سال ۱۴۰۱ رسیده است که در مجموع افزایش ۷ درصدی را نشان می‌دهد. در حالی که در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی این افزایش ۳۰ درصد ذکر شده است.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۱۱ آذر ۱۴۰۲ - ۱۱:۱۸
کد مطلب : ۱۶۱۱۳۰
بدهی دولت در سال گذشته ۷ درصد رشد کرد
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"،وزارت اقتصاد اعلام کرد در پایان سال ۱۴۰۱ بدهی‌های دولت با ۷ درصد رشد نسبت به پایان سال ۱۴۰۰ به ۱۲ هزار و ۴۷۶ هزار میلیارد ریال و بدهی شرکت‌های دولتی نیز با ۱۳ درصد رشد نسبت به پایان سال ۱۴۰۰، به ۱۸ هزار و ۹۰۷ هزار میلیارد ریال رسیده است.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در شهریور ماه امسال گزارشی با عنوان «از لایحه تا قانون بودجه سال 1402 کل کشور: وضعیت بدهی دولت و انتشار اوراق مالی» داشت که بر اساس آن از رشد 30 درصدی بدهی‌های دولت و 90 درصدی بدهی‌های شرکت‌های دولتی خبر داده بود که وزارت اقتصاد این ارقام را ناشی از محاسبه و قیاس نادرست دانسته است.
رشد 7 درصدی بدهی دولت
در همین راستا وزارت اقتصاد اعلام کرد، بدهی دولت از مبلغ 11 هزار و 625 هزار میلیارد ریال در پایان سال 1400 به مبلغ 12 هزار و 476 هزار میلیارد ریال در پایان سال 1401 رسیده است که در مجموع افزایش 7 درصدی را نشان می‌دهد. در حالی که در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی این افزایش 30 درصد ذکر شده است.
رشد 13 درصدی بدهی شرکت‌های دولتی
بدهی شرکت‌های دولتی از مبلغ 16 هزار و 690 هزار میلیارد ریال در پایان سال 1400 به مبلغ 18 هزار و 907 هزار میلیارد ریال در پایان سال 1401 رسیده است که در مجموع افزایش 13 درصدی را نشان می دهد. در حالی که در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی این افزایش 90 درصد ذکر شده است.
اعلام ارقام یاد شده در این گزارش ناشی از نوع محاسبه بوده است چرا که وضعیت مانده بدهی‌ها و مطالبات دولت و شرکت‌های دولتی در پایان سال 1401 برخلاف سایر روندهای ارائه‌شده در این گزارش که به‌صورت سالانه درج شده است؛ نسبت به نیمه اول سال 1400 (بازه 18 ماهه) مورد مقایسه قرار گرفته است که این موضوع علیرغم وجود داده‌های آماری مربوط به پایان سال 1400، به دلیل نامتقارن‌بودن بازه‌های زمانی، تحلیل روند مانده بدهی دولت و شرکت‌های دولتی را با ابهام و انحراف مواجه کرده است.
این در حالی است که در گزارش‌های مراجع آماری و یا سیاست‌گذاری، روندهای زمانی به جهت امکان مقایسه عملکرد متغیرها و تحلیل صحیح آنها معمولاً در بازه‌های زمانی برابر و مشابه اعم از روزانه، هفتگی، ماهانه، فصلی و یا سالانه مدنظر قرار می‌گیرند و شیوه ارائه‌شده در گزارش مرکز پژوهش‌ها مجلس شورای اسلامی چندان معمول نیست.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در شهریور ماه امسال گزارشی با عنوان «از لایحه تا قانون بودجه سال 1402 کل کشور: وضعیت بدهی دولت و انتشار اوراق مالی» داشت که بر اساس آن از رشد 30 درصدی بدهی‌های دولت و 90 درصدی بدهی‌های شرکت‌های دولتی خبر داده بود که وزارت اقتصاد این ارقام را ناشی از محاسبه و قیاس نادرست دانسته است.
رشد 7 درصدی بدهی دولت
در همین راستا وزارت اقتصاد اعلام کرد، بدهی دولت از مبلغ 11 هزار و 625 هزار میلیارد ریال در پایان سال 1400 به مبلغ 12 هزار و 476 هزار میلیارد ریال در پایان سال 1401 رسیده است که در مجموع افزایش 7 درصدی را نشان می‌دهد. در حالی که در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی این افزایش 30 درصد ذکر شده است.
رشد 13 درصدی بدهی شرکت‌های دولتی
بدهی شرکت‌های دولتی از مبلغ 16 هزار و 690 هزار میلیارد ریال در پایان سال 1400 به مبلغ 18 هزار و 907 هزار میلیارد ریال در پایان سال 1401 رسیده است که در مجموع افزایش 13 درصدی را نشان می دهد. در حالی که در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی این افزایش 90 درصد ذکر شده است.
اعلام ارقام یاد شده در این گزارش ناشی از نوع محاسبه بوده است چرا که وضعیت مانده بدهی‌ها و مطالبات دولت و شرکت‌های دولتی در پایان سال 1401 برخلاف سایر روندهای ارائه‌شده در این گزارش که به‌صورت سالانه درج شده است؛ نسبت به نیمه اول سال 1400 (بازه 18 ماهه) مورد مقایسه قرار گرفته است که این موضوع علیرغم وجود داده‌های آماری مربوط به پایان سال 1400، به دلیل نامتقارن‌بودن بازه‌های زمانی، تحلیل روند مانده بدهی دولت و شرکت‌های دولتی را با ابهام و انحراف مواجه کرده است.
این در حالی است که در گزارش‌های مراجع آماری و یا سیاست‌گذاری، روندهای زمانی به جهت امکان مقایسه عملکرد متغیرها و تحلیل صحیح آنها معمولاً در بازه‌های زمانی برابر و مشابه اعم از روزانه، هفتگی، ماهانه، فصلی و یا سالانه مدنظر قرار می‌گیرند و شیوه ارائه‌شده در گزارش مرکز پژوهش‌ها مجلس شورای اسلامی چندان معمول نیست.
