یک کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: مدیریت حکومت با درآمدهای نفتی باعث خواهد شد سیستم خود را درباره عملکرد دولت‌ها پاسخگو نداند.
تاریخ انتشارسه شنبه ۱ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۹:۰۴
کد مطلب : ۱۱۶۱۹۷
مهدی مطهرنیا در گفت وگو با "نفت‌ما":
حکومتداری با نفت، دولت‌ها را پاسخگو نمی‌کند
کارشناس مسائل بین‌الملل با اشاره به تبعات کشورداری با پول نفت، گفت: مدیریت حکومت با درآمدهای نفتی باعث خواهد شد سیستم خود را درباره عملکرد دولت‌ها پاسخگو نداند. به عنوان مثال در تاریخ پس از انقلاب اسلامی، بر اساس آنچه «صدور انقلاب» نام گرفت، از همان آغاز یک نوع جهت‌گیریِ گسترش یابنده در سیاست خارجی ما نهادینه شد. پس می‌توان به این نتیجه رسید که تمدنها، جوامع یا حکومتها مرحله رشد و شکوفایی و انحطاط دارند. البته گروهی هم نظرشان این است که تمدنها یا رژیم‌هایی که با گسترش نفوذ خود درصدد فتح سرزمین‌های متفاوت گام بر می‌دارند انحطاط خود را رقم می‌زنند، چرا که به دولت‌ها و حکومت‌هایی هزینه‌آور تبدیل می‌شوند.
مهدی مطهرنیا در گفت‌وگو با خبرنگار آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، همچنین گفت: در واقع این هزینه‌سازی‌ها و البته فقدان پاسخگویی و مسائلی که در قید زمان به وجود می‌‌آیند، به این تمدنها ضربه می‌زنند و آنها را آسیب‌‌پذیر می‌کنند.
وی در ادامه افزود: شرح این شرایط ما را به این واقعیت می‌‌رساند که آسیب‌‌پذیر شدن یا تهدید‌‌پذیر شدن این حکومتها، جوامع یا تمدنها باعث گسترش انحطاط‌‌شان خواهد شد. طی چند دهه اخیر ایران بر اساس آموزه‌های انقلابی و تاکید مؤکد به این آموزه‌ها و سپس بهره‌برداری از آنها در گستره گسترش نفوذ سیاسی خود، به مناسبات کشورهای گوناکونی وارد شده است. در افغانستان، در بحران عراق، قبل از آنها در ماجرای بوسنی‌‌و‌هرزگوین و البته فلسطین، سوریه و در حوزه بحرین و یمن و... هزینه‌‌های بالایی را متحمل شده و به تبع گسترش نفوذ خود در دایره گستردهتری از جغرافیای مکانی، زمان از دست داده است.
این کارشناس مسایل بین‌الملل ادامه داد: این توضیح‌‌ها مؤید آن است که زمانی میتوانیم ادعا کنیم این گسترش مکانی موفق بوده که اتلاف زمان از طریق فقدان دستاوردهای جدی برای مرکز تهی بماند. به‌عبارت دیگر، اگر ایران در یک زمان معین، برای گسترش دفاع از حقوق دیگران و تکیه بر ارزشهای برخاسته از ارزشهای انقلاب اسلامی خود به جغرافیاهای گستردهتری وارد می‌شود و پس از آن، نه برای مردم آن منطقه، نه برای مردم و گستره جغرافیایی کشور مرکزی یعنی ایران، بهره‌برداری عملی صورت نپذیرد، نمی‌تواند در آینده برابر تهدیدهای این قدرت‌افکنی به راحتی مقاومت کند و برابر آن بایستد یا اعلام پیروزی کند و دستاوردهای گران‌سنگی داشته باشد.
استاد سیاسی دانشگاه همچنین با گفتن اینکه «می‌توان این اعلان پیروزی‌ها و دستیابی به دستاوردها را از نظر تبلیغاتی عنوان کرد» ادامه داد: اما امروزه شاخصه‌های مشخصی برای راستی‌آزمایی پیروزی‌ها و موفقیت‌ها در جوامع گوناگون به واسطه رشد آداب تبادل اطلاعات به وجود آمده است. امروز زمانی میتوانیم بگوییم هزینه‌ها به امتیازات گران‌بهایی منجر شده است که از نظر اجتماعی بتوانیم از طریق این پیروزی‌ها به پیشرفت و آرامش جامعه ملی خود کمک کنیم و هم اینکه به واسطه دستیابی و ادعای پیروزی و گرفتن امتیاز در جامعه ملی خود، شاهد رشد و شکوفایی اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و ارزشی و موفقیت در حوزه‌های گوناگون دیگر باشیم و در مقام تطبیق با گذشته خود و حال کشورهای پیرامون و فراپیرامونی خود سربلند بیرون آییم و به مردم گزارشی شفاف بدهیم.
مهدی مطهرنیا در پایان صحبت‌هایش گفت: اکنون پرسش مهم این است که ایران طی دهه‌های گذشته و در جبهه‌های گوناگون چه هزینه‌هایی را متحمل شده و به واسطه هزینه‌ها، چقدر دستاورد داشته است؟
مهدی مطهرنیا در گفت‌وگو با خبرنگار آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، همچنین گفت: در واقع این هزینه‌سازی‌ها و البته فقدان پاسخگویی و مسائلی که در قید زمان به وجود می‌‌آیند، به این تمدنها ضربه می‌زنند و آنها را آسیب‌‌پذیر می‌کنند.
وی در ادامه افزود: شرح این شرایط ما را به این واقعیت می‌‌رساند که آسیب‌‌پذیر شدن یا تهدید‌‌پذیر شدن این حکومتها، جوامع یا تمدنها باعث گسترش انحطاط‌‌شان خواهد شد. طی چند دهه اخیر ایران بر اساس آموزه‌های انقلابی و تاکید مؤکد به این آموزه‌ها و سپس بهره‌برداری از آنها در گستره گسترش نفوذ سیاسی خود، به مناسبات کشورهای گوناکونی وارد شده است. در افغانستان، در بحران عراق، قبل از آنها در ماجرای بوسنی‌‌و‌هرزگوین و البته فلسطین، سوریه و در حوزه بحرین و یمن و... هزینه‌‌های بالایی را متحمل شده و به تبع گسترش نفوذ خود در دایره گستردهتری از جغرافیای مکانی، زمان از دست داده است.
این کارشناس مسایل بین‌الملل ادامه داد: این توضیح‌‌ها مؤید آن است که زمانی میتوانیم ادعا کنیم این گسترش مکانی موفق بوده که اتلاف زمان از طریق فقدان دستاوردهای جدی برای مرکز تهی بماند. به‌عبارت دیگر، اگر ایران در یک زمان معین، برای گسترش دفاع از حقوق دیگران و تکیه بر ارزشهای برخاسته از ارزشهای انقلاب اسلامی خود به جغرافیاهای گستردهتری وارد می‌شود و پس از آن، نه برای مردم آن منطقه، نه برای مردم و گستره جغرافیایی کشور مرکزی یعنی ایران، بهره‌برداری عملی صورت نپذیرد، نمی‌تواند در آینده برابر تهدیدهای این قدرت‌افکنی به راحتی مقاومت کند و برابر آن بایستد یا اعلام پیروزی کند و دستاوردهای گران‌سنگی داشته باشد.
استاد سیاسی دانشگاه همچنین با گفتن اینکه «می‌توان این اعلان پیروزی‌ها و دستیابی به دستاوردها را از نظر تبلیغاتی عنوان کرد» ادامه داد: اما امروزه شاخصه‌های مشخصی برای راستی‌آزمایی پیروزی‌ها و موفقیت‌ها در جوامع گوناگون به واسطه رشد آداب تبادل اطلاعات به وجود آمده است. امروز زمانی میتوانیم بگوییم هزینه‌ها به امتیازات گران‌بهایی منجر شده است که از نظر اجتماعی بتوانیم از طریق این پیروزی‌ها به پیشرفت و آرامش جامعه ملی خود کمک کنیم و هم اینکه به واسطه دستیابی و ادعای پیروزی و گرفتن امتیاز در جامعه ملی خود، شاهد رشد و شکوفایی اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و ارزشی و موفقیت در حوزه‌های گوناگون دیگر باشیم و در مقام تطبیق با گذشته خود و حال کشورهای پیرامون و فراپیرامونی خود سربلند بیرون آییم و به مردم گزارشی شفاف بدهیم.
مهدی مطهرنیا در پایان صحبت‌هایش گفت: اکنون پرسش مهم این است که ایران طی دهه‌های گذشته و در جبهه‌های گوناگون چه هزینه‌هایی را متحمل شده و به واسطه هزینه‌ها، چقدر دستاورد داشته است؟
