خاورمیانه گروگان نفت، سلاح و جنون

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، بحران تازه، درست در زمانی شکل گرفت که محمد بن سلمان از آمریکا به فرانسه رفت و میلیاردها دلار با این دو کشور قراردادهای مختلف در بخش های انرژی و بویژه تسلیحاتی منعقد کرد. آمریکایی ها در ادامه ، با دروغ جدید در سوریه ، شاخ و شانه کشیدن ها را به سرعت شروع کردند و سراسیمه و بدون هرگونه تحقیق جهت شناسایی ابعاد این حمله شیمیایی ادعایی ، دولت اسد را متهم کردند، درحالی که روس ها در مقام پاسخ می گویند اساسا حمله ای با استفاده از سلاح های شیمیایی در کار نیست. به علاوه اگر هم حمله ای صورت گرفته باشد آیا این حمله واقعا از سوی رژیم اسد در غوطه در حومه دمشق رخ داده است؟ دونالد ترامپ درحالی دولت اسد را جنایتکار معرفی می کند و مدعی است که مردمش را با گازهای سمی کشته است که خود بی وقفه از کشتار هدفمند مردم یمن توسط سعودی ها و شهروندان فلسطینی به دست صهیونیست ها در غزه و کرانه باختری رسما و آشکارا حمایت می کند. لشکرکشی جدید سازمان یافته آمریکا که گویا با استقبال پاریس و لندن هم روبه رو شده، منطقه را باردیگر ملتهب کرده است و رژیم های تل آویو و ریاض هم بر آتش این بحران می دمند. آمریکایی ها قبلا نیز دروغ های زیادی گفته اند و بر اساس همان دروغ ها در کشورهای مختلف جهان مداخلات نظامی کرده اند. آمریکایی ها و متحدانشان از 2012 تاکنون بارها مدعی حمله شیمیایی دولت سوریه در مناطق مختلف از جمله غوطه شرقی و خان شیخون شده اند ، اما هیچگاه مدرک قابل استنادی ارائه نکرده اند. بخش مضحک ماجرا آنجاست که هربار که گروه های تروریستی اعم از داعش ، النصره و دیگر گروه های تکفیری تروریستی وابسته به سعودی ها به محاصره می افتند و یا در آستانه شکست قرار می گیرند، یک بلوا شکل می گیرد که هیچ منطقی پشت آن نیست و مدعیان هیچگاه به این سوال پاسخ نمی دهند که 'کدام نیروی عاقلی در وضعیت برتری، دست به چنین حماقتی می زند؟' ادعای حمله شیمیایی به دوما در غوطه در شرایطی شکل گرفت که گروه های تروریستی ، طی هفته های اخیر محله به محله از غوطه عقب نشینی کرده بودند و نوار پیروزی های ارتش سوریه ادامه می یافت. آمریکا و متحدان اروپایی اش که در اتهام زنی به دولت سوریه بی تابانه عمل می کنند، حتی حاضر نیستند ، فرضیه های دیگر هم مطرح شود؛ از جمله اینکه آیا این حملات نمی تواند کار گروه های تروریستی یا حامیان منطقه ای آنان باشد؟ مگر طی سال های 2014 تا 2017 بارها حملات شیمیایی داعش در عراق ثابت نشد و حتی چند سرباز آمریکایی در موصل مصدوم نشدند؟ در حقیقت ، سیاست دروغ و شانتاژ همراه با هیاهوی رسانه ای برای بسترسازی یک عملیات نظامی مداخله جویانه سالهاست که به یک رویه از سوی واشنگتن تبدیل شده است. آمریکایی ها در سال 2003 با یک دروغ بزرگ عراق را اشغال و تمام زیر ساخت های آن را نابود کردند و چندی بعد مشابه همان را بر سر مردم لیبی آوردند و این دو کشور را سال ها درگیر ناامنی و درگیری با گروه های تروریستی کردند. اکنون نیز بر پایه یک دروغ بزرگ نقشه دیگری در سر دارند. کشورهای آمریکا، سعودی ، امارات و همچنین رژیم صهیونیستی ، در تمام این سال ها ژست مبارزه با داعش را گرفته اند، در حالی که از ابتدا تاکنون ، کمک های تسلیحاتی و مالی گسترده ای به این گروه تکفیری کرده اند و در مقابل تنها محور مقاومت بوده که هزینه جنگ با داعش و دیگر گروه های تروریستی را پرداخت کرده است. اینک آمریکا در چارچوب سیاست سرکیسه کردن دولت های ثروتمند خلیج فارس و برای نجات گروه های تروریستی و تکفیری و پدرخوانده های آنان یعنی سعودی ها و اسراییلی ها وارد عمل و بار دیگر به دروغ متوسل شده است و به نظر می رسد این بار بر روی دو اسب سعودی و اسراییل در صحنه شطرنج خاورمیانه شرط بندی کرده است که از همیشه تاریخ کوتاه خود آسیب پذیرترند. بازی جدید ترامپ، بسیاری را در منطقه و جهان نگران یک برخورد میان آمریکا و روسیه کرده است؛ برخوردی که آن را ناشی از ولع و حرص بی پایان ترامپ به پول توصیف می کنند و محمد بن سلمان می خواهد با پول های نفتی از این عطش بی پایان بهره ببرد، غافل از اینکه این بار وضع فرق دارد. آیا نمی توان متصور بود که در پایان بازی، اسب های ترامپ از صفحه منطقه حذف شوند.