شرکت ملی نفت، نان‌دانی مردم ایران است، در ۱۰۰ سال اخیر این شرکت پول میز همه را حساب کرده است.
تاریخ انتشارچهارشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۰:۱۴
کد مطلب : ۱۳۸۲۹۴
دوستی، خادمی و سعدونی؛ کدام یک آغازگر جوانگرایی و زنگنه زدایی در نفت خواهد شد؟
اکنون پرسش مهم این است که ابراهیم رئیسی سکان مهمترین شرکت ایران را به چه کسی می‌سپارد؟
همه طیف‌های فکری نفت، معتقدند که شرکت ۷۳ ساله ملی نفت، نیازمند مدیری است که توان تحول زایی و زنگنه‌زدایی داشته باشد. در حال حاضر سه نام در خروجی تلکس اتاق فکر رئیسی قرار گرفته‌اند.
مهدی دوستی، هدایت‌الله خادمی و ناجی سعدونی علیرغم اختلاف سن و سوابق، هر سه رزومه قابل توجهی دارند و هر سه نیز مخالف نظریه سالخورده سالاری بیژن زنگنه بودند.پرسش این است که از این ۳ تفنگدار نفت، کدام یک پشت فرمان ملی نفت قرار خواهد گرفت؟احتمالاً به دو نفر دیگر نیز پست‌هایی در مدیریت نفت و نیرو پیشنهاد خواهد شد.
مدیری با مسئولیت‌های پرشمار
ناجی سعدونی را همگان در جغرافیایی نفت و پتروشیمی ایران می‌شناسند.وی در حال حاضر رئیس هیئت مدیره شرکت خدمات فنی مهندسی کاوش حفار ایرانیان است. او همچنین ریاست هیئت مدیره علم و صنعت پرگاس قشم را نیز بر عهده دارد.
سعدونی هم فعال بخش خصوصی است و هم در مدیریت دولتی ید طولایی دارد.
یکی از مهمترین مناسب او در نفت، مدیریت شرکت مهندسی و توسعه نفت ایران است، وی پیش از آن مجری طرح توسعه میدان نفتی آزادگان، یادآوران و جفیر در شرکت متن بود.
به اعتقاد بسیاری این تجارب، باعث اشراف سعدونی به مشکلات میدانی میادین نفت و مدیران بدنه در صنعت نفت کشور شده است.
سعدونی همچنین در بخش‌های انشقاقی نفت نیز حضور داشته است و در این زمینه صاحب تجربه است. برای نمونه وی، مدتی عضو هیئت مدیره شرکت تولید پمپ های بزرگ و توربین آبی بود. این شرکت برخی از تجهیزات کلیدی مورد نیاز صنعت نفت را فراهم می‌کند.
شرکت توسعه نفت و گاز سدید، دیگر هلدینگ مادری است که وی مدتی را در آنجا گذراند.
سدید پروژه‌های بزرگ بسیاری نظیر اجرای خطوط لوله، اجرای تاسیسات ذخیره‌سازی نفت خام، تاسیسات ذخیره سازی گاز و میعانات گازی را، بر عهده داشته است.
ناجی سعدونی در این شرکت در حوزه ارائه خدمات مهندسی و مدیریت پروژه های صنعت نفت و گاز و تأمین تکنولوژی، لیسانس، کالا و تجهیزات صنایع نفت و گاز، فعال بود.
توسعه صنعت نفت و گاز پرشیا، توسعه سازه های دریایی تسدید و مدیرعاملی شرکت طرح های صنعتی ایران، از جمله دیگر مناصب قابل توجه او هستند.
سعدونی تکنوکراتی اجرایی است که به اندازه کافی با مدیران ستادی تعامل داشته است و خود نیز از جمله آنان محسوب می شود.
بدون شک منتقدانش لااقل نمی توانند او را متهم به کم تجربگی کنند.
نطق های آتشین و نفتی خادمی
هدایت‌الله خادمی سیاستمدار و مدیر اجرایی اهل خوزستان است، که در مجلس دهم بعنوان نماینده ایذه و باغملک، در مجلس شورای اسلامی حضور داشت و از اعضای کمیسیون انرژی مجلس بود.
خادمی در هندوستان تحصیل کرده است و در دهه شصت شمسی به شرکت ملی حفاری ایران پیوست و در فاصله سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۴ مدیرعامل شرکت حفاری شمال بود.
خادمی در شرکت ملی حفاری پست هایی نظیر رئیس اداره کل تعمیرات، رئیس اداره مهندسی و برنامه‌ریزی تعمیرات، مدیر امور مهندسی، معاون مدیرعامل و در نهایت مدیریت شرکت تابعه حفاری شمال را عهده دار شد.
با این همه، نفتی ترین دوره کاری وی، به حضور فعالش در کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی باز می گردد.
وی گزینه ای قوی برای مدیریت شرکت ملی نفت است، چه که او، رئیس کمیته نفت و نیرو شورای وحدت اصولگرایان نیز هست.
در واقع در ستاد آیت الله رئیسی مسئولیت حوزه نفت و نیرو به خادمی سپرده شد، که نشان از نفوذش در سیاست دارد.
حفاری در آب های ترکمنستان و اسکورت چند دکل ضروری به داخل کشور با استفاده از نیروی دریایی ارتش، از جمله نقاط پررنگ تر دوره کاری او است، با این همه این نطق های آتشین او در مجلس بود، که او را به مدیر محبوب طیفی از فعالان صنعت نفت، گاز و پتروشیمی تبدیل کرد.
هدایت الله خادمی یکی از منتقدین سرسخت نحوه مدیریت به سبک بیژن زنگنه بود.
وی همواره در نطق هایش تاکید داشت که وزارت نفت دوران زنگنه اهمیت چندانی برای پرسنل و منابع انسانی میدانی قائل نیست و نسبت به شرکت های دانش بنیان و فناور نیز بی اعتناء است.
خادمی معتقد بود که دولت باید از سال ۱۳۹۲ افزایش قیمت بنزین را با شیبی بسیار ملایم و تدریجی اعمال می کرد. نقطه اوج تقابل او و زنگنه در پرونده استیضاح وزیر نفت رخ داد.
در واقع خادمی در تمام این سال ها نقش سخنگوی بخش عظیمی از دست اندرکاران ناراضی صنعت نفت کشور را بر عهده داشته است. انتصاب او به عنوان مدیرعامل شرکت ملی نفت، احتمالاً با استقبال گسترده مهندسین جوان، مدیران بدنه نفت، نیروهای میدانی و همه آنهایی که احساس می کنند نادیده گرفته شده اند روبه رو می شود. خادمی همه آن چیزی است که زنگنه نیست.
جوانترین سردار نفت
مهدی دوستی آنچنان گزینه قوی است که بسیاری به یقین اظهار می کردند که او وزیر نفت حتمی دولت سیزدهم خواهد شد. او جوانترین کاندید در لیست احتمالی مدیریت شرکت ملی نفت است.
وی با باندبازی ها و زمزمه های پنهان راهروهای مدیریتی نفت چندان میانه ای ندارد و یک تکنوکرات انقلابی در حوزه اجرایی است.
خود او می گوید: «من بیشتر کار اجرائی کرده‌ام و سوابق من در قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا و پروژه‌های نفت و گاز، پایانه صادراتی ماهشهر و پالایشگاه ستاره خلیج فارس است».
کارآمدی او تا بدین حد بود که تنها با 32 سال سن، مدیرعامل پروژهای عظیمی مانند پالایشگاه ستاره خلیج فارس شد و آن را به سرانجام رساند.
هواداران پرتعدادش که عموماً از جوانترهای صنعت نفت تشکیل شده اند، می گویند: « “جوانان انقلابی” پالایشگاه داخلی ستاره خلیج فارس را می‌سازند اما بیژن زنگنه واردات بنزین را شش برابر کرده است».
این گفته ای است که طرفداران زنگنه تا کنون موفق نشده اند که پاسخی قانع کننده برای آن بیابند.
طرفداران دوستی در اقدامی خودجوش یک کمپین رسانه ای بزرگ و همه جانبه را برگزار کردند و از ریاست دولت سیزدهم خواستند که او را به عنوان سکاندار نفت کشور تعیین کند، حال که این مسئله محقق نشده است، به نظر میرسد ریاست شرکت ملی نفت، کمترین چیزی است که هواداران پرشمارش انتظار دارند.
آنچه که وی را برای نسل جوان نفت کشور، جذاب می کند، این است که او بر خلاق شاهزاده ها و آقازاده های نفتی از صفر آغاز کرد و کارش را با شمعکوبی در قرارگاه خاتم شروع کرد.
دوستی علیرغم جوان بودن، بی تجربه نیست و قریب ۱۷ سال در پست های مدیریتی مهمی حضور داشته است.
هر کدام از این ۳نفر نقاط قوت بسیاری دارند که انتخاب از میانشان را سخت می کند، برخی پیشنهاد کرده اند که هر سه تفنگدار نفت در این صنعت حضور داشته باشند و پست های کلیدی شرکت های بالادستی را به دست گیرند.
حال میکنم نیروهای نفتی تشخیص میدن کی انقلابی است و کی دنبال سمت ، ما مصطفوی را میخواهیم ، چون رسما گفت هیچ سمتی از اقای اوجی نمیخواهم . ما مصطفوی را لایق میدانیم نه انهایی که دنبال سمت هستند.
اونی که رسما میگه هیچ سهمی نمیخواهم همون برای کشور مناسبه نه انهایی که دروازه وزارت نفت را از پاشنه برای گرفتن سمت میکنند.
اونی که رسما میگه هیچ سهمی نمیخواهم همون برای کشور مناسبه نه انهایی که دروازه وزارت نفت را از پاشنه برای گرفتن سمت میکنند.
