تکنیک جدید و پر هیاهوی A9 که نقش روانکار جامع موتور خودرو را بدون حضور روغن موتور، به نحو بهینه ایفا می ¬نماید، مصرف سوخت را تا 23 درصد و آلاینده¬ های اگزوز را در بعضی موارد تا 70 درصد کاهش می ¬دهد. آمار و ارقامی معجزه¬ گر که توسط کمپانی ¬های بزرگ و برندهای معتبر تایید شده ¬اند و به ¬راحتی توسط مراجع ذیصلاح قابل رهگیری و راستی ¬آزمایی است.
۱
تاریخ انتشارچهارشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۸ - ۱۱:۳۵
کد مطلب : ۱۱۹۴۴۷
راه میانبر برای بهبود شاخص پاگیزگی هوای کلانشهرها
نانوتکنولوژی A9؛ راهکار معجزه گر کاهش آلایندگی خودرو
مهندس علیرضا آمار محمدی/کارشناس ارشد روانکارهای خودرویی و صنعتی
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"؛ غول آلودگی همچنان پیکره شهرهای صنعتی و پرجمعت دنیا را می لرزاند و تردیدی نیست که این هیولای دست پرورده، به جان خالق خود افتاده و به گونه ای افسار گسیخته، مرزهای سلامت و امنیت آینده را زیر پای خود لگدمال می کند که صدای نابسامانیهای بر جای مانده آن، تا مجامع بین المللی هم گوش خراشی کرده است، به گونه ای که انسان با زبان و افکار و باورهای متفاوت، همگی در لزوم کنترل و درمان این درد مزمن، به اجماعع رسیده اند و چه بسا که صرفاً تبادل اطلاعات در جلسات با شکوه و سیاست زده، این هیولای عصیانگر و در حال رشد را به هراس نمی اندازد، که عزمی جهادمحور را طلب می نماید. در این کارزار پرخطر و در شرایطی که لایه محافظ ازن هم، در فریاد این تغییرات ناگوار قرار دارد، در میان مدت، جایی ایمن برای زندگی در روی کره زمین، یافت نخواهدشد.
پر واضح است که هر کشوری، سعی دارد تا علاوه بر همنوازی با گامهای خوش آهنگ بین الملل، در راستای منافع ملی خود نیز، گامهای سریع تری را برداشته تا به افق های قابل دسترس خود برسد و ضریب سلامت جامعه خود را بالا نگهدارد.
کشور عزیزمان، ایران، علاوه بر تاثیر مخاطرات بین المللی حادث شده در چرخه گازهای آلاینده، با عناصر کوچکتر این نابسامانی زیست محیطی نیز دست به گریبان می باشد.
شاید میانگین خلوص هوای قابل استنشاق ایران، با کشور سوئیس قابل مقایسه نباشد اما هنوز هم نسبت به بعضی کشورهای توسعه یافته و یا درحال توسعه، از برتری نسبتی شاخص پاکیزگی هوا برخوردار می باشیم که اگر تدابیر لازم در حفظ و اصلاح این شاخص اتخاذ نگردد، قطعاً جایگاهی برتر از مکان های بسیار آلوده در دنیا، پیش روی مان نخواهدبود.
خودروهای کم کیفیتی که در بدو مصرف هم نسبت به رقبای تولید شده 10 سال قبل خود، قابل رقابت نیستند، سوخهایی که هنوز هم راندمان خلوص خود را بهینه نمی بینند، روغنهای موتوری که از کیفیت مناسب مواد اولیه و برتر دنیا و استانداردهای بین المللی و زیست محیطی یورو 6 فرسنگها فاصله دارند و آنگونه که شایسته شاخص مناسب هوای پاکیزه باشد، توان کنترل ذرات معلق و آلاینده ناشی از سوخت در خود را ندارند و بعضاً خود نیز عامل آلاینده مضاعف خواهند بود و ....
همه و همه در نخستین گام هدفمند، بسیار ساده و با راهکارهای قابل دسترس دیده می شوند و حال آنکه؛ عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها.
روزنامه دنیای خودرو در گزارشی در 15 تیرماه، از یک نانوتکنولوژی فرانسوی بهنام ) A9 www.technologie-a9.com ) خبر داد که طی تحقیق بهعمل آمده، بیش از 15 سال است که دیگر کشورها از این نوع تکنولوژی ها بهره برده اند. تکنیک جدید و پر هیاهوی A9 که نقش روانکار جامع موتور خودرو را بدون حضور روغن موتور، به نحو بهینه ایفا می نماید، مصرف سوخت را تا 23 درصد و آلاینده های اگزوز را در بعضی موارد تا 70 درصد کاهش می دهد. آمار و ارقامی معجزه گر که توسط کمپانی های بزرگ و برندهای معتبر تایید شده اند و به راحتی توسط مراجع ذیصلاح قابل رهگیری و راستی آزمایی است.
به گزارش مراجع رسمی مختلف، عمده آلودگیهای کلانشهرها، ناشی از آلاینده های خروجی اگزوز خودروها می باشند و البته شاید با ژرف نگری بتوان عوامل موثر و متعددی را در این سرای کابوس زده جستجو کرد.
اخبار تلخ روزنامه ها و آمار تکان دهنده بیمارستانها و سازمانهای بیمه، به قدری تکراری شده اند که به همان مقدار، بی تفاوتی عموم مردم را به دنبال داشته است و دلیل این مرثیه، چیزی جز عاجز و ناتوان دیدن خودمان در رفع مشکل نیست.
آیا واقعاً در مهار آلاینده ها، ناتوان و ناگزیز هستیم؟
تکنولوژی های مختلفی در دنیا به صدا آمده اند که در بهینه سازی مصرف سوخت و کنترل گازهای سمی اگزوزها، نقش آفرینی کرده اند و حال آنکه به موازات آن، در کشورهای با آلایندگی بیشتر، فرهنگ تولیدات ارزان و خریداران ارزان بخر، به هر حالتی، جزو لاینفک اقتصاد کم رمق آنان بوده است. البته ایران، از پتانسیل غنی مالی و فرهنگی برخوردار بوده و می تواند خود پرچمدار صنایع مدرن و پاک منطقه و حتی دنیا باشد.
بی تردید در نیم نگاه سطحی، مخالفت و مقاومت صنایع و بازرگانان نافع از شرایط حال حاضر، طبیعی به نظر می رسد و اساساً حذف روغن موتور و جایگزینی آن با 300 میلی لیترنانو تکنولوژی، امری غیر قابل دسترس در جهان نفت و اقتصاد قلمداد می گردد، ولی استفاده از ذرات هوشمند در فرمولاسیون های امروزی، کاری تجربه شده است که دور از تصور و انتظار نیست.
آیا راه میانبر معجزه گری، برای بهبود شاخص پاگیزگی هوای کلانشهرها وجود دارد؟ آیا امکان واردات و استفاده از این نوع تکنولوژی ها در کشور ما وجود دارد؟ درصورت مثبت بودن جواب، آیا شانسی برای معرفی در بازاری عادلانه و منصفانه دیده می شود؟ آیا انگیزه ای برای انتخاب بهینه خرید خودرو در راستای حفظ شرایط ایدهال زیست محیطی فرزندانمان وجود دارد؟ آیا نهادها و سازمانهای مرجع و صاحب رای در این موارد، تسهیلات و تمهیداتی برای راستیآزمایی و تایید فنی و در نهایت الزام در مصرف این نوع تکنولوژی ها فراهم می آورند؟ و صدها سوال ناگفته دیگر که اگر به جواب نرسند، هرگز از تسلسل این چرخه باطل رهایی نیافته و نتیجه ای به دست نمی آید.
به عنوان مثال هم اکنون در تهران و کلانشهرهای کشور، با تعطیلی مکرر مدارس و دانشگاهها، زیانهای هنگفتی را تجربه می کنیم که وقتی خسارات بیمه ای و بیمارستانی ناشی از هجوم بیماران تنفنسی این بحران را به آن، اضافه کنیم قطعاً هزینه های پیشگیری، بسیار ارزانتر از درمان محاسبه خواهدشد.
بیاییم به عنوان یک هم درد، تصمیم بگیریم تا نسبت به استفاده از تجربه های مفید دیگر کشورهای پاک و مرفه، با بومی سازی آنها در داخل کشور، گامی موثر در بهبود شاخص سلامتی خود برداریم و البته مشوق کارهای مثبت انجام گرفته باشیم.
قطعاً این مهم جایی از دیگر فرآیندهای جاری موفق ما را، اشغال نخواهدکرد و چه بسا با همافزایی آنها بتوان پله های اهداف میان مدت زیست محیطی مان را نیز سریع تر بپیماییم.
پر واضح است که هر کشوری، سعی دارد تا علاوه بر همنوازی با گامهای خوش آهنگ بین الملل، در راستای منافع ملی خود نیز، گامهای سریع تری را برداشته تا به افق های قابل دسترس خود برسد و ضریب سلامت جامعه خود را بالا نگهدارد.
کشور عزیزمان، ایران، علاوه بر تاثیر مخاطرات بین المللی حادث شده در چرخه گازهای آلاینده، با عناصر کوچکتر این نابسامانی زیست محیطی نیز دست به گریبان می باشد.
شاید میانگین خلوص هوای قابل استنشاق ایران، با کشور سوئیس قابل مقایسه نباشد اما هنوز هم نسبت به بعضی کشورهای توسعه یافته و یا درحال توسعه، از برتری نسبتی شاخص پاکیزگی هوا برخوردار می باشیم که اگر تدابیر لازم در حفظ و اصلاح این شاخص اتخاذ نگردد، قطعاً جایگاهی برتر از مکان های بسیار آلوده در دنیا، پیش روی مان نخواهدبود.
خودروهای کم کیفیتی که در بدو مصرف هم نسبت به رقبای تولید شده 10 سال قبل خود، قابل رقابت نیستند، سوخهایی که هنوز هم راندمان خلوص خود را بهینه نمی بینند، روغنهای موتوری که از کیفیت مناسب مواد اولیه و برتر دنیا و استانداردهای بین المللی و زیست محیطی یورو 6 فرسنگها فاصله دارند و آنگونه که شایسته شاخص مناسب هوای پاکیزه باشد، توان کنترل ذرات معلق و آلاینده ناشی از سوخت در خود را ندارند و بعضاً خود نیز عامل آلاینده مضاعف خواهند بود و ....
همه و همه در نخستین گام هدفمند، بسیار ساده و با راهکارهای قابل دسترس دیده می شوند و حال آنکه؛ عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها.
روزنامه دنیای خودرو در گزارشی در 15 تیرماه، از یک نانوتکنولوژی فرانسوی بهنام ) A9 www.technologie-a9.com ) خبر داد که طی تحقیق بهعمل آمده، بیش از 15 سال است که دیگر کشورها از این نوع تکنولوژی ها بهره برده اند. تکنیک جدید و پر هیاهوی A9 که نقش روانکار جامع موتور خودرو را بدون حضور روغن موتور، به نحو بهینه ایفا می نماید، مصرف سوخت را تا 23 درصد و آلاینده های اگزوز را در بعضی موارد تا 70 درصد کاهش می دهد. آمار و ارقامی معجزه گر که توسط کمپانی های بزرگ و برندهای معتبر تایید شده اند و به راحتی توسط مراجع ذیصلاح قابل رهگیری و راستی آزمایی است.
به گزارش مراجع رسمی مختلف، عمده آلودگیهای کلانشهرها، ناشی از آلاینده های خروجی اگزوز خودروها می باشند و البته شاید با ژرف نگری بتوان عوامل موثر و متعددی را در این سرای کابوس زده جستجو کرد.
اخبار تلخ روزنامه ها و آمار تکان دهنده بیمارستانها و سازمانهای بیمه، به قدری تکراری شده اند که به همان مقدار، بی تفاوتی عموم مردم را به دنبال داشته است و دلیل این مرثیه، چیزی جز عاجز و ناتوان دیدن خودمان در رفع مشکل نیست.
آیا واقعاً در مهار آلاینده ها، ناتوان و ناگزیز هستیم؟
تکنولوژی های مختلفی در دنیا به صدا آمده اند که در بهینه سازی مصرف سوخت و کنترل گازهای سمی اگزوزها، نقش آفرینی کرده اند و حال آنکه به موازات آن، در کشورهای با آلایندگی بیشتر، فرهنگ تولیدات ارزان و خریداران ارزان بخر، به هر حالتی، جزو لاینفک اقتصاد کم رمق آنان بوده است. البته ایران، از پتانسیل غنی مالی و فرهنگی برخوردار بوده و می تواند خود پرچمدار صنایع مدرن و پاک منطقه و حتی دنیا باشد.
بی تردید در نیم نگاه سطحی، مخالفت و مقاومت صنایع و بازرگانان نافع از شرایط حال حاضر، طبیعی به نظر می رسد و اساساً حذف روغن موتور و جایگزینی آن با 300 میلی لیترنانو تکنولوژی، امری غیر قابل دسترس در جهان نفت و اقتصاد قلمداد می گردد، ولی استفاده از ذرات هوشمند در فرمولاسیون های امروزی، کاری تجربه شده است که دور از تصور و انتظار نیست.
آیا راه میانبر معجزه گری، برای بهبود شاخص پاگیزگی هوای کلانشهرها وجود دارد؟ آیا امکان واردات و استفاده از این نوع تکنولوژی ها در کشور ما وجود دارد؟ درصورت مثبت بودن جواب، آیا شانسی برای معرفی در بازاری عادلانه و منصفانه دیده می شود؟ آیا انگیزه ای برای انتخاب بهینه خرید خودرو در راستای حفظ شرایط ایدهال زیست محیطی فرزندانمان وجود دارد؟ آیا نهادها و سازمانهای مرجع و صاحب رای در این موارد، تسهیلات و تمهیداتی برای راستیآزمایی و تایید فنی و در نهایت الزام در مصرف این نوع تکنولوژی ها فراهم می آورند؟ و صدها سوال ناگفته دیگر که اگر به جواب نرسند، هرگز از تسلسل این چرخه باطل رهایی نیافته و نتیجه ای به دست نمی آید.
به عنوان مثال هم اکنون در تهران و کلانشهرهای کشور، با تعطیلی مکرر مدارس و دانشگاهها، زیانهای هنگفتی را تجربه می کنیم که وقتی خسارات بیمه ای و بیمارستانی ناشی از هجوم بیماران تنفنسی این بحران را به آن، اضافه کنیم قطعاً هزینه های پیشگیری، بسیار ارزانتر از درمان محاسبه خواهدشد.
بیاییم به عنوان یک هم درد، تصمیم بگیریم تا نسبت به استفاده از تجربه های مفید دیگر کشورهای پاک و مرفه، با بومی سازی آنها در داخل کشور، گامی موثر در بهبود شاخص سلامتی خود برداریم و البته مشوق کارهای مثبت انجام گرفته باشیم.
قطعاً این مهم جایی از دیگر فرآیندهای جاری موفق ما را، اشغال نخواهدکرد و چه بسا با همافزایی آنها بتوان پله های اهداف میان مدت زیست محیطی مان را نیز سریع تر بپیماییم.
