روابط عمومی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران در پاسخ به خبری درخصوص "ورشکستگی پالایشگاه تهران" توضیحاتی ارائه نمود.
تاریخ انتشارچهارشنبه ۳۱ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۵:۵۸
کد مطلب : ۱۲۳۴۶۶
پاسخ پالایش و پخش به خبر ورشکستگی پالایشگاه تهران
بيانات اخير مقام معظم رهبري در تاريخ ۹۹/۲/۱۷ به مناسبت هفته كار و كارگر و تاكيد صريح ايشان در سال جهش توليد بر اجراي طرح پالايشي فراگير سيراف فرصتي را فراهم نمود تا اجمالاً دلايل اهميت حياتي و استراتژيك اجراي طرح ياد شده و مزايا و آثار طرح در بخشهاي بالادستي گاز و پايين دستي حوزه هاي پالايشي و پتروپالايشي از جنبه هاي مختلف تبيين گردد.
طرح پالايشي فراگير سيراف جزء تكاليف و طرح‌هاي اولويتدار محوله به وزارت نفت نيز در برنامه ملي اقتصاد مقاومتي مي‌باشد و براساس آخرين تصميمات و توافقات صورت گرفته طرح مذكور با ظرفيت كلي ۳۶۰ هزار بشكه در روز در قالب پروژه هايي شامل شركت سرمايه گذاري نفت و گاز پارسيان به ميزان ۱۲۰ هزار بشكه در روز، پالايشگاه تهران به ميزان ۱۲۰ هزار بشكه در روز و شركتهاي آديش، نارگان و ناموران هر يك به ظرفيت ۶۰ هزار بشكه در روز اجرا خواهد شد.لازم به ذكر است انتخاب شركت ها بر اساس درخواست و اعلام تقاضاي آنها بوده است. در ادامه توضيحاتي در ارتباط با آثار اجراي طرح پالايشي فراگير سيراف در بخشهاي بالادستي و پايين دستي و دستاوردهاي به شرح زير ارائه مي‌گردد:
۱. اهميت طرح از نقطه نظر توسعه صنعت گاز و اثرات طرح در بخشهاي بالادستي
۱.۱. با توجه به وجود ذخاير عظيم گاز در كشور، ضريب نفوذ بالاي گازرساني به بخشهاي خانگي، تجاري، صنعتي و نيروگاهي، پيش بيني روند افزايشي مصرف گاز طبيعي در سبد انرژي جهان و كشور، لزوم توجه و اهتمام ويژه به حفظ،توسعه و افزايش سطح توليد گاز طبيعي به عنوان سوخت ملي از ابعاد اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي در كشور به منظور مصونسازي و رونق اقتصادي و گسترش رفاه عمومي مردم در اقصي نقاط كشوربيش از پيش نمايان مي‌گردد. در همين راستا برنامه ريزي جهت نيل به هدف توليد روزانه يك ميليارد مترمكعب گاز طبيعي در بخش منابع هيدروكربني و اجراي طرح‌هاي توسعه زيرساختهاي صنعت گاز در حال انجام است و لذا با توجه به پيش بيني روند افزايشي مصرف در سالهاي آتي در بخشهاي مختلف و همچنين توسعه صنعت CNGدر سبد سوخت بخش حمل و نقل كشور اعم از جادهاي، ريلي و دريايي داراي اهميت حياتي مي‌باشد.
۱.۲.پارس جنوبي به عنوان بزرگترين منبع گازي كشور با حدود ۱۴.۲ تريليون مترمكعب ذخاير گازي معادل هشت درصد از ذخاير گازي جهان و حدود ۴۰ درصد از مجموع ۳۳.۸ تريليون مترمكعب ذخاير گازي كشور بعلاوه حدود ۱۹ ميليارد بشكه ميعانات گازي در فاصله ۱۰۵ كيلومتري ساحل جنوبي ايران بر روي خط مرزي مشترك ايران و قطر در خليج‌فارس قرار دارد. بيشترين توليد ميعانات‌گازي در ايران از ميدان گازي پارس‌جنوبي است. ميدان مذكور از نظر اقتصادي داراي جايگاهي بي‌نظير و منحصر بفردي است. بطور متوسط در دنيا حدود ۷ ميليون بشكه در روز ميعانات‌گازي توليد مي‌گردد و حجم تجارت آن برابر با یک ميليون بشكه در روز مي‌باشد. به عبارت ديگر، بازار چندان بزرگي براي ميعانات‌گازي در سطح بين‌المللي وجود ندارد و خريداران آن محدود مي‌باشند. كشورهاي توليدكننده ميعانات‌گازي در فصول سرد سال مجبور به توليد بيشتر گاز‌طبيعي مي‌باشند و با حجم بالاتري از ميعانات مواجه مي‌گردند و با توجه به محدوديت ظرفيت ذخيره‌سازي ميعانات گازي، خريداران ميعانات از اين مسئله به نفع خود در چانه‌زني قيمت استفاده مي‌نمايند. به همين منظور اكثر كشورهاي توليدكننده ميعانات‌گازي بدنبال ايجاد بستر مناسب جهت مصرف آن در داخل كشور و توليد محصولات با ارزش‌افزوده بالاتر مي‌باشند.
۱.۳. با توجه به اهميت موضوع و نقش حياتي آن در وضعيت موجود و آتي كشور ، و از سوي ديگر، با توجه به توليد حجم زياد ميعانات گازي در نتيجه برداشت گاز و مشكلات عديده مربوط به بازاريابي و صادرات ميعانات در شرايط تحريمي و غيرتحريمي، وابستگي مقوله توسعه و افزايش توليد گاز طبيعي به امكان فرآورش ميعانات گازي استحصالي همراه با گاز، از ديدگاه استراتژيك،موضوع احداث زيرساختهاي فرآيندي و پالايشي و پتروشيمي از جمله اجراي طرح پالايشي فراگير سيراف با هدف رفع گلوگاه افزايش توليد گاز، مقابله با مشكلات موجود،عدم خام فروشي و ايجاد ارزش افزوده، مستلزم توجه بسيار ويژه مي‌باشد.
۲. اهميت طرح از نقطه نظر توسعه صنعت پايين دستي (پالايشي و پتروشيمي)
۲.۱. ضرورت برداشت حداكثري گاز با توجه به موارد پيش گفته؛ نياز به برداشت و فرآورش ميعانات گازي متناسب با توليد گاز مي باشد لذا ضرورت احداث زيرساختهاي پالايشي و پتروشيمي از جمله اجراي طرح پالايشي فراگير سيراف با ظرفيت پالايشي ۳۶۰ هزار بشكه در روز امري اجتناب ناپدير مي باشد.
۲.۲. با توجه به برنامه اعلامي وزارت نفت بر اساس پيش بيني مصرف آتي انواع سوخت
در كشور ؛ شركت ملي پالايش و پخش فرآورده هاي نفتي ايران مكلف به توليد حداقل ۱۲۵ ميليون ليتر در روز بنزين تا سال ۱۴۰۵ مي باشد.
۲.۳. در حال حاضر ميزان توليد بنزين حداكثر ۱۱۰ ميليون ليتر در روز بوده و به منظور دستيابي به هدف مورد نظر،اجراي طرح پالايش سيراف سريع ترين و بهترين گزينه مي باشد.
۲.۴. حداقل سرمايه گذاري طرح جهت توليد بنزين در مقايسه با خوراك نفت خام (جهت توليد ۱۲ ميليون ليتر بنزين در روز نياز به حدود بيش از ۶ ميليارد دلار سرمايه گذاري در بخش خوراك نفت خام
مي باشد در صورتيكه جهت توليد همين ميزان بنزين در بخش خوراك ميعانات گازي نياز به حدود یک ميليارد دلار سرمايه گذاري مي باشد).
۳. اهداف كلان و دستاوردهاي ملي اجراي طرح
۳.۱. افزايش توليد ناخالص داخلي
۳.۲. امكان افزايش، حفظ و استمرار برداشت حداكثري از ميادين مشترك گازي و تضمين امنيت انرژي كشور
۳.۳. افزايش ظرفيت پالايشي، جلوگيري از خام فروشي، تكميل زنجيره ارزش صنعت نفت و گاز و مقاومسازي اقتصاد كشور
۳.۴. افزايش ظرفيت خوراك گاز و مايع پتروشيمي كشور و ايفاي نقش مؤثر در زمينه توسعه طرح‌هاي پايين‌دستي پتروشيمي و افزايش قابل ملاحظه ظرفيت خوراك‌مايع صنايع پتروشيمي كشور
۳.۵. استفاده حداكثري از سوخت ملي گاز طبيعي در سبد انرژي سوخت كشور و ايجاد فرصت جايگزيني و افزايش پتانسيل صادرات فرآوردههاي نفتي
۳.۶. ايجاد فرصتهاي شغلي پايدار به صورت مستقيم و غيرمستقيم در زمان ساخت و بهرهبرداري از طرح
۳.۷. استفاده از ظرفيتهاي داخلي كشور در زمينه مهندسي، ساخت و پيمانكاري
۳.۸. ايجاد و تقويت قدرت چانه‌زني و قدرت ديپلماسي كشور در صادرات ميعانات گازي
۳.۹. افزايش برداشت از ميادين مشترك ميان پارس‌جنوبي و قطر
۴. منافع طرح از منظر مالكان و سرمايه گذاران
۴.۱. برخورداري از مزاياي استفاده از قانون حمايت از توسعه صنايع پايين دستي نفت خام و ميعانات گازي با استفاده از سرمايه هاي مردمي از جمله تعهدات تأمين خوراك به لحاظ كميت، كيفيت و مدت تعهد حداقل براي ۲۰ سال، اعطاي مجوز صادرات فرآورده هاي توليدي،امكان تأمين منابع مالي از طريق صندوق توسعه ملي، تخفيف خوراك، و ... مزاياي حضور در منطقه اقتصادي ويژه پارس مانند معافيتهاي مالياتي و گمركي
۴.۲. مكانيابي مناسب طرح جهت احداث پالايشگاههاي سيراف به لحاظ آماده بودن زيرساختهاي مورد نياز، تخصيص زمين مناسب، سهولت دسترسي ارزان قيمت به خوراك ميعانات گازي به دليل نزديكي به محل تأمين و در نتيجه كاهش هزينههاي انتقال، دسترسي به بندر و اسكله، دسترسي به سرويسهاي جانبي مورد نياز از جمله آب دريا، شبكه برق، گاز، دسترسي به خوراك مناسب به لحاظ كيفيت (درجه بالاي API، عاري از فلزات و برشهاي سنگين)، نزديكي به صنايع پتروشيمي
۴.۳. پايين بودن ميزان سرمايهگذاري مورد نياز در مقايسه با پالايشگاههاي نفت و زمان نسبتاً كوتاه اجراي طرح در صورت تأمين منابع مالي با استفاده از ظرفيتهاي قانون حمايت از توسعه صنايع پايين دستي نفت خام و ميعانات گازي با استفاده از سرمايه هاي مردمي
۵. منافع طرح از منظر پالايشگاه تهران
۵.۱. افزايش ظرفيت پالايشي (مجموعاً به ظرفيت ۳۷۰ هزار بشكه در روز نفت خام و ميعانات گازي) و برخورداري از مزاياي انعطافپذيري در خوراك پالايشي و افزايش سهم فرآوردههاي سبك باارزش و سهم بازار
۵.۲. تبديل تمام خوراك به محصولات سبك و با ارزش و بدون توليد نفت كوره (افزايش ۱۲ ميليون ليتر بنزين يورو و ۵ ميليون ليتر گازوييل)
۵.۳. امكان صادرت كليه فراورده هاي توليدي بر اساس آيين نامه وزارت نفت
۵.۴. دسترسي سريع و آسان به اسكله صادراتي
۵.۵. برخورداري از مزاياي قانون حمايت از توسعه صنايع پايين دستي نفت خام و ميعانات گازي با استفاده از سرمايه هاي مردمي، با توجه به صراحت قانون و آيين نامه اجرايي مربوطه به اولويت بالاي دريافت تسهيلات تأمين منابع مالي و تسهيلات تنفس خوراك صندوق توسعه ملي از سوي طرح‌هاي ساحلي و اختصاصاً طرح پالايشي فراگير سيراف
۵.۶. امكان اجراي طرح ارتقا و كاهش نفت كوره توليدي پالايشگاه تهران در سيراف
۵.۷. مشكلات عديده توسعه و اجراي طرح ارتقا و كاهش نفت كوره در تهران با توجه به مسائل زيست محيطي ، امنيتي و مكاني(قرار گرفتن پالايشگاه در مجاورت منازل مسكوني و پايتخت كشور و همچنين نزديكي آن با گسل زلزله ري و تهران)
۵.۸. افزايش قدرت چانه زني و كسب مزيت رقابتي پالايشگاه و تمايز آن با توجه به زنجيره ارزش در بخش بالادستي نفت خام و گاز گشور توامان
۵.۹. استفاده بهينه از منابع مالي شركت
۵.۱۰. صرفه اقتصادي مناسب طرح
