عدم توجه به درخواست های به حق کارکنان در بلند مدت و آن هم در شرایطی که مدیران نفتی تمام وقت و امکانات خود را برای افزایش تولید نفت و گاز متمرکز کرده اند ، می تواند علاوه بر اینکه حس دلسوزی نسبت به کار را در میان کارکنان کمرنگ تر نماید ، عواقب خطرناکی را نیز در پی داشته باشد .

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ،  استرس، خستگی، فشار روحی و روانی، آلودگی های صنعتی و ... تنها بخشی از مشکلات کار در جنوب و در بین تاسیسات غول آسای نفتی کشور است و معدود افرادی تاب تحمل کار در آن شرایط را دارند،  اما با این وجود هستند مردانی که با جان و دل  در دمای بیش از 50 درجه برای صنعت کشور عرق می ریزند و تمام هم و غم شان بر این است که چرخ صنعت کشور لحظه ای دچار وقفه نشود که مبادا رقبای ما در آن سوی مرزها از این غفلت دلشاد شوند.  سال هاست که در ادبیات صنعتی دیگر واژه نیروی انسانی فراموش شده و سرمایه انسانی جایگزین آن شده است ، اما هنوز هستند واحد های صنعتی که نه تنها هیچ ارج و قربی را برای این سرمایه سازمانی قائل نیستند بلکه تفاوتی را بین تجهیزات سرد و بی روح مستقر در واحد ها با آن ها نمی بینند . با وجود تلاش های شبانه روزی کارکنان صنعت نفت، اما هر روز شاهد آن هستیم که در گوشه ای از این صنعت بزرگ، کارکنان مدام در حلقه تصمیمات و  برنامه های جدید افتاده و همین سردگمی باعث شده تا میل و رغبت آن ها برای ادامه کار دچار تزلزل گردد . در بخش تولیدی و به خصوص در جنوب کشور، کارکنان به دلیل جنس محیط و موادی که با آن سر و کار دارند معمولا به صورت شیفتی و یا به صورت اقماری مشغول به فعالیت هستند ، در تعریف کلی ، کارکنان اقماری 14 روز کار و 14 روز استراحت را طی فعالیت در واحد های تولیدی دارند و این رویه در مناطق نفتی امری جا افتاده و طبیعی تلقی می شود ، اما به تازگی تعریف دیگری نیز در یکی از پتروشیمی ها جریان پیدا کرده که کار در جنوب را دچار دستخوش چشمگیری کرده است .    در همین رابطه ، نامه ای اعتراضی 280 نفر از پرسنل معترض پتروشیمی پردیس به دفتر آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی" نفت ما " ارسال شده است که از طرحی که برای اولین بار در عسلویه به اجرا در آمده پرده برداشته است .     در نامه اعتراضی کارکنان پتروشیمی پردیس آمده است : "   از اول تیرماه 95 برنامه کاری چهار شیفت در فاز یک پتروشیمی پردیس اجرا شده است در حالیکه از ابتدای راه اندازی پتروشیمی های عسلویه برنامه کاری به صورت هفتگی تعریف شده بود و پرسنل نوبتکار یک هفته روز کار، یک هفته شبکار و یک هفته استراحت داشتند ، این برنامه برای پرسنلی که از خانواده خود دور بودند فرصت زندگی یک هفته ای را در کنار آن ها و به دور از آلودگی و گرما و محرومیت منطقه فراهم می ساخت و برای پرسنل ساکن در منطقه هم فضایی فراهم می کرد تا هر چند وقت یکبار از منطقه و آلودگی های آن دور شده و به استراحت و تفریح و دیدار اقوام و آشنایان بپردازند. اما طبق دستور مدیر عامل جدید و رئیس مجتمع پتروشیمی پردیس از اول تیرماه سال جاری برنامه چهار شیفت در فاز یک اجرا شده و طبق دستور العمل روز اول مرداد ماه هم پرسنل تعمیرات، ایمنی ، آتش نشانی و خدمات فنی هم باید وارد این برنامه شده و 8 ساعت کار کنند .  در نگاه اول به نظر می رسد که کار و حضور کمتر در محیط کار پتروشیمی به نفع پرسنل باشد ولی با نگاهی عمیق تر مشکلات اساسی ظاهر می شود . اول اینکه در ازای 12 روز کارکرد پرسنل تنها 4 روز استراحت برای آن ها در نظر گرفته شده است که با توجه به توضیحات فوق برای افراد ساکن و اقماری بسیار کم بوده و نمی تواند مفید  باشد . دوم مقدار قابل توجهی از حقوق دریافتی کارکنان کم می شود و این امر نارضایتی و دلسردی را برای کارکنان به دنبال خواهد داشت . سوم میزان رفت و آمد پرسنل در جاده های خطرناک و پرپیچ و خم منطقه زیاد شده و در ساعات نامناسبی (5 صبح ، 2ظهر،23 شب) انجام می شود که خود عامل خستگی و ناراحتی برای پرسنل و رانندگان شده است . چهارم در حالی که به دلیل آلودگی منطقه و محرومیت آن تمام شرکت ها سعی در دور نگه داشتن پرسنل از منطقه دارند مانند فازهای گازی و برخی مجتمع های پتروشیمی که برنامه یک هفته کار و یک هفته استراحت یا 2 هفته کار و دو هفته استراحت دارند ، پتروشیمی پردیس با اجرای این برنامه سعی در اسکان اجباری پرسنل در منطقه دارد . پنجم به دلیل آمار بالای مهاجرت به عسولیه و شهرهای اطراف به دلیل موقعیت کاری ، هزینه های اسکان و زندگی در این منطقه به شدت بالا رفته و خانه های سازمانی جوابگوی این همه پرسنل نبوده و  همین امر مشکلات زیادی را برای کارکنان به وجود آورده است به طوریکه کمک هزینه شرکت پتروشیمی برای رهن واحد مسکونی کفاف به عنوان مثال رهن یک آپارتمان معمولی در شهر جم تا 60 میلیون تومان را هم نمی دهد . از این رو، پرسنل پتروشیمی پردیس طی نامه ای که به امضا 280 نفر از کارکنان نوبتکار این شرکت رسیده بود از مدیر عامل این شرکت درخواست لغو این برنامه را داشتند اما مدیر عامل این شرکت ، علاوه بر نادیده گرفتن درخواست این افراد، با تهدید، برخورد نامناسب و حذف پاداش و اضافه کاری کارکنان  با آن ها برخورد کرد و موجبات دلسردی و افسردگی در بین کارکنان و خانواده های آنان را فراهم کرد . پرسنل نوبتکار این شرکت پتروشیمی تاکنون از تجمیع و یا اعتصاب و هرگونه حرکتی که باعث جلب نظر مسئولین شود ، خودداری کرده اند و سعی کرده اند با مذاکره و نامه نگاری مدیران این شرکت را منصرف کنند ولی ادامه این برنامه ممکن است از صبر و تحمل کارکنان خارج شده و عواقب ناخواسته به دنبال داشته باشد . "  عدم توجه به درخواست های به حق کارکنان در بلند مدت و آن هم در شرایطی که مدیران نفتی تمام وقت و امکانات خود را برای افزایش تولید نفت و گاز  متمرکز کرده اند ، می تواند علاوه بر اینکه حس دلسوزی نسبت به کار را در میان کارکنان کمرنگ تر نماید ، عواقب خطرناکی را  نیز در پی داشته باشد.  هر چند کارکنان صنعت نفت، طی روزهای گذشته و در پی حادثه هفته اخیر پتروشیمی بوعلی ، به خوبی ثابت کرده اند که بی توجهی مدیران به وضعیت معاش آن ها تاثیری در یاری رساندن شان برای ختم به خیر شدن فاجعه ای که می توانست به بحران ملی تبدیل شود نداشته است. " نفت ما " به زودی طی سلسله گزارش هایی از تخلفات مدیریتی این شرکت پرده برداری خواهد کرد.