اولین دکل حفاری ساخت ایران، چینی از آب درآمد

به گزارش نفت ما ، طیبی در همین مصاحبه یادآور شده است که جهاد دانشگاهی هنوز به ساخت دکل های دریایی اصلا فکر هم نکرده است، این در حالی است که طی 6 ماه اخیر یک جریان مرموز رسانه ای بارها نسبت به موضوع واردات دکل های دریایی توسط شرکت های خصو.صی ایرانی ایراد گرفته است و همواره اعلام شده است که در شرایطی که جهاد دانشگاهی مشغول ساخت دکل های دریایی است نباید با واردات دکل ، هزاران کارگر ایرانی را بیکار کرد!!!! اکنون اما و در شرایطی که خود رییس جهاد دانشگاهی اعتراف می کند که به ساخت دکل های دریایی هنوز فکر هم نکرده ایم معلوم نیست جریان های رسانه ای خاص چه پاسخی دارند.
طیبی در همین گفت و گو یادآور شده است: ما هنوز به ساخت دکل دریایی فکر نکردهایم. کنسرسیومهایی برای ساخت دکل دریایی تشکیل شده اما هنوز کار به جایی نرسیده است. البته از نظر تکنولوژی دکل دریایی پیچیده تر از دکل خشکی است ، در صورتی که بتوانیم دکل خشکی را بومی سازی کنیم و درصد زیادی از یک دکل را داخلی کنیم میتوانیم به ساخت دکل دریایی برسیم ولی متاسفانه هنوز در مرحلهای نیستیم که به ساخت دکل دریایی فکر کنیم.

خبرنگار نشریه یادشده در بخشی از این گفت و گو از حمیدرضا طیبی می پرسد که از 4 تجهیز یا قطعه اصلی دکل که قرار بر ساخت آنها بود هیچکدام هنوز یا ساخته نشدهاند و یا بصورت کاربردی نصب نشدهاند. و طیبی پاسخ می دهد که بله درست است. البته تاپ درایو ساخت شرکت تایکو در شرکت ملی حفاری با حفریک چاه کامل تائیدیه دریافت کرده است. در مورد سه قطعه دیگر یعنی ماد پمپ، روتاری تیبل و دراورکس توافق بر این بود که اگر این شرکتها این قطعات را براساس مشخصات شرکت ملی حفاری ساختند و در حفر یک چاه تست کاربردی شدند و مورد تایید شرکت ملی حفاری قرار گرفتند ملی حفاری به آنها تاییدیه کار بدهد. در صورتی که مورد تائید شرکت ملی حفاری قرار نگرفت برای ساخت 14 دستگاه بعدی با یک شرکت خارجی قرارداد ساخت همراه با انتقال تکنولوژی بصورت CBU,CKD,SKD صورت گیرد و جهاد دانشگاهی فقط نظارت بر انتقال تکنولوژی داشته باشد.
در مرحله بعدی برای کسب دانش فنی تیمهای قوی دانشگاهی شناسایی شدند که این تیمها با به کارگیری نیرویهای متخصص و نخبه دانشگاهی با سازندگان همراهی کنند .
رییس جهاد دانشگاهی در ادامه اعترافات عجیب خود در خلال مصاحبه می افزاید: ما سه روش برای ساخت دکل داشتیم. روش اول مهندسی معکوس بود که با توجه به قدیمی بودن دکلها مهندسی معکوس بر روی دکل قدیمی با عمر بیش از 40 سال و تکنولوژی قدیمی به صلاح نبود. روش دوم این بود که دکل را خودمان طراحی کنیم، اما این دکلها باید توسط شخص دیگری هم تایید میشد که این شرکت یا موسسه هم وجود نداشت. از طرف دیگر با توجه به ترک تشریفات و قیمتی که ما بر اساس قیمت دکل چینی داده بودیم این روش نیز عملی نبود. روش سوم ساخت دکل با مشارکت شرکتهای چینی بود.
وی ادامه می دهد: چون قرارداد اولیه برای ساخت 5 دکل برنامهریزی شده بود ما به دنبال این بودیم که در مقابل خرید ماشینآلات اصلی دکل به ما نقشههای ساخت بدهند و از آنجا که اکثر دکلهای دنیا در چین ساخته میشوند ما به دنبال شرکتهای چینی بودیم که با این شرایط حاضر به مذاکره با ما باشند و این نقشهها برای تیم سازنده ایرانی به عنوان یک مثال حل شده مورد استفاده باشد. ولی هیچ شرکت چینی حاضر به انجام چنین قراردادی نبود، بالاخره پس از پیگیریهای بسیار زیاد یک شرکت قوی از بخش خصوصی چین حاضر شد در مقابل خرید تجهیزات 5 دستگاه دکل این نقشهها و فرآیندساخت دکل را به ما بدهد و در این 5 دکل میزان ساخت داخل چیزی حدود 30 تا 35 درصد باشد. متاسفانه در مراحل بعدی قرارداد ساخت ما از 5 دستگاه به 3 دستگاه تقلیل پیدا کرد و شرکت چینی حاضر به انجام قرارداد به این شکل نشد و نهایتاً منجر به این شد که ما ساخت یک مست و ساب را به شرکت چینی بدهیم و پروسیژرهای ساخت یا نقشههای ساخت را بگیریم و به این صورت در دکل اول مست و ساب در شرکت چینی ساخته شد. (مست و ساب) منظور همان استراکچر یا سازه فلزی دکل است و این دکل قبلا در منطقه منصوری و فعلا در قلعه نار مشغول حفاری است. درست است که با این روش ماساخت استراکچر رابه سازنده چینی دادیم ولی با گرفتن نقشههای ساخت، متوجه شدیم که طراحی ما کمی با طراحی چینیها متفاوت است و طراحیهای انجام شده توسط ما در بعضی نقاط تقویت شده است و ایمنی بیشتری دارد. بعدا متوجه شدیم دکلهای امریکایی هم از همین نقاط که ما دکل را تقویت کرده بودیم تقویت شدهاند. ما بدترین و سختترین شرایط مانند زلزله و دیگر حوادث غیر مترقبه را در طراحی دکل حفاری در نظر گرفتهایم. با همین روش دکل دوم و سوم ساخته شد .
طیبی همچنین در این مصاحبه گفته است: شرکت چینی در ازای خرید 5 دکل حاضر به انتقال تکنولوژی شد ولی وقتی این 5 دکل به خاطر مشکلات تامین بودجه در داخل کشور به 3 دکل تبدیل شد شرکت چینی حاضر به انتقال تکنولوژی به ما نشد و در واقع قرارداد تغییر شکل پیدا کرد. ما باید از اهرم خرید به عنوان ابزاری برای انتقال تکنولوژی استفاده میکردیم ولی این کار را نکردیم. من فکر میکنم باید بودجه قرارداد اولیه برای آن 5 دکل را به هر شکل ممکن تامین میکردیم ولی خوب این اتفاق نیفتاد ماهم چارهای نداشتیم. وقتی قرارداد ساخت ما با شرکت چینی از 5 دکل به 3 دکل تقلیل پیدا کرد، ما مجبور به تسلیم در مقابل طرف چینی بودیم تا بتوانیم برای مراحل بعدی راه را باز کنیم. بنابراین در دکل اول به نام 71 فتح به جز سیستم برق و کنترل تمام موارد چینی است البته ما توان طراحی داشتیم ولی کسی ما راتائید نمیکرد و کلاس مورد تایید به ما نمیداد و مجبور به این کار بودیم.