به گزارش نفت ما ،استقلال و پرسپولیس را دو شرکت خودروسازی بزرگ کشور یعنی سایپا و ایران خودرو می‌خرند! این خبری است که در روزهای بحرانی شرکت‌های خودرو سازی و در روزهایی که مدیر عاملان این دو شرکت از وضعیت بد تولید خودرو و مشکلات مالی سخن می‌گویند و با کوچک‌ترین دلیل ساز گرانی را می‌نوازند، کمی عجیب به نظر می‌رسد.
در این سوی دیگر میدان هم مردمی که از کیفیت بد خودرو‌های تولید داخل و گرانی ِ گاه و بیگاه آن‌ها گلایه دارند، از خبر خرید این دو باشگاه معروف با نرخ تقریبی ۳۰۰ میلیارد تومان توسط سایپا و ایران خودرو تعجب کرده‌اند و از خود می‌پرسند: چگونه ممکن است مشکل مالی داشت و باشگاه‌داری کرد؟! اصلا کسی که مشکل مالی دارد را چه به باشگاه‌داری با هزینه‌های میلیاردی‌اش! البته خرید باشگاه تنها هزینه‌ای نیست که به شرکت‌های خودرو سازی تحمیل می‌شود. پول قراردادهای میلیونی بازیکنان و مربیان و هزینه تجهیزات را هم باید به این ۳۰۰ میلیارد اضافه کرد.
چگونه سایپا و ایران خودرو خصوصی شدند؟!
مشکل دیگر شرکت این دو کارخانه خودرو سازی در مزایده باشگاه استقلال و پرسپلیس اینجاست که ایران خودرو و سایپا هنوز به‌طور کامل خصوصی نیستند و دولت بخشی از سهامشان را در اختیار دارد؛ بنابراین نمی‌توان آن‌ها را «بخش خصوصی» به حساب آورد؛ مگر اینکه سازمان خصوصی سازی کشور، خودروسازان را به‌عنوان شرکت‌های «شبه‌دولتی» در مزایده واگذاری سهام استقلال و پرسپولیس شرکت دهد که البته این مشکل خیلی راحت با معرفی شرکت‌های خصوصی تابعه این دو کارخانه حل شد.
به عنوان مثال، شرکت «سرمایه گذاری سمند» برای خرید باشگاه استقلال درخواست داده است. شرکت سهامی خاص که البته هاشم یکه زارع، رئیس ایران خودرو به عنوان رئیس هیأت مدیره و محمد نیکفر به عنوان نایب رئیس هیات مدیره، علی شیخی به عنوان مدیرعامل و عضو هیات مدیره و پیمان فروزش و عباس ملکی تهرانی به عنوان اعضای هیات مدیره در این شرکت فعالیت می‌کنند.
شرکت «نیوان ابتکار»، از متقاضیان خرید پرسپولیس هم از زیرمجموعه‌های ساپیاست و به این ترتیب است که خیلی راحت مشکل خصوصی بودن خریداران حل شده است!
با ۳۰۰ میلیارد تومان چند سمند و پراید تولید می‌شود؟
از سوی دیگر، طبق آمار اعلامی وزارت صنعت که روی سایت رسمی انجمن خودروسازان ایران نیز قرار گرفته، ایران خودرو، سایپا و پارس‌خودرو به‌عنوان سه غول خودروساز ایران، در مجموع ۸۶۷ هزار و ۲۲۴ دستگاه انواع محصولات سواری را در سال ۹۳ به تولید رسانده‌اند.
بنا بر همین آمار، ایران‌خودرو اما در تولید سمند توانسته ۱۰۰ هزار و ۶۴۳ دستگاه از این خودرو را در دو سایت مرکزی و مازندران به تولید برساند.
سایپایی‌ها نیز در سال ۹۳ توانسته‌اند با کمک زیرمجموعه‌شان (پارس‌خودرو) ۲۵۰ هزار و ۸۸ دستگاه پراید را تولید کنند. حالا اگر متوسط نرخ فروش سمند ۳۰ میلیون تومان و متوسط نرخ تولید پراید ۱۵ میلیون تومان در نظر گرفته شود می‌توان ۱۰ هزار عدد خودروی سمند و ۲۰ هزار عدد خودروی پراید تولید کرد و این یعنی بالا رفتن خط تولید!
از سوی دیگر، اصلا اگر شرکت‌های خودرو سازی بنای تولید بیشتر نداشته باشند، می‌توان ۳۰۰ هزار یک میلیون تومان ازنرخ هر دستگاه خودروی تولیدی این شرکت‌ها کم کرد تا مردم هم از گرانی‌ها گلایه کمتری داشته باشند.
به عبارت بهتر با یک جمع و منهای ساده می‌توان دریافت، برای تعداد سمند تولیدی، ۴۹ هزار و ۳۵۷ یک میلیون تومان از این ۳۰۰ هزار اضافه می‌ماند و برای پراید نیز، ۴۹ هزار و ۹۱۲ یک میلیون تومان باقی می‌ماند! که هم می‌شود صرف اضافه شدن یک درصدی مالیات بر ارزش افزوده که افزایش قیمت خودرو‌ها را به همراه داشته، شود!
اصلا فرض شود خودروسازان توان مالی لازم برای خرید سهام استقلال و پرسپولیس را داشته باشند، اما نکته اینجاست که این شرکت‌ها با داشتن توان مالی قطعا باید پول خود را صرف اقدامات مهمی از جمله «تحقیق و توسعه» کنند تا به این وسیله زمینه پیشرفت و توسعه محصولاتشان فراهم آید و از این انگ بی‌کیفیتی نجات پیدا کنند نه اینکه باشگاه داری کنند و تازه این دو شرکت خودروسازی هر دو باشگاه ورزشی و تیم فوتبال هم دارند!
شرکت‌های خودرو سازی چند باشگاه می‌خواهند؟
هر چند خودروسازان کشور هم‌اکنون نیز باشگاه‌داری می‌کنند و ایران خودرو سهام‌دار تیم فوتبال پیکان است و تیم سایپا هم که برای سایپایی‌هاست، اما به طور مسلم اداره استقلال و پرسپولیس به هیچ وجه به سادگی پیکان و سایپا نیست وهزینه‌های این دو باشگاه بار سنگینی را روی دوش این دو شرکت خودرو سازی خواهد گذاشت.
به این ترتیب به نظر می‌رسد، شرکت‌های خودروسازی از جیب خود گرفته تا فوتبال کشور به فکر همه چیز هستند به جز ارتقاء کیفیت خودرو‌ها و جیب مردم!
منبع: فردا
دریافت صفحه با کد QR