به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"،به دليل سهل انگاري مسئولين در زمينه سرمايه گذاري و همچنين عدم رغبت جايگاه داران به نوسازي نازل هاي عرضه فرآورده در پمپ بنزين هاي سطح كشور و نبود فرهنگ صحيح مصرف بنزين در ميان مردم، روزانه شاهد هدررفت بيش از ٧ ميليون ليتر بنزين هستيم كه اين عدد برابر با نيمي از توليدات پالايشگاه آبادان است!
پايين بودن قيمت بنزين در كشور، بحثي است كه هر از چندگاهي توسط مسئولين مطرح ولي به دلايل مختلف مجددا به دست فراموشي سپرده مي شود. اما يكي از آثار شوم اين بي ارزشي را مي توان در نحوه نادرست توزيع و مصرف اين فرآورده چه از سوي توزيع كننده و چه رفتار مصرف كننده مشاهده كرد.
در ادامه گزارش به دو نمونه بي توجهي در مصرف فرآورده بنزين اشاره خواهد شد كه جهت جلوگيري از اين موارد علاوه بر سرمايه گذاري مالي، به فرهنگ سازي در سطح اجتماع نيز بايد توجه شود.
يكي از اصلي ترين راه هاي هدر رفت بنزين، بخار شدن اين فرآورده در حين عمليات سوختگيري است. شايان ذكر است برآورد مي شود روزانه ۵ ميليون ليتر بنزين از طريق بخار شدن در حين تخليه بنزين و همچنين فرآيند سوختگيري هدر مي رود كه اين هدر رفت علاوه بر خسارت مالي، زيان جبران ناپذيري را به محيط زيست وارد مي كند.
از سويي ديگر در سال ١٣٨٧ طرحی به نام طرح «کهاب» به عنوان یک طرح ملی به تصویب هیئت دولت رسید كه در اين طرح طي مراحلي، بخارات بنزين جمع آوري و به سيستم توزيع بازمي گردد.
به طور کلی می­‌توان گفت طرح کهاب از دو مرحله اصلی تشکیل شده است. ابتدا بخار بنزین باید از قسمت­هایی که تراکم بیشتری دارد جمع آوری شود و سپس در مرحله دوم این بخارات به بنزین مایع تبدیل شده و مجددا به چرخه مصرف بازگردد. مراحل اين طرح عبارتند از:
مرحله اول: جمع آوری بخار بنزین از مخازن جایگاه‌­های سوخت و انتقال آن­ به تانکر­های حمل سوخت
مرحله دوم: جمع آوری بخار بنزین از باک خودروها در هنگام سوخت­گیری و انتقال آن به مخزن ­های جایگاه سوخت
مرحله سوم: انتقال بخارهای بنزین جمع آوری شده به سیستم بازیافت و تبدیل آن­ها به سوخت مایع
البته قابل ذكر است كه اجرا کردن هر کدام از این مراحل نیازمند تجهیزات خاص خود است و مستلزم اعمال تغییرات و اقداماتی در مجاری عرضه، تانکر­های حامل فرآورده، سکوها و بازوهای بارگیری و روش تحویل سوخت. مطالعات انجام شده حاکی از آن است که به ازای یک متر مکعب بخار اشباع بنزین ١.۵ لیتر بنزین می­توان بازیافت کرد.
 طي مرحله نخست اجرايي شدن اين طرح در خلال سال هاي ٨٧ تا ٩٠، سه هزار و پانصد جایگاه به سیستم بازیافت بخارات بنزین مجهز شدند اما متاسفانه به دليل هزينه بر بودن عمليات اجرايي طرح كهاب، اين طرح متوقف ماند. در نتيجه توقف اين طرح، روزانه شاهد هدررفت حجم قابل توجهي بنزين در مجاري عرضه سوخت هستيم.
زمينه ديگر هدررفت بنزين در جايگاه ها، خرابي دستگاه هاي نازل فرآورده در جايگاه عرضه سوخت است. معمولا از هر دو دستگاه نازل، يك دستگاه قطع كن ندارد يعني در حقيقت خراب است. در نتيجه اهمال مصرف كننده يا كارگر جايگاه به كررات شاهد هدر رفت حداقل نيم ليتري بنزين در هربار سوختگيري به دليل عمل نكردن سيستم قطع كن نازل هستيم كه برآورد مي شود روزانه ٢ ميليون ليتر از اين طريق بنزين هدر مي رود. در نتيجه اين اهمال جايگاه داران در تعمير به موقع دستگاه هاي نازل و همچنين عدم بازرسي دقيق شركت ملي پخش فرآورده هاي نفتي، سبب زيان مالي و اسراف اين ثروت ملي مي شود. البته كه جايگاه داران به ويژه جايگاه هاي واگذار شده به بخش خصوصي چندان رغبتي به هزينه كرد جهت تعمير نازل هاي جايگاه ندارند چراكه پول بنزين را از مصرف كننده نهايي بصورت تمام و كمال گرفته و صرفه جويي و بهينه سازي مصرف برايشان چندان توجيهي ندارد.
نتيجه اينكه يكي از معايب پايين بودن قيمت بنزين علاوه بر مصرف افسارگسيخته، عدم مصرف صحيح و بهينه از اين فرآورده است. اما به اعتقاد كارشناسان، براي با ارزش جلوه دادن اين حامل انرژي مي بايست علاوه بر استراتژي هاي قيمتي، حتما فرهنگ سازي و تعامل با اجتماع نيز مورد نظر نهادهاي تصميم ساز قرار بگيرد.