به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،   پرسنل این شرکت در بخش های مختلف، مستند به مواد مختلف قانون کار، نسبت به غیرقانونی بودن قراردادهای کاری و عدم برخورداری از امتیارات و مزایای کارکنان سایر پتروشیمی ها معترض اند، اعتراضی که در طول سالیان گذشته نتیجه ای جز تحقیر و اخراج کارگران و پرسنل به همراه نداشته است. آنچه در ادامه می آید به واقع، درد دل و داستان پرآب چشم کارگران و پرسنل پتروشیمی کاوه است.

دستمزدهای اندک و قوانینی که در پتروشیمی کاوه نقض می شود 
کارگران و پرسنل پتروشیمی کاوه در خصوص عدم رعایت قانون کار از طرفی و قواعد عرفی از طرف دیگر که به استثمار و بهره کشی از آنها منجر شده می گویند:« مجموعه افرادی که در بخش های مختلف پارس جنوبی مشغول به کار اند، از مزایای بدی آب و هوا  استفاده می کنند در حالی که این امتیاز شامل حال کارگران و کارکنان پتروشیمی کاوه نمی شود. در این پتروشیمی بر خلاف هر ارگان، شرکت یا سازمانی که قرارداد کاری با کارکنان امضا می کند، قراردادها یک طرفه و بدون امضای کارفرما است. حتی نسخه همین قرارداد غیرقانونی و ناقص نیز تنها نزد کارفرماست. بسیاری از شرکت های پتروشیمی و مجموعه های صنعتی مشمول طرح طبقه بندی مشاغل می شوند در حالی که کارکنان شرکت متانول کاوه از این امتیاز محرومند. درهمین رابطه گفتنی است که شرکت متانول کاوه در مجموعه پارس جنوبی تنها شرکتی است که ضریبی برای پایه حقوق ندارد و تنها همان پایه حقوق کارگری با اضافه کار ناچیز را به کارگران پرداخت می کند. در تمام پتروشیمی‌ها و شرکت های زیر مجموعه وزارت نفت و پتروشیمی، حق شیفت کاری ۲۵درصد است و هزینه جمعه کاری و تعطیل کاری در قالبی غیر از حقوق، پرداخت می شود، شرکت متانول کاوه اما حق شیفت را تنها ۱۵ درصد و تعطیلِ کاری را در رقمی بسیار نازل پرداخت می‌کند؛ این اجحاف در حالی است که شرکت تنها از محل فروش متانول روزانه چیزی بالغ بر ۵۰میلیارد تومان درآمد دارد و این رقم به غیر از فروش اکسیژن و نیتروژن است. حال سوال اینجاست که در کشوری که خط فقر بالای 10 میلیون تومان است، یک کارگر شرکت کاوه چطور با حقوق 3 تا 5 میلیون در ماه زندگی کند.»

اعتراض برابر با اخراج!
به گفته کارگران شرکت متانول کاوه، پرسنل و کارگران این شرکت به هیچ عنوان امنیت شغلی ندارند؛ با کوچکترین اعتراض به وضعیت حقوق و شرایط زندگی، تهدید به اخراج یا اخراج می شوند. شکایت پرسنل به مقامات استانی، مرکز و اداره کار نیز به دلیل لابی های قدرتمند این شرکت به جایی نمی رسد. به گفته کارگران: «مدیران شرکت برای سرکوب کارگران و خاموش کردن صدای اعتراض آنها، سرپرستان را به جان آنها انداخته اند، سرپرستان که از مدیران امتیاز می گیرند، با کوچکترین اعتراض، کارگران را اخراج، آنها را تحقیر و عزت نفسشان را لگد مال می کنند. مدیران در پاسخ اعتراض کارکنان می گویند: هر کس ناراضی است، برود! چیزی که زیاد است نیروی کار! نماینده های کارگران نیز نماینده واقعی آنها نیستند چون اغلب غیر بومی اند در حالی که 60 درصد نیروی کار متانول دیر بومی اند، نیروهایی که حتی اجازه مرخصی رفتن هم ندارند حتی اگر بیمار باشند و شرایط کار کردن را نداشته باشند.»

زندگی در قعر دوزخ!
در کنار حقوق و دستمزدهای بسیار نازل کارکنان و کارگران شرکت متانول کاوه که نه تناسبی با حجم و سختی کار و هزینه های جاری زندگی دارد و نه شباهتی به سایر پتروشیمی های منطقه، شرایط زندگی و خدمات رفاهی برای کارگران و کارکنان ساکن با توجه به بدی وضعیت آب و هوا در تابستان و زمستان بندر دیر، غیرقابل تحمل و حتی غیر انسانی است. فیلد کاری شاغلینِ در مناطق نفت خیز و پتروشیمی ها به دلیل قرار گرفتن مدام در معرض آلاینده ها و دمای بالای هوا در تابستان به خودی خود پرخطر و طاقت فرساست، پتروشیمی کاوه نیز با عدم توجه به وشرایط زندگی کارکنان و کارگران ساکن در منطقه، ادامه کار و زندگی را برای آنها غیر ممکن کرده است. کارگران متانول کاوه در این خصوص می گویند:« وضعیت آب آشامیدنی و غیره آن اسفناک است، در تابستان و گرمای وحشتناک منطقه، افراد ناچارند با آبی بالای 50 درجه و غیر بهداشتی استحمام کنند. در خصوص مسکن نیز وضعیت به همین ترتیب است، تعدادی خانه با کیفیت بسیار پایین وجود دارد که به افراد معدودی داده می شود، بقیه کارکنان می بایست با همین حقوق اندک خود برای برای اسکانشان بکنند. اگر کارگر یا عضو پرسنلی بخواهد در مدت مرخصی خود اندکی از این جهنم دور باشد باز هم با مشکل مواجه می شود زیرا وضعیت مرخصی شرکت کاوه استثمار گونه است به این معنا که در استاندارد جهانی برای شیفت های کاری ۱۲ ساعته، یک روز آف در نظر گرفته می‌شود، شرکت کاوه اما در اضای ۱۴ روز کار با شیفت های ۱۲ ساعته، به جای ۱۴ روز تنها  ۷ روز مرخصی می دهد. غذایی که شرکت به کارکنان می دهد بسیار کم است و قابل خوردن نیست، وضعیت سیستم حمل و نقل نیز اسفناک است، سرویس کارگران و کارکنان مینی بوس های فرسوده و از رده خارج و بدون سیستم سرمایشی و گرمایشی است. وضعیت آب و شرایط بهداشتی خوابگاه ها نیز رضایت بخش نیست.

دستمزدی که یک پنجم شرکت های پارس جنوبی است
یکی از مهم ترین مطالبات کارگران و کارکنان شرکت متانول کاوه از ابتدای تاسیس این شرکت، درخواست افزایش حقوق و دستمزد متناسب به ساعات و سختی کار، به ویژه روال پرداخت دستمزد در سایر پتروشیمی های منطقه است. کارگران این شرکت می گویند: «سالهاست که مدیران وعده افزایش حقوق و بهبود شرایط زندگی کارگران و کارکنان را می دهند اما، تنها به این وعده ها عمل نکرده اند بلکه هر ماه به بهانه های مختلف از دستمزد کارگران کاسته اند؛ همین اجحاف و وعده های بی اساس سبب شده که بسیاری از مهندسین و پرسنل این شرکت به سایر پتروشیمی های منطقه بروند؛ این شرکت سالانه 200 نفر خروجی نیرو دارند. حقوق کارکنان و کارگران شرکت متانول کاوه، تقریبا یک پنجم شرکت های پارس جنوبی است. در واحدهایی از شرکت کاوه مانند بخش عمران، بعضی از افراد حقوق ۳ میلیون دریافت می کنند، سقف حقوق نیز بین ۵ تا ۸ تومان در ماه است؛ یعنی حقوق فردی که ۶ سال سابقه دارد به سختی به 8میلیون می‌رسد، افراد تازه استخدام شده نیز در بهترین حالت 4 تا 5 میلیون حقوق دریافت می کنند. اجحاف دیگری که در حق کارکنان شرکت متانول می شود، عدم پرداخت کامل کارانه(2درصد تولید) و پادش است. این در حالی است که پتروشیمی متانول کاوه بزرگترین پتروشیمی متانول جهان با ظرفیت روزانه ۷۰۰۰ تن تولید است.» به گفته کارگران و کارکنان شرکت متانول کاوه میانگین حقوق دریافتی کارکنان در بخش های مختلف به ترتیب زیر است:
•    نفرات شیفتی تعمیرات: ۶ میلیون
•    شیفت برق، ابزار دقیق، اتوماسیون: ۷ میلیون
•    نفرات عادی کار: ۴ الی ۵ میلیون
•    بهره برداران: ۸ الی ۹ میلیون
کارکنان و کارگران شرکت متانول کاوه امیدوارند دولت جدید به اعتراضات و مطالبات آنها توجه کرده و کارگران را از شرایط اسفناک کار و زندگی فعلی شان نجات دهند.