به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،   سابقه تاسیس پتروشیمی در ایران اگرچه به پیش از انقلاب باز می گردد. ولی تحول و شکوفایی بی نظیر و احتمالا غیر قابل تکرار این صنعت عملا طی دو دهه پس از پایان جنگ شکل گرفت. صنعتی که امروز و در آستانه رسیدن به شصت سالگی به چشم و چراغ کشور در تمام زمینه ها تبدیل شده است.
پتروشیمی ایران در حال حاضر امید اول تامین نیاز ارزی کشور، امید اول جوانان برای کار و نقطه اتکای مدیران ارشد کشور برای ایجاد اشتغال بوده و به نماد اصلی خوداتکایی صنعتی و اعتماد به متخصصان داخلی تبدیل شده است.
این صنعت هنگامی که کشور با تحریم های شدید بین المللی مواجه شد برای ادامه بدون تاخیر برنامه های تدوین شده چهارم و پنجم توسعه به سالی یک میلیارد دلار نیاز داشت و هنگامی که متوجه شد به دلیل محدودیت های موجود نمی تواند انتظار دریافت چنین مبلغی از صندوق ذخیره ارزی را داشته باشد با اتکا به حجم بالای محصولات تولیدی و اعتبار بین المللی برند پتروشیمی اقدام به تامین هزینه های ارزی و ریالی مورد نیاز برای اجرای طرح های در دست اجرای خود کرد تا اهداف برنامه ریزی شده برای توسعه را از هر طریق ممکن و علیرغم تاخیرهای اجباری محقق نماید.
پتروشیمی ایران طی سال های پس از پیروزی انقلاب نه تنها هرگز باری بر دوش کشور و دیگر سازمان ها و نهادها نبوده، بلکه تعهداتی فراتر از وظایف سازمانی خود را نیز تقبل کرده است.
این صنعت اگرچه در بهترین شرایط موجود حداکثر ده درصد از گاز تولیدی کشور را به عنوان خوراک محصولات تولیدی مصرف می کند ولی همیشه در ایام سرد سال اولین مرکزی بوده که خوراک گاز دریافتی اش برای تامین نیاز عمومی کشور به گاز قطع شده است. حمایت از سازندگان داخلی و شرکت های ایرانی مهندسین مشاور، احداث فرودگاه، احداث بزرگراهها و جادههای متعدد دسترسی در نقاط مختلف کشور و همچنین انواع مراکز درمانی، تحصیلی، فرهنگی و خدماتی از جمله اقدام هایی بوده که پتروشیمی در کنار احداث واحدهای تولیدی هرگز از انجام آنها غافل نبوده است. 
اما پتروشیمی ایران امروز بسیار تن خسته شده است. خسته از بارهای مضاعفی که طی این سال ها بر دوش کشیده است. اقدام های گسترده و مورد بحث صورت گرفته در راستای خصوصی سازی اگرچه با نقدهای اساسی مواجه است ولی بدون شک یکی از راهکارهایی بوده که تداوم رشد و توسعه پتروشیمی اجرای آن را الزامی نشان می داده و به نظر می رسد مرور آنها کمکی نمی کند.
امروز و در آستانه شصت سالگی پتروشیمی افزایش انتظارها از این صنعت دور از انصاف نشان می دهد. شاید اکنون بهتر باشد تحقق اهداف توسعه صنعت ارزش آفرین پتروشیمی را به جای احداث واحدهای بزرگ و جدید، در توجه بیشتر به صنایع تکمیلی و پایین دست و کمک به راه اندازی واحدهای کوچک تر و کم هزینه تر در مجاورت مجتمع های تولیدی پیگیری نماییم. صنایعی که راه اندازی آنها می تواند زمینه ساز اشتغال تعداد زیادی از جوانان بومی جویای کار در مناطق مختلف کشور باشد.
اینک و به بهانه گرامی داشت روز صنعت پتروشیمی، یک راه موثر برای کمک به صنعتی که در آستانه شصت سالگی تولید واقعی خود را به شصت میلیون تن رسانده است. حمایت از توسعه صنایع کوچک و تکمیلی نیازمند همراهی و تعامل وزارت صمت و مسئولین استان های مختلف کشور است. بدون شک درصورت شکل گرفتن چنین همت ارزشمندی، مدیریت ارشد شرکت ملی صنایع پتروشیمی و هلدینگ های خصوصی در تامین مواد اولیه مورد نیاز واحدهای تولیدی کوچک به یاری تمام استان ها خواهند شتافت.
امید که روز پتروشیمی زمینه ساز تداوم توسعه آن در مناطق مستعد و در عین حال محروم شده، رشد و اعتلای کشور را به همراه داشته باشد.