به عنوان کسی که در حوزه حقوقی(حقوق خانواده) فعالیت می کنم حق خود می دانم که درخصوص دغدغه های مردم مطالبی را منتشر کنم. برخلاف دولت قبل که به وعده های خود عمل نکرد، بنا دارم به قول هایی که به مردم در زمینه رساندن دغدغه های آنان به گوش دولتمردان داده ام عمل نمایم.
متاسفانه دولت سیزدهم برای بهبود شرایط اقتصادی مردم گامی بر نداشت و این مشکلات سبب شد تا بسیاری از خانواده ها به فروپاشی نزدیک شوند. آیا تحقق وعده های داده شده به مردم کار دشواری بود که دولت برای اجرای آن اینقدر کاستی داشت؟
از سوی دیگر متولیان رسیدگی به مشکلات مردم هم در این زمینه بسیار ضعیف عمل کردند و در مراکزی که باید پاسخگوی مشکلات مردم باشند آنچنان بی حوصله و بدون دغدغه عمل کردند که مراجعه کنندگان به آنها با سرافکندگی و بی نتیجه بر می گشتند. جمع بسیاری از مسئولان دولتی دغدغه مردم را نداشتند و به فکر مردم سایر کشورها بودند و از فکر مردمی که با فقر دست و پنجه نرم می کنند فارغ شدند. این ضرب المثل باید آویزه گوش دولتمردان باشد: «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.» موضوع بسیار مهم دیگری که در دولت سیزدهم باید به آن اشاره کرد بکارگیری مدیران ناکارآمد و بی تجربه و استفاده از افرادی بود که امتحان خود را در این سال ها پس داده اند. این رویکرد در انتخاب مدیران ناکارآمد سبب شد تا علاوه بر خانه نشینی جوانان مستعد و با آتیه، مدیریت کشور از وجود این جوانان خلاق و کوشا بی بهره بماند. در ساختار دولت سیزدهم معلوم نبود کدام نهاد و ارگان وظیفه جانشین پروری و شناخت نخبگان مدیریتی را بر عهده داشت که هر زمان خبر انتصاب می آمد دل هر دلسوزی می لرزید که مبادا باز هم انتخاب نادرستی صورت گرفته باشد.
این رفتار در کارکنان صنعت نفت بیش از همه به چشم آمد. کارکنانی که در سخت ترین شرایط آب و هوایی و شغلی مشغول کار و تلاش هستند و کمترین میزان بهره مندی از مزایای شغلی و حقوقی را دارند. اما در این بین عدم بکارگیری مدیران لایق و شایسته سبب شد تا مشکلات آنها مضاعف شود و صد البته که گلایه های آنان به گوش کسی نرسید.
دولت آینده اگر بنا دارد تا صنعت نفت و گاز کشور رونق پیدا کرده و کارکنان شریف و تلاشگر این صنعت بتوانند به وظایف خود به شایستگی عمل نماید، بایستی در انتخاب مدیران این صنعت با حساسیت و دغدغه ورود پیدا کند و با بکارگیری نیروهای جوان و تلاشگر و با دانش، شرایطی را فراهم آورد تا مشکلات دولت قبل تکرار نشود.
این باور باید بین مدیران ارشد دولت آینده وجود داشته باشد که مشکلات کارکنان صنعت نفت، به خانواده های آنان راه خواهد یافت و اگر مسیر به همان سیاق دولت قبل باشد شاهد ازهم پاشیدگی بیشتر خانواده ها و مشکلات عدیده برای آنان و در نهایت صنعت نفت و گاز کشور خواهیم بود. امید است رئیس جمهور آینده این دغدغه را در صدر اولویت های خود قرار دهد.
متاسفانه دولت سیزدهم برای بهبود شرایط اقتصادی مردم گامی بر نداشت و این مشکلات سبب شد تا بسیاری از خانواده ها به فروپاشی نزدیک شوند. آیا تحقق وعده های داده شده به مردم کار دشواری بود که دولت برای اجرای آن اینقدر کاستی داشت؟
از سوی دیگر متولیان رسیدگی به مشکلات مردم هم در این زمینه بسیار ضعیف عمل کردند و در مراکزی که باید پاسخگوی مشکلات مردم باشند آنچنان بی حوصله و بدون دغدغه عمل کردند که مراجعه کنندگان به آنها با سرافکندگی و بی نتیجه بر می گشتند. جمع بسیاری از مسئولان دولتی دغدغه مردم را نداشتند و به فکر مردم سایر کشورها بودند و از فکر مردمی که با فقر دست و پنجه نرم می کنند فارغ شدند. این ضرب المثل باید آویزه گوش دولتمردان باشد: «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.» موضوع بسیار مهم دیگری که در دولت سیزدهم باید به آن اشاره کرد بکارگیری مدیران ناکارآمد و بی تجربه و استفاده از افرادی بود که امتحان خود را در این سال ها پس داده اند. این رویکرد در انتخاب مدیران ناکارآمد سبب شد تا علاوه بر خانه نشینی جوانان مستعد و با آتیه، مدیریت کشور از وجود این جوانان خلاق و کوشا بی بهره بماند. در ساختار دولت سیزدهم معلوم نبود کدام نهاد و ارگان وظیفه جانشین پروری و شناخت نخبگان مدیریتی را بر عهده داشت که هر زمان خبر انتصاب می آمد دل هر دلسوزی می لرزید که مبادا باز هم انتخاب نادرستی صورت گرفته باشد.
این رفتار در کارکنان صنعت نفت بیش از همه به چشم آمد. کارکنانی که در سخت ترین شرایط آب و هوایی و شغلی مشغول کار و تلاش هستند و کمترین میزان بهره مندی از مزایای شغلی و حقوقی را دارند. اما در این بین عدم بکارگیری مدیران لایق و شایسته سبب شد تا مشکلات آنها مضاعف شود و صد البته که گلایه های آنان به گوش کسی نرسید.
دولت آینده اگر بنا دارد تا صنعت نفت و گاز کشور رونق پیدا کرده و کارکنان شریف و تلاشگر این صنعت بتوانند به وظایف خود به شایستگی عمل نماید، بایستی در انتخاب مدیران این صنعت با حساسیت و دغدغه ورود پیدا کند و با بکارگیری نیروهای جوان و تلاشگر و با دانش، شرایطی را فراهم آورد تا مشکلات دولت قبل تکرار نشود.
این باور باید بین مدیران ارشد دولت آینده وجود داشته باشد که مشکلات کارکنان صنعت نفت، به خانواده های آنان راه خواهد یافت و اگر مسیر به همان سیاق دولت قبل باشد شاهد ازهم پاشیدگی بیشتر خانواده ها و مشکلات عدیده برای آنان و در نهایت صنعت نفت و گاز کشور خواهیم بود. امید است رئیس جمهور آینده این دغدغه را در صدر اولویت های خود قرار دهد.