طی یک سال گذشته با توجه به پیشرفت های بسیار مهم وزارت امور خارجه ایران در توسعه و بهبود روابط با سایر کشور ها، دولت کارنامه قابل قبولی را از خود به جای گذاشته است! اما چرا با وجود این پیشرفت ها همچنان نتوانستیم آنطوری که شایسته صنعت گسترده ماست، با هم پیمانان خود روابط اقتصادی و توسعه روابط تجاری مناسبی داشته باشیم!
اگر فرمول صادرات ایران را طی ۱۲ سال اخیر بخواهم توصیف کنم در بحث صادرات غیر نفتی و محصولات پایین دستی در واقع توانستیم تنها حدود ۳۵ درصد «صادرات از نوع پرداخت ارزی» بوده است و بیشترین حجم تجارت خارجی ما به نوعی «تهاتر» بوده است؛ یعنی صادرکننده کالا را صادر و در عوض آن کالا وارد کرده است، برای مثال محبوب ترین کالا که سرعت نقدینگی بالایی در بازار ایران برای صادرکننده دارد شامل: «موبایل آیفون، تجهیزات پزشکی، مواد اولیه کارخانجات ، قطعات مصرفی کارخانجات و پتروشیمی ها، تجهیزات مصرفی هواپیمایی و..» است.
حال دلیل اینکه صادرکننده ما نیاز است مسیر های دشواری را سیر کند تا در جبهه صادرات به اقتصاد کشور کمک کند همه میدانند «تحریم» تحریم های شبکه مالی و اعتباری و عدم عضویت در «FATF» مدت هاست کار تجارت ایران را سخت کرده است.
در شروع سال جاری و با مستحکم شدن روابط دیپلماسی ایران با کشورهایی از «آسیا، آفریقا و اقیانوسیه» که استراتژیک ترین آن ها کشور«عربستان» بود، شاهد بودیم.
در پیشبرد اهداف سیاسی به صورت موازی با استفاده از ظرفیت های موجود در «دیپلماسی اقتصادی» توانستیم گام بزرگی را در بالا بردن آمار فروش نفت و گاز و توسعه میادین مشترک اقتصادی با دیگر کشور ها مقداری شرایط تجاری را بهبود ببخشیم!
اما همچنان به دلیل تحریم های مالی و اعتباری و عدم عضویت در گروه اقدام مالی یا همان FATF نمیتوانیم با کشور های که با آنها روابط دیپلماسی مناسب داریم مراودات تجاری و مالی داشته باشیم.
(به اعتقاد بنده ورود و عضویت در «FATF» مهمترین گام و آخرین گام برای احیاء مجدد اقتصاد کشور و تجارت بین الملل خواهد بود.)
برای تجارت با دنیا باید طبق قواعد بینالملل عمل کنیم اما در چهارچوب «سیاستگذاری رقابتی» دیگر در دورانی نیستیم که کسب و کار سنتی فقط بر یک پایه و اساس وجود داشته باشد، امروزه هر کشور «سیاستگذاری اقتصادی خودش» را دارد و هر روز آن را تغییر میدهد اما در چهارچوب پذیرفتن قوانین بینالمللی! ما هم برای تداوم و پیشرفت هدف های دیپلماسی اقتصادی این گام مهم را باید برداریم.
اینکه با کشوری پر از فرصت اقتصادی مانند عربستان رابطه حسنه و دوستی مستحکم داشته باشیم اما به دلیل نپذیرفتن قوانین مالی بینالملل فرصت تجارت با این کشور را از دست بدهیم فاجعه است.
در آخر باید اعتراف کنم تلاش های شبانه روزی دولت و بخش خصوصی، نوید فرا رسیدن روز های خوب اقتصاد ایران را میدهد.
اگر فرمول صادرات ایران را طی ۱۲ سال اخیر بخواهم توصیف کنم در بحث صادرات غیر نفتی و محصولات پایین دستی در واقع توانستیم تنها حدود ۳۵ درصد «صادرات از نوع پرداخت ارزی» بوده است و بیشترین حجم تجارت خارجی ما به نوعی «تهاتر» بوده است؛ یعنی صادرکننده کالا را صادر و در عوض آن کالا وارد کرده است، برای مثال محبوب ترین کالا که سرعت نقدینگی بالایی در بازار ایران برای صادرکننده دارد شامل: «موبایل آیفون، تجهیزات پزشکی، مواد اولیه کارخانجات ، قطعات مصرفی کارخانجات و پتروشیمی ها، تجهیزات مصرفی هواپیمایی و..» است.
حال دلیل اینکه صادرکننده ما نیاز است مسیر های دشواری را سیر کند تا در جبهه صادرات به اقتصاد کشور کمک کند همه میدانند «تحریم» تحریم های شبکه مالی و اعتباری و عدم عضویت در «FATF» مدت هاست کار تجارت ایران را سخت کرده است.
در شروع سال جاری و با مستحکم شدن روابط دیپلماسی ایران با کشورهایی از «آسیا، آفریقا و اقیانوسیه» که استراتژیک ترین آن ها کشور«عربستان» بود، شاهد بودیم.
در پیشبرد اهداف سیاسی به صورت موازی با استفاده از ظرفیت های موجود در «دیپلماسی اقتصادی» توانستیم گام بزرگی را در بالا بردن آمار فروش نفت و گاز و توسعه میادین مشترک اقتصادی با دیگر کشور ها مقداری شرایط تجاری را بهبود ببخشیم!
اما همچنان به دلیل تحریم های مالی و اعتباری و عدم عضویت در گروه اقدام مالی یا همان FATF نمیتوانیم با کشور های که با آنها روابط دیپلماسی مناسب داریم مراودات تجاری و مالی داشته باشیم.
(به اعتقاد بنده ورود و عضویت در «FATF» مهمترین گام و آخرین گام برای احیاء مجدد اقتصاد کشور و تجارت بین الملل خواهد بود.)
برای تجارت با دنیا باید طبق قواعد بینالملل عمل کنیم اما در چهارچوب «سیاستگذاری رقابتی» دیگر در دورانی نیستیم که کسب و کار سنتی فقط بر یک پایه و اساس وجود داشته باشد، امروزه هر کشور «سیاستگذاری اقتصادی خودش» را دارد و هر روز آن را تغییر میدهد اما در چهارچوب پذیرفتن قوانین بینالمللی! ما هم برای تداوم و پیشرفت هدف های دیپلماسی اقتصادی این گام مهم را باید برداریم.
اینکه با کشوری پر از فرصت اقتصادی مانند عربستان رابطه حسنه و دوستی مستحکم داشته باشیم اما به دلیل نپذیرفتن قوانین مالی بینالملل فرصت تجارت با این کشور را از دست بدهیم فاجعه است.
در آخر باید اعتراف کنم تلاش های شبانه روزی دولت و بخش خصوصی، نوید فرا رسیدن روز های خوب اقتصاد ایران را میدهد.