استفاده از نیروهای بومی در پروژه های صنعت نفت و گاز کشور موضوعی است که سال ها مورد مناقشه متولیان صنعت نفت و مردم در این مناطق است و هر زمان که پروژه ای در وزارت نفت شروع به فعالیت می کند، بحث بکار گیری نیروی انسانی بومی به عنوان سرخط خبرهای این حوزه مطرح می شود.
استان های مثل خوزستان، بوشهر، ایلام و ... در زمره استان هایی هستند که اکثر پروژهای صنعت نفت و گاز کشور در آن ها انجام می شود و مردم این مناطق انتظار بیشتری از فرصت راه اندازی پروژها در راستای جذب و بکارگیری نیروی انسانی دارند.
وقتی مردم مناطق عملیاتی بیشترین آسیب را از لحاظ اجتماعی و زیست محیطی از راه اندازی طرح های حوزه صنعت نفت و گاز می بینند این حق را دارند که در زمان جذب نیروی انسانی نیز این فرصت و امتیاز به آنها داده شود که بتوانند در این پروژه ها بکار گرفته شوند.
به نظر می رسد این کوچکترین حقی است که این عزیزان می توانند داشته باشند تا به دلیل آسیب هایی که از افتتاح این طرح ها به آنها وارد می شود بتوانند جبران مافات نمایند.
از سوی دیگر براساس ماده ۴۷ قانون برنامه ششم؛ «کلیه دستگاه‌های اجرایی از جمله وزارتخانه‌های نفت و نیرو و سازمان انرژی اتمی و بنگاه‌های اقتصادی نهادهای عمومی غیردولتی مکلفند در طول اجرای قانون برنامه، در طرح‌های (پروژه‌های) خود و در شرایط برابر به پیمانکاران بومی واجد شرایط استانی اولویت دهند و در قرارداد با کلیه شرکت‌ها و پیمانکاران، اولویت با به‌کارگیری نیروهای بومی استانی (در شرایط برابر از نظر علمی و تجربی و با اولویت محل سکونت نزدیک‌تر) را درج و بر حسن اجرای آن نظارت کنند.»
براساس این قانون که وزارت نفت را نیز شامل می شود تمامی پیمانکاران نفتی و گازی باید از این موضوع تبعیت کرده و نسبت به جذب نیروهای بومی اقدام نمایند.
در همین زمینه وزارت نفت نیز آیین نامه ای دارد که بر اساس آن آمده است: «به هنگام نیاز پیمانکار به نیروی انسانی، پیمانکار مکلف است همزمان از اداره کار شهرستان و اداره کل کار استان محل اجرای طرح، با ارسال مشخصات نیروهای مورد نیاز خود، درخواست معرفی نیروهای واجد شرایط بومی را بنماید و تنها در صورتی که پیمانکار نتواند افراد مورد نیاز خود را از بین نیروهای معرفی شده ادارات کار انتخاب کند، مجاز به بکارگیری نیروهای واجد شرایط از دیگر مناطق می‌باشد.»
به همین خاطر انتظار می رود وزارت نفت با جدیت نسبت به اجرای این قانون و آیین نامه های خود اقدام نمایند تا بیش از این حقی از نیروهای بومی در پروژه های ملی صنعت نفت و گاز کشور تضییع نشود.
استان های مثل خوزستان، بوشهر، ایلام و ... در زمره استان هایی هستند که اکثر پروژهای صنعت نفت و گاز کشور در آن ها انجام می شود و مردم این مناطق انتظار بیشتری از فرصت راه اندازی پروژها در راستای جذب و بکارگیری نیروی انسانی دارند.
وقتی مردم مناطق عملیاتی بیشترین آسیب را از لحاظ اجتماعی و زیست محیطی از راه اندازی طرح های حوزه صنعت نفت و گاز می بینند این حق را دارند که در زمان جذب نیروی انسانی نیز این فرصت و امتیاز به آنها داده شود که بتوانند در این پروژه ها بکار گرفته شوند.
به نظر می رسد این کوچکترین حقی است که این عزیزان می توانند داشته باشند تا به دلیل آسیب هایی که از افتتاح این طرح ها به آنها وارد می شود بتوانند جبران مافات نمایند.
از سوی دیگر براساس ماده ۴۷ قانون برنامه ششم؛ «کلیه دستگاه‌های اجرایی از جمله وزارتخانه‌های نفت و نیرو و سازمان انرژی اتمی و بنگاه‌های اقتصادی نهادهای عمومی غیردولتی مکلفند در طول اجرای قانون برنامه، در طرح‌های (پروژه‌های) خود و در شرایط برابر به پیمانکاران بومی واجد شرایط استانی اولویت دهند و در قرارداد با کلیه شرکت‌ها و پیمانکاران، اولویت با به‌کارگیری نیروهای بومی استانی (در شرایط برابر از نظر علمی و تجربی و با اولویت محل سکونت نزدیک‌تر) را درج و بر حسن اجرای آن نظارت کنند.»
براساس این قانون که وزارت نفت را نیز شامل می شود تمامی پیمانکاران نفتی و گازی باید از این موضوع تبعیت کرده و نسبت به جذب نیروهای بومی اقدام نمایند.
در همین زمینه وزارت نفت نیز آیین نامه ای دارد که بر اساس آن آمده است: «به هنگام نیاز پیمانکار به نیروی انسانی، پیمانکار مکلف است همزمان از اداره کار شهرستان و اداره کل کار استان محل اجرای طرح، با ارسال مشخصات نیروهای مورد نیاز خود، درخواست معرفی نیروهای واجد شرایط بومی را بنماید و تنها در صورتی که پیمانکار نتواند افراد مورد نیاز خود را از بین نیروهای معرفی شده ادارات کار انتخاب کند، مجاز به بکارگیری نیروهای واجد شرایط از دیگر مناطق می‌باشد.»
به همین خاطر انتظار می رود وزارت نفت با جدیت نسبت به اجرای این قانون و آیین نامه های خود اقدام نمایند تا بیش از این حقی از نیروهای بومی در پروژه های ملی صنعت نفت و گاز کشور تضییع نشود.
