ملاحظه چند باره رنجی که مردم شریف اهواز و بسیاری از شهرهای دیگر جنوب از سیلاب و از فوران مکرر فاضلاب شهر و نفوذ آن در زندگی شان می کشند به راستی جانکاه است اما این رنج وقتی جانکاه تر میشود که می دانی این مردم بر روی چه گنجی نشسته اند و در دستگاهی که بیش از همه از گنج این مردم ارتزاق میکند چه ریخت و پاش عظیمی وجود دارد.

تنها طرح ناصواب و بی مطالعه "ایران ال ان جی" که در دوره قبلی وزرات جناب زنگنه کلید خورد تا کنون بیش از 3 میلیارد دلار روی دست این کشور گذاشته است و بسیاری از موارد دیگر مانند طرح ناپخته سیراف، خط اتیلن مرکز و .... همه مراکز اتلاف منابع هستند که قبلا در مورد بسیاری از آنها نوشتهام.
استاندار نالایق خوزستان میگوید تکمیل شبکه فاضلاب اهواز با قیمتهای امروز به سیصد میلیون یورو منابع نیاز دارد به فرض این که این گفته او صحیح باشد، تنها یک قلم ارزش گازمایع چند فاز  پارس جنوبی که از شهریورماه 1398 تا شهریورماه 1399 به دلیل بیدانشی و لجبازی مدیرعامل نفت ناشناس شرکت ملی نفت  سوخت و محیط زیست را آلود، میتوانست این نیاز ارزی را تامین کند.
یادم هست روزی در اوایل دور قبلی وزارت زنگنه که محل کارم من خارج از ساختمان مرکزی وزارت نفت بود به یک دوست اصفهانی که در ساختمان مرکزی کار میکرد زنگ زدم  و از او پرسیدم که در مرکزی چه خبر است. زمانی بود که گروهبان، سربازان یگان قبلی خود را یک یک از وزارت نیرو به نفت میآورد و بدون هیچ آموزشی در سمتهای کلیدی صنعت نفت میگمارد و تازه مدیر فاضلاب را هم به نفت منتقل کرده بود. آن دوست با لهجه شیرین اصفهانی جواب داد که: "هیچ  آقای زنگنه شبکه فاضلاب را به شبکه نفت پیوند زده است" و چه تعبیر جالبی و توضیح دهندهای بود.
من نمیدانم مدیرانی که مسئول چنین ریخت و پاشهائی هستند، آنگاه که رنج این مردم مظلوم را میبینند چگونه شب ها سر بر بالین می گذارند؟!