به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، اما پس از گذشت اولین سال انجام این کار بر عهده مجموعه هلدینگ قرار گرفت. یکی از مشکلات ما در آن زمان اعزام روسای روابط عمومی شرکت های تابعه و از آن مهم تر خانم های شاغل در روابط عمومی به ماموریت خارج از کشور برای حضور در نمایشگاه بود.
حضور در نمایشگاه های خارج از کشور همیشه و برای کارکنان در تمام سطوح از جذابیت خاصی برخوردار بوده است. این موضوع را طی تمام سال های خدمتم دیده و تجربه کرده ام.
طی چهار سال حضور در مدیریت روابط عمومی هلدینگ خلیج فارس فقط یکبار در نمایشگاه چایناپلاست شهر شانگهای چین شرکت کردم. بار دوم قرار بود در نمایشگاه میلان ایتالیا حضور داشته باشم و علیرغم موافقت مدیرعامل و انجام کارهای ویزا چون مصادف با روزهایی شد که از مسئولیت روابط عمومی کنار گذاشته شده بودم شخصا اعلام کردم در آن نمایشگاه شرکت نخواهم کرد.
گزینش افراد برای اعزام به خارج و تایید نهایی آنها همیشه با سختی همراه بوده است. زیرا معمولا همه برای اعزام به خارج داوطلب هستند. این سختی به ویژه برای اعزام خانم های شاغل در روابط عمومی بسیار سخت تر و تا زملن حضور در هلدینگ خلیج فارس عملا اتفاق نیفتاده بود. در حالی که مسئولیت تمام کارهای نمایشگاه های مختلف داخلی بر عهده روابط عمومی بود ولی برای نمایشگاههای خارج از کشور معمولا لیست بلند بالائی از مدیران متقاضی حضور تهیه می شد که نیروهای روابط عمومی به ویژه در شرکت های تابعه در هیچ جای آن قرار نمی گرفتند و این وضع باید تغییر می کرد. بعد از بحث های طولانی با مدیرعامل و تا حدودی قانع کردن ایشان مانع مهم بعدی مسئولین شرکت تجارت صنعت بودند که نمایشگاه های خارج از کشور را عملا در اختیار گرفته بود.
در حالی که رئیس کل روابط عمومی دبیر نمایشگاه های خارج از کشور بود ولی مدیران وقت شرکت تجارت صنعت اصرار بی دلیلی داشتند تا همه کارهای نمایشگاه خارج از کشور را خودشان انجام دهند من هم تاکید داشتم در این رابطه باید "قانون همه یا هیچ حاکم" باشد. خیلی قاطع و بدون تعارف به آنان گفتم میدان اصلی و معرکه واقعی نمایشگاه های داخلی مثل نفت، گاز، پتروشیمی و یا ایران پلاست است وگرنه در خارج از کشور که کسی متوجه ضعف های کار نمی شود. از من اصرار و از آنان انکار، کار را به جایی رساند که برای یکی از نمایشگاه های نفت، گاز و پتروشیمی خودشان کار را به دست گرفته و طبق صورتجلسه مقرر شده بود هر کاری از ما خواستند کتبا اعلام کنند. آنها هم بجز ارسال تعدادی کارت دعوت برای توزیع هیچ کاری از ما نخواستند. حتی برای همکاران روابط عمومی کارت ورود به غرفه تهیه نکردند. این اتفاق در حالی رخ داد که دوره های قبل تمام کارهای اجرایی و هماهنگی حضور نمایندگان شرکت ها را ما در روابط عمومی انجام داده بودیم. علیرغم نارضایتی همکاران اعتراضی نکردم و از آنها خواستم صبور باشند تا زمان نمایشگاه رسیده و عملا توانمندی همکاران تجارت صنعت در انجام این کار را مشاهده کنیم. روز افتتاحیه از همکاران روابط عمومی خواستم به نمایشگاه به نمایشگاه رفته و همه جا همراه مهندس نژادسلیم باشند ولی خودم به نمایشگاه نرفتم.
هنوز ساعتی از افتتاح نمایشگاه نگذشته بود که همکارانم تماس گرفتند که مهندس را به سالن اصلی مراسم که رئیس مجلس میهمان رسمی آن برای مراسم افتتاحیه بود راه نداده اند و خیلی عصبانی شده است. گفتم بگویید تمام مسئولیت کار بر عهده همکاران تجارت صنعت است اگر اعتراضی دارد به آنها بگوید.
ساعتی بعد دوباره زنگ زدند که وزیر نفت و رئیس مجلس به همراه تعدادی از مدیران وارد غرفه شده اند و موقعی که مدیرعامل هلدینگ خلیج فارس خواسته وارد شود درب غرفه را بسته اند و ایشان به همراه تعدادی از بازدیدکنندگان پشت درب مانده است. گفتم همکاران تجارت صنعت را بگویید پیگیری کنند. گفتند آنها هم آمده اند ولی نتوانسته اند  کاری انجام دهند. گفتم بالاخره مسئولیت همه کارها با آنها بوده و باید پاسخگو باشند.
مدت کوتاهی پس از آن مهندس نژادسلیم با موبایل من تماس گرفت و گفت شما کجا هستید، چرا به نمایشگاه نیامده اید؟ گفتم تمام کارها طبق نظر شما بر عهده همکاران تجارت صنعت است و من همانطور که خواسته بودید هیچ دخالتی نکرده و هرکاری آنها خواسته اند را انجام داده ام. بسیار عصبانی گفت همین الان باید بیایی نمایشگاه گفتم الان در حال انجام آزمایش پزشکی هستم ولی به محض تمام شدن کارم به نمایشگاه خواهم آمد.
تا کارم انجام شده و به نمایشگاه برسم ظهر شده بود. وقتی به غرفه رسیدم همکاران نگران بودند و گفتند مهندس خیلی عصبانی است. گفتم وقتی خلافی نکرده ایم دلیلی برای نگرانی نداریم. مهندس به محض دیدن من شروع به اعتراض کرد که بله شما عمدا صبح نیامدی و من هر جا هستم شما باید کنار من باشی و اینکه اینجا نبودی یک اشکال کار شماست. صحبت هایش که تمام شد گفتم همکاران شرکت تجارت صنعت اینجا هستند بگویند چه چیزی از ما خواسته اند که انجام نداده ایم تمام مکاتبات آنها را داریم من همکاران سمعی-بصری و ارتباطات را هم بر اساس تشخیص خودم فرستادم وگرنه ببینید آقایان برای اینکه ثابت کنند احتیاجی به ما ندارند حتی عکاس هم از بیرون آورده اند. گفت شما باید کنار من می بودید. گفتم فقط این نمایشگاه باید کنار شما می بودم؟ آقایان برای ریس کل روابط عمومی هلدینگ کارت تهیه نکرده اند تا عملا نشان دهند احتیاجی به ما نندارند. همکاران من همیشه حتی جاهای دیگری که شما نمی خواهید هم زودتر از شما هستند ولی اینجا شما کتبا از من خواستید با آنها هماهنگ باشم. جالب بود که در همین حین وزیر نفت به همراه جمعی از اعضای کمیسیون انرژی دوباره به سالن آمدند به اتفاق مهندس به نزدیک آنها رفتیم و با اشاره از یکی از محافظین وزیر خواستم مدیرعامل ما را وارد حلقه اطرافیان ایشان کند. بعد از تمام شدن برنامه و رفتن وزیر و نمایندگان، مهندس گفت آن محافظی که با او صحبت کردم همان کسی است که صبح وی را به سالن راه نداده بود. بعدا به همکاران روابط عمومی گله کردم که نباید می گذاشتند مهندس از سالن بیرون بماند و باید با محافظان وزیر هماهنگ می کردند تا ایشان هم وارد سالن مراسم شوند.
این موضوع سبب شد مهندس نژادسلیم در جلسه هیات مدیره تجارت صنعت بشدت به آنها اعتراض کند و در نهایت باعث شد مشکلات مربوط به نمایشگاه ها مخصوصا نمایشگاه های خارج از کشور تاحدودی رفع شده، مسئولیت های روابط عمومی مشخص تر شوند. پس از آن بود که نامه محرمانه ای به تعدادی از مدیران عامل شرکت های تولیدی نوشته، به آنها توضیح دادم که شخصا امکان حضور در همه نمایشگاه های خارج را نداشته، از آنها خواستم کمک کنند روسای روابط عمومی آن شرکت ها در نمایشگاه های خارج از کشور حتما حضور داشته باشند تا هم تجربه بین المللی انجام کار را پیدا کرده و هم در غیاب من بتوانند هماهنگی های لازم برای بهره برداری مطلوب از نمایشگاه را انجام دهند. تمامی مدیران عامل شرکت های مخاطب نامه هم انصافا لطف کرده و در این کار همراهی و همکاری لازم را نشان داده همان سال چند تن از روسای روابط عمومی ها به نمایشگاههای خارج اعزام شدند.
گام بعدی فراهم کردن امکان حضور همکاران خانم شاغل در روابط عمومی در نمایشگاههای خارج از کشور بود. با اعلام جدول نمایشگاه های خارج از کشور در سال 97 که قرار بود شرکت تجارت صنعت حضور داشته باشد نام دو تن از خانم های همکار را برای حضور در نمایشگاه مسکو و یکی از آقایان را برای نمایشگاه چین معرفی کردم. نامه را برای مدیرعامل شرکت تجارت صنعت فرستادم  ولی گفتند باید مدیرعامل هلدینگ خلیج فارس هم فرم ماموریت خارج از کشور آنان را امضاء کند. مهندس نامه همه واحدها را امضاء کرده ولی نامه مرا امضاء نمی کرد حضورا نزد ایشان رفتم. کلا مخالفت می کرد اول از اینکه خانم های روابط عمومی برای چه باید بروند خارج و در نهایت اینکه اصلا بیایند خودش از آنها تست زبان انگلیسی بگیرد اگر بلد بودند موافقت می کند. به شوخی گفتم هر سوالی دارید به انگلیسی از خودم بپرسید. بعد گفتم در ضمن مسئولیت اصلی آنها غرفه آرائی و تهیه عکس، فیلم و گزارش است من به آنها اعتماد دارم شما هم به من اعتماد کنید. برایش سخت بود که با اعزام دو نفر از یک واحد موافقت کند چه رسد به اینکه این دو نفر خانم باشند. خلاصه در نهایت راضی شد و برگه های ماموریت آنها را که همراه داشتم امضاء کرد وقتی خواستم بروم با طعنه گفت:
" آخرش با کلک امضای مرا گرفتی. نگی حواسم نبود". او را بوسیدم و گفتم این کار شما از نظر احترام به خانم ها خیلی ارزشمند است.
به روابط عمومی برگشته، همکاران را صدا کردم و ضمن دادن خبر موافقت مهندس با تاکید به آنها گفتم برای اینکه حساسیت ایجاد نشود به آرامی کارها را دنبال کنند. اما موضوع ماموریت خارج از کشور خانم های شاغل در روابط عمومی خیلی علنی شد. پروسه گرفتن برگه ماموریت از امور اداری برای دریافت ارز طولانی شده بود و تاریخ اعزام آنان رسیده بود. اگر به ماموریت می رفتند پس ار برگشت دیگر ارزی به آنان نداده و معادل ریالی ماموریت را می دادند. این بود که درخواستی خطاب به مدیرعامل شرکت تجارت صنعت نوشته و از ایشان خواستم معادل مبلغی را به عنوان علی الحساب به آنها بدهد تا پس از برگشت تسویه حساب کنند. خوشبختانه همکاران به خوبی ماموریت محوله را انجام دادند تا شرایط برای حضور همکاران خانم شاغل در روابط عمومی دیگر شرکت ها نیز هموار شود.
خانم های اعزامی به نمایشگاه مسکو علاوه بر گزارش ماموریت بسیار کاملی که از نمایشگاه برگزار شده، مقام های بازدیدکننده از غرفه، جلسات و مذاکرات انجام شده تهیه و ارائه کردند، هر یک یادداشتی تحلیلی از نمایشگاه مسکو نیز نوشته و در یکی از هفته نامه های تخصصی نفت و انرژی منتشر کردند. کاری که پیش از آن توسط هیچ یک از نیروهای اعزامی به نمایشگاه های خارج از کشور انجام نشده بود.