به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"،کشورهای اروپایی تنها در یک سال (۲۰۲۲) ۳۲۵ سد را تخریب کرده که دلایلی متعدیی ازجمله اثر تغییرات اقلیمی، کاهش تنوع زیستی، ناکارآمدی سدها و... ازجمله مواردی بوده که منجر به این اقدام شده است.
  در سال 2021 و زمانی که کارگران ساختمانی در فنلاند شروع به تخریب مجموعه‌ای از سدها روی رودخانه هیتولانیوکی در این کشور کردند، از مشاهده دسته‌ای ماهی سالمون بسیار شگفت‌زده شدند. این ماهی‌ها که بخشی از آخرین جمعیت وحشی سالمون در این کشور بودند، پس از سال‌ها غیبت درحال بازگشت به رودخانه بودند.
درخصوص این تجربه، پائولینا لوهی؛ بوم‌شناس موسسه منابع طبیعی فنلاند می‌گوید: فقط ماهی‌های بالغ نبودند، بلکه تعداد زیادی بچه ماهی هم وجود داشتند. آن‌ها قبلاً در پایین دست رودخانه تخم‌ریزی کرده بودند. وقتی دیدم این محوطه پس از برداشتن سد چگونه است، اشک در چشمانم حلقه زد.
رودخانه هیتولانیوکی یکی از مسیرهای اصلی مهاجرت ماهی سالمون آب شیرین از دریاچه لادوگا در روسیه به فنلاند بود، اما بین سال‌های 1911 تا 1925، ساخت سه سد برای تامین انرژی برق‌آبی، موانعی را بین سالمون‌ها و مکان تخم‌ریزی آنها ایجاد کرد. سالمون و ماهی‌های دیگر مانند قزل‌آلای خال‌سرخ در سمت فنلاند رودخانه گیر افتاده بودند و به مدت 100 سال منزوی بودند. اگرچه، امروزه با تخریب سدها آب دوباره آزادانه در میان نهرهای پرشیب تازه‌ای که درختان بلند آن‌ها را احاطه کرده‌اند، جریان پیدا کرده است.
در سال 2021 پس از مرحله‌ی نخست تخریب سد، پنج لانه تخم‌ریزی مشاهده شد. در پاییز سال 2022، یعنی یک سال بعد، تعداد بچه ماهی‌ها به رکورد 200 ماهی در 0.4 هکتار رسید. وقتی در دسامبر 2023 تخریب سد ریتاکوسکی به پایان رسید، آن‌ها به سمت قسمت‌های بالای رودخانه و شاخه‌های آن راه پیدا کردند.
برچیدن سد نتیجه ده‌ها سال تلاشی بود که نه‌تنها سلامت رودخانه، بلکه شرایط اقتصادی را نیز درنظر می‌گرفت. نتیجه‌ ارزیابی‌ها این بود که تولید برق آنها دیگر برای صاحبان نیروگاه سودی ندارد؛ خصوصاً وقتی هزینه‌های نگهداری و حفاظت‌های زیست‌محیطی اجباری مانند ساخت گذرگاه‌های ماهی درنظر گرفته می‌شد. بنابراین، سدها فروخته و تخریب شدند.
تلاش‌های اروپا از تلاش برای برچیدن سدها از اقدامی مشابه در ایالات متحده الهام گرفته است. نخستین تخریب سد در ایالات متحده مربوط به حذف سد ادواردز روی رودخانه کنبک در سال 1999 بود. این سد در سال 1937 ساخته شده بود و وقتی مجوز مالک آن در سال 1997 منقضی شد، کمیسیون تنظیم مقررات انرژی فدرال آن را تمدید نکرد و برای نخستین‌بار مزیت‌های اکولوژیکی رودخانه را در اولویت قرار داد. امروزه نزدیک به 2 هزار سد از روی رودخانه های ایالات متحده برچیده شده‌اند.
اتصال رودخانه‌ها همچنین موضوع اصلی در قانون احیای طبیعت کمیسیون اروپا است: در نوامبر سال 2023 کشورهای اروپایی به توافق موقتی دست یافتند که شامل تعهد برای حذف موانع ساخت بشر برای رسیدن به هدف 25 هزار کیلومتر رودخانه با جریان آزاد تا سال 2030 بود. این قانون 27 فوریه توسط پارلمان اروپا تصویب شد.
تخریب سد در اروپا محدود به رودخانه هیتولانیوکی فنلاند نیست بلکه در سراسر اروپا، بسیاری از سدها درحال نزدیک‌شدن به پایان عمر عملیاتی خود هستند یا هزینه‌های نگهداری آنها بیش از مزیت‌هایی است که ارائه می‌کنند. دانشمندان می‌گویند، فقط سدهای بزرگ نیستند که جلوی جریان آب را می‌گیرند بلکه میلیون‌ها مانع کوچک نیز جلوی رودخانه‌های اروپا را گرفته‌اند و تا همین اواخر ارزیابی جامعی از شدت قطعه‌قطعه شدن رودخانه‌ها در اروپا وجود نداشت.
تهدید 45 درصد از گونه‌های درحال انقراض جهان توسط سدها
رودخانه‌ها در مناطق مختلف اروپا و ایالات متحده قرن‌ها است در نتیجه ایجاد موانع مختلف ازجمله سدها به شدت تغییر کرده‌اند. براساس برآوردهای پژوهشگران، فقط حدود یک‌سوم از رودخانه‌های جهان با طول بیش از هزار کیلومتر، همچنان در کل مسیر خود جریان آزاد دارند.
موانعِ روی رودخانه‌ها نه‌تنها موجب نابودی تنوع زیستی می‌شوند و ماهی‌ها و میکروارگانیسم‌ها را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند، بلکه همچنین مانع از جریان مواد مغذی و رسوبات به پایین‌دست می‌شوند و ماهی‌گیری و معیشت وابسته به آن‌ها را مختل می‌کنند. از آنجایی که سدها رسوبات را پشت خود به دام می‌اندازند، آب پایین‌دست قدرت فرسایشی بالایی دارد. علاوه‌براین، موانع سطح آب رودخانه‌ها را تغییر می‌دهند و روی پرشدن سفره‌های آب زیرزمینی تاثیر دارند.
ملیسا فولی، مدیر علمی برنامه چشم‌‌انداز انعطاف‌پذیری در موسسه پای رود سان فرانسیسکو در توضیح این موارد می‌گوید: از دست دادن ارتباط بین رودخانه‌ها که به آب، موجودات زنده و رسوبات اجازه می‌دهد در حوضه آبریز حرکت کنند، داینامیک(پویایی) و رژیم دمایی و همچنین پویایی مواد مغذی را تغییر می‌دهد.
سدها همچنین موانعی را برای گونه‌هایی ایجاد می‌کنند که برای تولیدمثل مهاجرت می‌کنند. طبق آخرین به‌روزرسانی لیست قرمز گونه‌های در معرض خطر سازمان جهانی حفاظت از منابع طبیعی، 25 درصد از گونه‌های ماهی‌های آب شیرین جهان درمعرض خطر انقراض قرار دارند و 45 درصد از گونه‌های تهدیدشده جهان تحت‌ تاثیر منفی سدها و بهره‌برداری از آب قرار گرفته‌اند.
همچنین پژوهش‌ها نشان می‌دهند تکه‌تکه شدن رودخانه‌ها یکی از پنج عامل اصلی موثر در کاهش تنوع زیستی است.
پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد حداقل 1٫2 میلیون مانع درون جریان رودخانه‌ها در 36 کشور اروپا وجود دارد که ارتفاع حدود 68 درصد آن‌ها کمتر از دو متر است.
در این رابطه، کارلوس گارسیا دی لینیز؛ استاد دانشگاه سوانسی می‌گوید: «حتی موانع 20 سانتی‌متری هم می‌توانند حرکت برخی از موجودات را تحت‌ تاثیر قرار دهند یا به تاخیر بیندازد.»
زمانی که صحبت از برداشتن سد یا موانع دیگر به میان می‌آید، عوامل متعددی از مجوز گرفته تا قوانین و بودجه کارهای مهندسی و امکان‌سنجی باید درنظر گرفته شود. با‌ این‌ حال، به گزارش مؤسسه Dam Removal Europe، حدود 150 هزار مانع میان‌جریانی اروپا مانند سدها، از کار افتاده تلقی می‌شوند.
این گزارش می‌افزاید؛ سدهای قدیمی به نگهداری و تعمیر بیشتری نیاز دارند و بیشتر درمعرض خطر ریزش قرار دارند. علاوه‌براین، افزایش رویدادهای آب‌و‌هوایی شدید مانند بارندگی سنگین نیز ممکن است خطر سرریز آب را افزایش دهد. نمونه‌های زیادی از سدهای قدیمی و نزدیک پایان عمر در اروپا وجود دارد که هزینه‌های نگهداری آن‌ها بیشتر از مزایای تولید انرژیشان است.
حذف 325 سد در اروپا تنها در سال 2022
درنتیجه‌ این پژوهش‌ها، جنبش حذف سدهای اروپا به حداقل 325 حذف در سال 2022 دست یافته است که 36 درصد بیشتر از سال گذشته بوده است. اسپانیا که در آن رودخانه‌ها جزء اموال عمومی هستند، با 133 مورد حذف سد در سال 2022 پیشتاز برچیدن سدها در اروپا است و پس از آن سوئد و فرانسه قرار دارند.
پژوهشگران تأکید دارند که پرداخت به این موضوع که سدها تاثیر مخربی بر اکوسیستم دارند، به معنای انکار مزیت‌های نیروگاه‌های برق‌آبی در تامین انرژی نیست؛ در این خصوص گارسیا دی لینیز توضیح می‌دهد: مطمئناً هیچ کسی تخریب سدهای درحال استفاده را پیشنهاد نمی‌کند. ما سدهای از کار افتاده‌ای را هدف قرار می‌دهیم که دیگر خدماتی به جامعه ارائه نمی‌کنند، با رسوبات پر شده‌اند و خطرناک هم هستند.
چگونه یک سد تخریب می‌شود؟
سدها اغلب با انفجار و فوران ناگهانی آب متلاشی نمی‌شوند. درعوض، فرایند حذف سد کاری مهندسی با برنامه‌ریزی دقیق است. در رودخانه هیتولانیوکی بولدوزرها به تدریج دیواره‌های بتنی را کندند و اجازه دادند آب به آرامی خارج شود.
گاهاً زمانی که امکان حذف سد وجود نداشته باشد، سد به گذرگاه ماهی مجهز می‌شود. گرچه این اقدام برای برخی از ماهی‌ها مفید است، بسیاری از گونه‌ها از آن سودی نمی‌برند و این کار به پویایی و جریان رسوبات رودخانه کمکی نمی‌کند.
از آنجایی که حذف سد می‌تواند پرهزینه باشد، پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند بهتر است روی موانع کوچک تمرکز شود و مواردی در اولویت قرار گیرند که موجب بیشترین افزایش در اتصال میان رودخانه‌ها می‌شوند.
فقط عناصر فیزیکی برداشت سد نیست که باید به دقت مدیریت شود. اطلاع‌رسانی درمورد علت حذف سد نیز در موفقیت پروژه نقش دارد، زیرا مردم محلی ممکن است به مناظری که سدها ایجاد می‌کنند، به شدت وابسته باشند.
یک بام و دو هوای حذف یا ساخت سد جدید
درحالی‌که اروپا و ایالات متحده نشان می‌دهند حذف موانع می‌تواند گزینه مناسبی برای بازگردان اتصال رودخانه‌ها باشد، هنوز راه طولانی در پیش است چرا که همزمان تعداد زیادی پروژه سدسازی تعریف شده است. پژوهشگران درمورد چشم‌انداز ساخت سدهای جدید روی رودخانه‌های بزرگی مانند آمازون، کنگو و حوضه مِکونگ نگران هستند و نگرانی‌های مشابهی درمورد بالکان نیز وجود دارد که در آنجا طرح‌هایی برای ساخت نیروگاه‌های برق‌آبی کوچکی وجود دارد که درمجموع نسبت به یک نیروگاه بزرگ‌تر انرژی کمتری تولید می‌کنند.
بی‌بی‌سی نوشت، پژوهشگران می‌گویند اگر سدهای برق‌آبی کوچک و کمتر کارآمدی در مناطق دیگر جهان ساخته شود، برداشتن موانع اروپا منطقی نخواهد بود. سدهای کوچک برق زیادی تولید نمی‌کنند و همچنان خسارت زیادی به بار می‌آورند.