به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"،  در اين نامه آمده بود: «گرچه دولت پادشاهي انگلستان هنوز اميد دارد كه دولت ايران از طريق مذاكرات مستقيم با شركت نفت به راه‌حلي دوستانه برسد، اما ترديد ندارد كه اگر لازم شد تمام اقدامات قانوني و ضروري را براي منافع عادلانه و بي‌چون و چراي خود به كار خواهد برد و هيچ زياني را به منافع شركت و هيچ مداخله‌اي را در مورد تأسيسات و نيز فعاليت‌هاي تجاري خود در ايران تحمل نخواهد كرد.»
انتشار اين نامه تهديدآميز با تداركات جنگي از جانب انگليس همراه بود. زره‌پوش‌هايي از كراچي به نيروهاي انگليسي حاضر در خليج ‌فارس پيوستند. همچنين، نيروهاي اين كشور در عراق به حال آماده‌باش در آمدند و خروج آنها از عراق به تعويق افتاد. البته، اين تحركات نه با هدف حمله نظامي، بلكه بيشتر به منظور نمايش قدرت انجام مي‌گرفت تا انگليس بتواند در مذاكرات احتمالي پيش رو از موضع قدرت برخورد كند، چرا كه در آن شرايط، انگليس ديگر به فكر نجات امتياز دارسي نبود، بلكه تلاش مي‌كرد امتياز جديدي به دست آورد كه منافع اساسي شركت نفت و دولت انگليس را حفظ كند.