به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"، امضای این قرارداد در حالی صورت گرفت که كمتر از 3 سال از تصويب قانون ملي‌شدن صنعت نفت و خلع يد از شركت نفت انگليس و ايران و يك سال از كودتاي آمريكايي ـ انگليسي 28 امرداد 1332 می گذشت.
توافق با كنسرسيوم اگرچه عنوان «قرارداد فروش نفت» را يدك مي‌كشيد، اما در عمل نوعي امتياز انحصاري محسوب مي‌شد كه قانون ملي‌شدن نفت را بي‌اثر مي‌كرد.
پايه‌هاي اصلي اين قرارداد شامل 4 محور زير بود:
سراسر ناحيه‌اي كه به موجب قرارداد در اختيار شركت نفت ايران و انگليس قرار داشت، در اختيار كنسرسيوم قرار گيرد.
مدت قرارداد 25 سال و قابل تمديد تا 40 سال باشد.
نيمي از منافع نفت به دولت ايران پرداخت شود.
تاسيسات صنعت نفت در مالكيت ايران، ولي در اختيار كنسرسيوم باشد.