قرارداد ايجاد پالايشگاه مدرس در يكم فروردين 1344 بين دولت هندوستان از يك طرف و شركت ملي نفت ايران و شركت آماكس از طرف ديگر در تهران به امضا رسيد.

 به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،    شركت آماكو به علت موافقت نكردن با افزايش سرمايه‌گذاري، از اين مشاركت كناره‌گيري كرد و سهام خود را به دولت هند فروخت و در 16 دي 1345، كلنگ ساختمان پالايشگاه از سوي ايندرا گاندي، نخست‌وزير هند در مدرس به زمين زده شد و عمليات ساخت پالايشگاه 5/2 ميليون تني مدرس متعلق به شركت ملي نفت ايران آغاز شد. قرار بود نفت خام مورد نياز اين پالايشگاه از منطقه داريوش (درود) در خليج‌فارس كه متعلق به شركت نفت ايران پان آمريكن (ايپاك) بود، تأمين شود. ظرفيت پالايشگاه فوق با انجام تغييراتي به تدريج از 5/2 به 8/2 ميليون تن در سال رسيد. طراحي، ساخت و راه‌اندازي اين پالايشگاه تحت نظارت مستقيم كارشناسان شركت ملي نفت ايران انجام شد.