بابایی گفت: اگر مردم قانع شوند که توسعه پایدار از طریق پتروشیمی، برایشان شغل و رفاه به همراه دارد، هرگز به دنبال یارانه مقطعی نیستند.
تاریخ انتشاريکشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۰ - ۰۷:۳۱
کد مطلب : ۱۴۲۹۵۵
مدیرعامل شرکت مدیریت توسعه صنایع پتروشیمی در گفت و گو با «نفت ما»:
با توسعه پتروشیمی اشتغال زایی کنید و به جای یارانه به مردم کارانه بدهید
مرضیه حسینی
شرکت مدیریت توسعه صنایع پتروشیمی از بهمن 99 به این سو چه فعالیت های جدیدی انجام داده است؟
از بهمن 99 تا الان واحد شیرین سازی بوعلی افتتاح، مناقصه پتروشیمی هرمز برگزار و پیمانکارش مشخص شد، یک واحد الفین با خوراک متفاوت در برند مگاتنی به صورت کاملا داخلی به رغم وجود محدودیت های تحریمی در حال انجام است، مناقصه واحد الفین پتروشیمی الماس ماهشهر در حال انجام است، اخذ لایسنس و مهندسی مقدماتی واحد اتیلن اکساید اندیمشک انجام شده و در حال برگزاری مناقصه این واحد هستیم، همزمان به صورت جدی بازسازی واحد 800 پارازایلین پتروشیمی بوعلی سینا را در دستور کار داریم و امیدوارم تا پایان سال این واحد در سرویس قرار گیرد. در خصوص سایر پروژه های شرکت مانند اوره و آمونیاک پتروشیمی هنگام و الفین پتروشیمی گچساران، متانول آپادانا نیز سال آینده تکمیل خواهد شد.
کشور ایران قادر است تنها از 30 درصد ذخایر نفتی و گازی خود بهره برداری کند این در حالی است که در میادین مشترک با کشورهای عربی آنها پیشرفت چشمگیری در حوزه پتروشیمی و تولید مشتقات نفت داشته اند.
از نظر شما مهم ترین مانع ایران برای توسعه متوازن در صنعت نفت و پتروشیمی چیست و وضعیت کشور در بازارهای جهانی در آینده و در رقابت با سایر کشورها به چه شکل خواهد بود؟
کشور ایران از جهات زیای منحصر به فرد است، ایران طولانی ترین مرز آبی را دارا است و منابع گاز و نفت کم نظیری دارد؛ از آنجا که استفاده از گاز در فرایند پتروشیمی ارزان تر از مشتقات نفتی است، مبنای توسعه ما می بایست بر اساس منابع گازی باشد تا توان رقابت با سایر کشورها را داشته باشیم. در خصوص رشد اقتصادی نیز بر کسی پوشیده نیست که توسعه صنعت در گرو رشد و توسعه پتروشیمی و ممانعت از خام فروشی است؛ زیرا تولیدات پتروشیمی نهایت ندارند، امروزه هرآنچه مصرف می شود از مواد شوینده تا مواد خوراکی در طی یک فرایند پتروشیمایی و از ترکیبات و مواد پتروشیمی تولید می شوند، این فراوانی و گستره کاربرد مواد پتروشیمی در حالی است که بسیاری از این مواد تولید داخل نیستند، بنابراین لازم است واحدهای پایین دستی ساخته و به وجود واحدهای بالادستی و فروش محصولات و حتی صادرات آنها اکتفا نشود؛ در این صورت کشور مجبور نیست بسیاری از محصولات را به قیمت گزاف از خارج وارد کند. بنابراین باید این درک را در سطوح مختلف جامعه ایجاد کنیم که اگر به رشد صنعت پتروشیمی توجه شود، می توانیم با عرضه دائمی محصول به بازارهای جهانی، وضعیت اقتصادی را بهبود داده و از قِبل آن مردم هم منتفع شوند. مساله فرهنگ سازی بسیار مهم است، یعنی این باور را ایجاد کنیم که با به کار انداختن سرمایه می توانیم واحدهای پتروشیمی متعددی بسازیم و برای هزاران نفر شغل ایجاد کنیم، اگر مردم قانع شوند که توسعه پایدار از طریق پتروشیمی، برایشان شغل و رفاه به همراه دارد، هرگز به دنبال یارانه مقطعی نیستند. اگر مردم بدانند که به عنوان مثال، مصرف بهینه سوخت در شهرها و خانه هایشان برای آنها اشتغال و رفاه به همراه دارد، یعنی احساس کنند که در اقتصاد و توسعه کشور مشارکت دارند، حتما مصرف بهینه را جدی می گیرند.
با توجه به اهمیت توسعه پتروشیمی در اقتصاد کشور و معیشت مردم، چند درصد از تولیدات کشور به این صنایع اختصاص دارد؟
طبق آمار شرکت ملی صنایع پتروشیمی، منابع گازی و هیدروکربنی که به واحدهای پتروشیمی کشور اختصاص دارد، حدود 8 درصد از سهم تولید کشور است. خوب، وقتی تنها 8 درصد به یکی از مهم ترین صنایع کشور اختصاص دارد، چطور می توان واحدها را توسعه داد در حالی که حتی پتروشیمی های موجود به اندازه کافی خوراک ندارند. به علاوه، این مساله در کنار عدم فرهنگ سازی در خصوص مصرف بهینه قرار گرفته به این معنا که افراد تنها وقتی می پذیرند که در خانه لباس گرم بپوشند و گاز کمتری مصرف کنند که بدانند اگر مصرف بهینه را جدی نگیرند ممکن است یکی از اعضای خانواده شان در صنایع پتروشیمی کارش را از دست بدهد. یا در صورت عدم صرفه جویی احتمال دارد کارانه خود یا نزدیکانش قطع شود. سیاست درست در افزایش تولید و به تبع آن اختصاص کارانه و نه یارانه به مردم است. اگر سیاست های کلان در حوزه توسعه به سمت افزایش سهم صنعت پتروشیمی از منابع برود یعنی حداقل تا 20 درصد افزایش یابد، در کنار اشتغال زایی و برون رفت از بحران اقتصادی، ارزش پول ملی نیز تا حد زیادی افزایش پیدا می کند و آن زمان درآمد هم وطنان نیز افزایش می یابد و اصولا مصرف بهینه در دستور کار قرار می گیرد. در این شرایط یعنی در زمانی که درآمد کشور افزایش یافت، توان توسعه نیز در همه زمینه ها تقویت می شود.
نظر شما راجع به توان داخلی سازی صنعت پتروشیمی چیست؟ چرا در حالی که مدیران میانی مدام بر توان خود برای افزایش تولید، تولید پاک و استقلال از خارج تاکید می کنند اما به نظر می آید در سطح کلان اراده ای برای توسعه صنعت پتروشیمی به جای خام فروشی وجود ندارد؟
قطعا توان ما در این حوزه بالاست و ظرفیت های بسیار زیادی برای افزایش این توان در بخش صنعت پتروشیمی داریم. در حال حاضر بسیاری از فرایندها را در داخل تولید می کنیم، ممکن است در یک فرایند تکنولوژی انجام کار 100 درصد با نمونه روز خارجیِ مصارف انرژی برابری نکند، اما محصولات تولیدی طبق استانداردهای بین المللی یکی است. بنابراین نمی توانیم بگوییم چون امکان ورود این فرایند از خارج را نداریم دست روی دست بگذاریم. در همین رابطه خاطره ای نقل کنم، در نمایشگاه نفت و گاز غرفه هلدینگ خلیج فارس که یکی از نمایندگان محترم مجلس هم حضور داشتند، تعدادی از پروژه هایی را که در حال انجامشان بودیم توضیح دادم، ایشان شگفت زده شد و گفت چرا در خصوص این توان و دستاوردها کسی به ما اطلاعاتی نمی دهد؟ این مساله، که ارتباط میان فعالیت های ما، مجلس و حوزه قانون گذاری و سایر ساحت ها بسیار کم است، فعالان حوزه صنعت پتروشیمی را نیز در بحث توسعه این صنعت با مشکل مواجه کرده است.
