مطهرنیا گفت: نكته تامل‌برانگیز چیزی جز این نیست كه با وجود متضرر شدن‌های دائمی، تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران همچنان اصرار به ادامه دادن به روش غلطی دارند كه فقط روی خام‌فروشی تاكید دارد.

  
ایران یكی در به قائده باید در بازار جهانی نفت حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد و از مهمترین كشورهای حاضر در OPEC باشد. اما قرار گرفتن در حالت تحریم، موجب شده تا نتوانیم آنطور كه باید از درآمدهای نفتی بهره‌برداری كنیم. به عبارتی مدیریت نفتی به قدری پر اشكال است كه گاها از نفت و دلارهای نفتی به عنوان تهدیدی جدی برای رشد و توسعه اقتصادی یاد می‌شود. 
 
مهدی مطهرنیا ، كارشناس بین‌الملل،‌ در گفت‌وگو با خبرنگار آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،  در این‌باره اظهار داشت: ایران چندین دهه است كه در بازار نفتِ جهانی به عنوان یكی از كشورهای مهم و اثرگذار شناخته می‌شود. اما از آنجایی كه نگاه كشور به دیپلماسی جهانی با آنچه آمریكا و غرب سودایش را دارند، همخوان نیست به‌طور ثابت در لیست كشورهایی قرار داریم كه تحت تحریم هستند. 

استاد سیاسی دانشگاه در ادامه سخنانش گفت: این همان پاشنه آشیلی است كه نه تنها ما را از دست‌آوردهای این منبع مهم زیر زمینی محروم می‌كند، بلكه اتكای صددرصدی به درآمدهای نفتی مانع‌های زیادی را پیش روی پیشرفت اقتصادی قرار می‌دهد كه همین عامل، یكی از اصلی‌ترین عامل‌های رخوت و از هم‌پاشیدگی فضای اقتصاد ایران به شمار می‌رود و در نتیجه این مردم هستند كه كه معیشت و البته آرامش‌شان را تهدید شده می‌بینند. 
 
او همچنین تصریح كرد: نكته تامل‌برانگیز چیزی جز این نیست كه با وجود متضرر شدن‌های دائمی، تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران همچنان اصرار به ادامه دادن به روش غلطی دارند كه فقط روی خام‌فروشی تاكید دارد. این نوع نگاه به این سرمایه ملی به دلیل اینكه كشور همیشه در معرض تحریم قرار دارد، به طور آشكارا غلط است، چون واضح است، قدرت‌های جهانی كه زاویه‌ای آشكار با جمهوری اسلامی دارند ایران را از ابراز اندام و حضوری جدی در بازار جهانی نفت محروم می‌كنند تا این سئوال طرح شود كه چطور می‌توانیم از به تهدید تبدیل شدن فرصتی به نام نفت ممانعت به عمل بیاوریم؟ 
 
مطهرنیا در ادامه افزود: جالب این است، در دولت‌هایی كه با سلیقه سیاسی و روش‌های مختلف و گاها متضادی روی كار می‌آیند، روش غلط خام‌فروشی ادامه پیدا می‌كند. انگار قانونی به ما تحمیل كرده است كه اجازه نداریم نفت‌مان را به طُرق دیگری به مشتریان جهانی‌مان عرضه كنیم. عجیب است كه دولت‌ها كمترین توجهی به راه‌اندازی پالایشگاه‌ها و در نتیجه به چرخش درآورن چرخ تولید فراورده‌های نفتی نشان نمی‌دهند تا هم در مواقع تحریم نفت‌مان روی دست‌مان بماند و هم نتوانیم فرصت بزرگی برای تولید ملی و اشتغال‌زایی ایجاد كنیم. با این توضیح كه كشور هم در بخش مهم تولید لنگ می‌زند و هم «بیكاری» را یكی از پدیده‌های نگران‌كننده جامعه می‌بیند. 
 
وی توضیح داد:‌ به نظر من تغییر در رویكرد نفتی كاری نیست كه دولت به تنهایی به آن اقدام كند. برای این كار بزرگ قوای سه‌گانه و ارگان‌های مختلف و البته كل نظام باید به این نتیجه برسد كه در داخل از توان لازم را برای تبدیل نفت به فراورده‌های نفتی برخوردار هستیم. 
 
مهدی مطهرنیا در پایان صحبت‌هایش گفت: نكته بسیار ویژه‌ای كه باید مورد توجه همه قرار بگیرد، این است كه « نگاهِ سیاسی به نفت هزینه‌ساز است» یعنی در موقع انتخاب مدیران نفتی و حتی معرفی وزیر پیشنهادی نفت به مجلس شورای اسلامی جهت اخذ رای اعتماد، فقط باید دانش نفتی و تجربه بالا مدنظر قرار بگیرد و لابی‌ها و انگیزه‌های سیاسی در انتخاب دست‌اندركاران حوزه نفت جایی نداشته باشند.