مردوخی گفت: رویكرد غلطِ خام‌فروشی كه پیش از انقلاب شروع شد،‌ در دولت‌های پس از انقلاب هم ادامه پیدا كرد تا بتوان به این نتیجه رسید كه «تنبلی دولت‌ها» موجب شده نتوانیم از نفت استخراجی به دست‌آوردهای با ارزش‌‌تری برسیم. 

  دولت روحانی در شرایطی ماه‌های آخر دوره‌اش را تجربه می‌كند كه تحریم و به ویژه كاهش زیاد درآمدهای نفتی وضعیتی غیرقابل تحمل را پیش روی كشور و مردم گذاشته است.  
«با وجود همیشگی بودن تحریم، با چه تغییرهایی می‌توانیم از نفت بهره‌وری بیشتری در راستای ترمیم فضای كدر اقتصادی ببریم» این سوالی است كه شرایط وخیم روز باعث شده اذهان عمومی را به خود مشغول كند. 

بایزید مردوخی،  كارشناس اقتصاد ، در گفت‌وگو با خبرنگار آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،  در این‌باره اظهار داشت: ایران از زمانی كه نفت ملی شد، تا به امروز كه قریب به ۴۲ سال از استقرار جمهوری‌اسلامی می‌گذرد، اساس اقتصادش را بر پایه نفت تنظیم كرده است. لازم به تذكر است كه چنین حالتی هم موهبت‌هایی دارد و هم تبعات منفی‌ای كه در راستای توسعه اقتصادی ایجاد مانع‌ كرده‌اند. 
این چهره كه پیش از انقلاب در دستگاه‌های اقتصادی عهده‌دار مسئولیت بود، در ادامه گفت: نفت می‌تواند منبع عظیم مالی باشد و شریان اقتصاد كشور را به جریان بیاندازد. اما اصرار بی‌منطقی به خام‌فروشی و كم‌توجهی عجیب برای تلاش جهت راه‌اندازی تولید فراورده‌های نفتی باعث هدررفتِ این ثروت گرانقدر ملی شده است. نكته عجیب چیزی جز این نیست كه رویكرد غلطِ خام‌فروشی كه پیش از انقلاب شروع شد،‌ در دولت‌های پس از انقلاب هم ادامه پیدا كرد تا بتوان به این نتیجه رسید كه «تنبلی دولت‌ها» موجب شده نتوانیم از نفت استخراجی به دست‌آوردهای با ارزش‌‌تری برسیم. 
او همچنین تصریح كرد: اصرار به خام‌فروشی در شرایطی است كه ایران برای راه‌اندازی پالایشگاه‌های نفتی هم بودجه لازم را دارد و هم‌ اینكه متخصصین امر آمادگی این كار مهم را دارند. همچنین باید گفت، نیروی‌ كارِ ایرانی نسبت به نیروی كار در كشورهای منطقه ارزان‌تر هستند. این موضوع‌ها نشان می‌دهد دولت‌های ایران برای راه‌اندازی خط تولید فراورده‌های نفتی هیچ محدودیت یا مانعی ندارند. كافی است تصمیم‌گیران به این تصمیم برسند كه روند خام‌فروشی را قطع كرده و تولید فراورده‌های نفتی را به عنوان هدفی بسیار مهم و تاثیرگذار در دستور كار قرار بدهند. 
مردوخی در ادامه افزود: مناسبات ایران با نظام بین‌الملل به گونه‌ای است كه كشور ما همیشه سایه هزینه‌ساز تحریم را بر بالای سر خود احساس می‌كند. به عنوان مثال در این ۳۰ ماهی كه ایالات متحده آمریكا از برجام جدا شد، فروش نفت ایران در بازارهای جهانی به شدت افت كرد. حالا نه تنها نمی‌توانیم به دنیا به میزان استاندارد نفت صادر كنیم‌، بلكه برای تولید فراورده‌های نفتی هم دست‌مان كوتاه است. نتیجهِ چنین حالتی چیزی جز این نمی‌تواند باشد كه درآمدهای دولت به یكباره كاهش چشمگیری پیدا می‌كند و باطبع آن مردم روز به روز فشار بیشتری را به لحاظ معیشتی متحمل می‌شوند. 
وی توضیح داد: در واقع اگر توجه لازم و اهتمام كافی برای راه‌اندازی پالایشگاه‌های نفت و گاز شود، با توجه به اینكه كشور ما از ابزار رونق تولید بهره‌مند است‌ هم وضعیت به‌هم ریخته اقتصاد كشور را ترمیم می‌كند و هم‌اینكه به فضای سرد و بی‌روح اشتغال سر و سامان می‌دهد. با این حال، واقع‌بینی به این حكم می‌دهد كه منتظر تغییر شرایط مدیریت نفتی نباشیم. یعنی كما‌فی‌السابق همچنان فقط به خام‌فروشی چشم‌ خواهیم داشت و هم در شرایط تحریم، درآمد كشور با كاهش قابل‌توجهی مواجه خواهد شد. 
بایزید مردوخی در پایان گفت: از دولت دوازدهم این توقع می‌رود كه در ماه‌های پایانی دوره فعلی با در نظر گرفتن بحران‌های بی‌شمار كشور، با نگاهی دقیق و كارشناسی امور را رصد كنند تا بلكه از این طریق‌،‌ گره‌ِ كور معیشت باز شود و مردم به آرامش نسبی لازم برسند.