به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، پس از آن، آمریکا در صدد برآمد که موافقت انگلیسیها و فرانسویها را نیز به این امر جلب کند. به همین منظور در 15 آذر 1332 (6 دسامبر 1953)، آیزنهاور، رئیسجمهور آمریکا با نخست وزیران انگلیس و فرانسه تشکیل جلسه داد تا درباره موضوع نفت ایران و کانال سوئز تبادل نظر کنند. توافقی که بین سه کشور در این جلسه انجام شد، امکان تأسیس کنسرسیوم بینالمللی نفت را فراهم ساخت. از سوی دیگر، سر ویلیام فریزر، رئیس هیئتمدیره شرکت نفت انگلیس و ایران که با سیاستهای مداخلهجویانه آمریکا در مناقشه نفت بین ایران و انگلیس و حضور شرکتهای نفتی آمریکایی در خاورمیانه مخالف بود، ابتدا با تشکیل کنسرسیوم و دخالت شرکتهای دیگر در اداره و فروش نفت ایران مخالفت میکرد و معتقد بود که اگر تشکیل چنین کنسرسیومی ضرورت داشته باشد، ابتکار عمل باید در دست او باشد، اما سرانجام مذاکره غیررسمی با شرکتهای بزرگ نفتی را پذیرفت و در 12 آذر 1332 (3 دسامبر 1953)، از 6 شرکت بزرگ نفتی استاندارد اویل نیوجرسی، سوکونی، سوکال، تگزاس اویل، گلف اویل و رویال داچشل برای حضور در لندن و انجام مذاکره دعوت کرد. در نامهای جداگانه هم از شرکت فرانسوی نفت برای این جلسه دعوت شد. فریزر همچنین تأکید کرد که این جلسه فقط به منظور تبادل نظر غیررسمی انجام میگیرد و نمیتواند تعهدی برای او به دنبال بیاورد و همچنان بر این نکته پافشاری میکرد که شروع مذاکره با ایران برای حل مسئله نفت به از سرگیری روابط ایران و انگلیس بستگی دارد.
پانزدهم آذر 1365: کارخانه لولهسازی اهواز توسط جنگندههای عراقی بمباران شد و به بخشی از تأسیسات این کارخانه خسارت وارد آمد.
این پنجمین حمله هوایی از آغاز جنگ تحمیلی به کارخانه لولهسازی اهواز بود.