با توجه به اینکه صنعت پتروشیمی کشور، نقش مهمی در صادرات کالاهای با ارزش افزوده داشته و سکاندار اقتصاد مقاومتی است، پرسنل و کارگران زحمتکش این مجموعه، نیازمند حمایت و توجه بیشتر با توجه به آسیبهای متعدد جسمی و روحی از جانب مسوولان امر دارند.

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ،با توجه به اینکه صنعت پتروشیمی کشور، نقش مهمی در صادرات کالاهای با ارزش افزوده داشته و سکاندار اقتصاد مقاومتی است، پرسنل و کارگران زحمتکش این مجموعه، نیازمند حمایت و توجه بیشتر با توجه به آسیبهای متعدد جسمی و روحی از جانب مسوولان امر دارند. به عنوان مثال، منطقه پارس جنوبی (عسلویه) در یکی از بدترین مناطق آب و هوایی کشور قرار گرفته که طبق نظر رسمی سازمان محیط زیست کشور در سال 1388، آلودگی آن صد برابر کلان شهر تهران می باشد. این وضعیت فجیع آلودگی، همراه با رطوبت بالای 80 درصد، گرمای بالای 50 درجه سانتیگراد، صداهای نابهنجار صنعتی و آسیب دیدگیهای ناشی از حوادث شغلی و ... عامل بروز بیماریهای عدیده ای از جمله مشکلات  تنفسی چون آسم و سرطان ریه، مشکلات ناشی از آلودگی خون به مواد سرطان زای شیمیایی، از کار افتادگی و معلولیتهای جسمی، مشکلات کبدی، شنوایی و ... شده است. به گونه ای که خون یک کارگر عسلویه ای را به هیچ فردی نمی شود انتقال داد. متأسفانه  چنین بیماریها و حوادثی که با احداث شرکتهای جدید سیری صعودی به خود گرفته است، در کنار کمبود شدید امکانات درمانی، نبود کادر متخصص و مجرّب پزشکی و فقدان بیمه مناسب درمانی، جان کارکنان را با تهدیدی جدی روبرو ساخته است. آنچه از شرایط فوق برای کارکنان شرکتهای پتروشیمی منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی (عسلویه)، غیر قابل تحمل تر و آسیب زا تر شده است، مساله مدت اقامت در منطقه و مشکلات تردّد است. متأسفانه قسمت بزرگی از اعضای خانواده صنعت پتروشیمی کشور، به علت دوری بسیار زیاد از خانواده (در شرایط دو هفته کار، یک هفته استراحت و یا سه هفته کار یک هفته استراحت) به آسیبهایی فراوانی مبتلا شده اند. آسیبهایی که آمارهای واحد بهداشت و محیط (HSE) منطقه ویژه بارهای بار به آن اذعان کرده است. شیوع غیر قابل باور بیماریهای روحی چون افسردگی در میان کارکنان و خانواده های آنان، درصد بالای مشکلات خانوادگی چون طلاق، مشکلات تربیتی، اخلاقی و تحصیلی فرزندان و ... که همگی ناشی از وضعیت اقامت طولانی در مناطق عملیاتی می باشند، آینده این کارکنان و خانواده های شان را در معرض تهدیدی جدی و غیر قابل جبران قرار داده است باید مورد رسیدگی قرار گیرد.  قطعاً چنین شرایطی در شأن کسانی که در جهت اعتلای صنعت کشور، شهر و دیار خود را ترک کرده و در خط مقدم جبهه اقتصادی مشغول جهادند، نیست. باید تدابیری اندیشیده شود تا این کارکنان خدوم و زحمتکش و خانواده های آنان، که بار درآمد ارزی کشور، در شرایط وخیم تحریم را همواره به دوش داشته اند، در وضعیت مناسبی از نظر شرایط روحی و جسمی قرار گیرند. مقام معظم رهبری در سفری که سال 1390 به این منطقه داشتند، نکات فوق را در نظر گرفتند و به مسوولان وزارت نفت دستور دادند تا با تغییر وضعیت اقامت و تردد کارکنان به صورت یک هفته کار یک هفته استراحت، شرایط آنان را بهبود دهند. امری که متأسفانه پس از پنج سال از صدور آن، علیرغم اینکه در شرکتهای نفت و گاز عملی شده، برای کارمندان شرکتهای پتروشیمی که در آلوده ترین نقطه صنعت نفت مشغول خدمت هستند، لحاظ نگردیده است. هم اکنون کارکنان به صورت 25 روز کار در عسلویه و 5 روز استراحت فعالیت دارند. متأسفانه علتی که تا به حال برای عدم اجرایی شدن این تدبیر عنوان شده است، مخالفت مدیران عامل شرکتها به بهانه افزایش هزینه ها می باشد، در حالی که اجرایی شدن این طرح: اولا نه تنها بار مالی چندانی را به شرکتها تحمیل نمی کند، بلکه در دراز مدت (به علت مرتفع شدن مشکلات فوق) سبب بهره وری بالای نیروها، افزایش راندمان تولید و کاهش هزینه های اقامت در منطقه و از همه مهمتر احترام به شأن انسانی، و خانوادگی کارکنان می باشد.  ثانیا به فرض صحت افزایش هزینه ها، آیا این علّت موجهی می باشد که کاهش هزینه مادی شرکتها، به بهای افزایش هزینه های مادی و معنوی غیر قابل جبران کارکنان تمام شود؟ لذا بایسته و شایسته است وزارت نفت و شرکت ملی صنایع پتروشیمی با توجه به نقش حاکمیتی و نظارتی، اقدامات عملی لازم جهت رفع این مشکلات و تبعیضات ناروا را در دستور کار خود قرار دهند تا خانواده صنعت پتروشیمی کشور با روحیه ای مضاعف و بهره وری بالاتری نسبت به قبل، به خدمت بی شائبه به کشور ادامه دهند. بدیهی است که خصوصی سازی صنعت پتروشیمی، موجب این مصیبتها شده است لذا باید مدیران این شرکتها حمایت از حقوق کارکنان و سلامتی شان را در اولویت قرار دهند. گروه تحقیق نفت ما