در جوامع دموکراتیک و فعال سیاسی، یکی از شاخص های تشخیص میزان قدرت منتخبان ملت، تعداد آرای موافق آن فرد درمقابل رقبای خود است. همچنین میزان مشارکت مردم در تعیین سرنوشت کشورشان نشان از اهمیت توجه آنان به ساختار نظام حاکم و تعیین سرنوشت توسط آن ملت است.

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، یکی از روش های بالابردن مشارکت سیاسی مردم در برنامه های انتخاباتی، ایجاد فضای دوقطبی و حضور چهره ها و صاحبنظران در کنار کاندیدای مطرح شده است که جمهوری اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و تا به حال شاهد ایجاد فضای دو قطبی در انتخابات حساس ریاست جمهوری در ادوار مختلف بوده ایم.
اردیبهشت 96 درحالی می تواند مهمترین رویداد سیاسی ایران در آخرین انتخابات قرن 13 هجری شمسی به شمار آید که پایداری گفتمان اعتدال در پس انتخاب مجدد حسن روحانی و استمرار دولت تدبیر و امید است.
بر همین اساس روحانی برای استمرار تفکر اعتدالی در مدیریت کلان کشور نیاز به کسب آرایی بالاتر از 92 خواهد داشت تا با قدرتی بیشتر به هدف گذاری های بلند مدت خود دست یابد که لازمه آن حضور بیشتر و موثر تر مردم پای صندوق های رای خواهد بود که باتوجه به مهارت روحانی در مهره چینی و استفاده از افراد و طیف ها در مسیر استراتژی اعتدالی، باید گفت
بهره مندی از ظرفیت پیش آمده در گام دوم ملت در سال 94 می تواند یکی از ابزارهای وی برای پیروزی در انتخابات 96 باشد. آنجا که نقش لیست امید و همسویان دولت در کسوتی غیر دولتی می تواند تاثیر بسزایی در پر رنگ کردن فضای دو قطبی و جلب آرای 94 در صندوق های 96 باشد. بر اساس این پیش بینی می توان گفت از این پس مقابله طیف نزدیک به دولت با طیف مقابل و اصولگرایان فاصله گرفته از مناصب اجرایی در مناقشات سیاسی، روز به روز پررنگ تر خواهد شد.
روزنامه نگار *