یکی از دغدغه های اساسی دولتها در سطح ملی، بین المللی و جهانی، تامین امنیت و صلح پایدار برای استفاده بهتر از فرصتهای مشترک می باشد. در عرصه بین الملل، رویکردهای گوناگونی به تامین منافع وتحصیل منابع قابل پیگیری است؛ در یکی از رویکردها، هدف بیشینه سازی منافع ملی به صورتی رقابتی در دستورکار قرار می گیرد و طی آن، رقابتها جایگزین تعاملات همگرایانه شده و یا حداقل بر آن تفوق می یابد. در این رویکرد، بروز تعارضات و اختلافات ناشی از تنوع قرائتهای ناظر بر تامین منافع و یا روشهای تحصیل منابع توسط هر یک از کشورها، طبیعی و محتمل به نظر می رسد.