۰
۲
plusresetminus
تاریخ انتشارسه شنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۶ - ۱۱:۱۸
کد مطلب : ۷۳۲۱۰

آنچه در باره آتش‌سوزی‌پالایشگاه تهران گفته نشد

توسعه امری معطوف به زندگی‌ست. ساختن، پیشرفتی در عمود توسعه است و صیانت کردن از ساخته‌ها و بهره‌برداری‌ای ایمن و بی‌خطر از مواهب آن ، در چشم‌انداز و افق توسعه می‌گنجد.
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، حادثه فاجعه‌بارِ آتش سوزیِ واحد آیزوماکس پالایشگاه تهران ، که منجر به فوت 7 نفر از کارکنـان فـداکار ایـن شرکت نفتی شد را باید از این منظر بررسی کرد و وجوه فنی و انسانیِ ماجرا را  مورد ارزیابی قرار داد. در وجه اول می توان از بعد فنـی بـه تحلیـل ایـن حادثه پرداخت، در این بخش باید اذعان داشت که خطای انسانی صورت گرفته، در عـدم تخلیـه مناسـب مسـیرهای منتهی به برج تقطیر این واحد، از کوره تا‌محل‌صفحه‌‌ی‌مسدودکننده(Blank ) عامل حادثه بوده است.    چرا که اگر این قسمت کاملا از مواد نفتی تخلیه شده بود، در هنگام برداشتن صفحه‌ی مسدود کننده، نشت مواد نفتـی و در نتیجه، آتش سوزی‌ای اتفاق نمی افتاد. در وجه دوم می توان به عدم رعایت استانداردهای ایمنی‌وبـی مبـالاتی در صدور پروانه کار اشاره نمود. چرا که عدم دقت در صادر کردن پروانه کار و بی توجهی به تکمیل چک لیسـت های کاری مرتبط، یکی از عوامل تاثیر گذار در وقوع این حادثه مصیبت بار به شـمار مـی آیـد. وجـه سـوم ایـن حادثه را باید در عملکرد نامناسب واحد آتش نشانی، در عدم حضور به موقع در محل آتش سـوزی و هـم چنـین ناکارمدیِ سیستم فرماندهی حادثه(ICS) در کنترل بحران، ذکر کرد. چرا که حضور به موقع آتش نشانیِ شـرکت،و عملکرد مناسب آن می توانست بدون هیچ گونه تلفاتی به مهار آتش در همان دقایق اولیه بیانجامد. و اما بُعد چهـارم ؛ و همچنین مهمترین علت وریشه‌ی این حادثه‌ی غم انگیز که منجر به تلفـات بـالا در صـنعت نفـت کشـور شـد را ، بایـد در سیستم و روش نامناسب مدیریتیِ پالایشگاه تهران جستجو کرد. عملکرد نامناسب هیئت مدیره پالایشگاه تهران، در عدم تعیین به موقع مدیر عملیات ،کـه وظیفـه اصـلیِ نظـارت، کنتـرل و مـدیریت بحران در واحدهای عملیاتی در پالایشگاه را بر عهده دارد، منجر به گسست سیستم پایش و نظارت و همچنین، از دست رفتنِ  زمان‌اندیشیِ‌مدیریت بحران و کنترلِ   ضعیفِ عوامل گسترش‌دهنده‌ی بحران  در پالایشگاه تهران شد. مشابه این وضعیت، ارتقاء رییس تعمیرات بود که ضروری می‌نماید همزمان جایگزین وی نیز منصوب می‌شد نه اینکه چنین امر مهمی به آینده موکول شود.با ملاحظه‌ی این موارد در‌می‌یابیم  چنین سازمان‌هایِ فنی و‌بنیادینی‌ به هیئت مدیره ای چالاک ، زمان سنج ، جسور و مطلع به آخرین دانش‌های روز محتاج است و لازم است از افرادی بی تفاوت نسبت بـه منـافع ملـی که تمام همّ و غم شان صرفِ انرژی در مهره چینی است تا افرادِ خاص در مسند‌ها جایگیر شوند احتراز جست.   حضور چنین افرادی فرارِ شایسته گان و رها شدنِ امور به حالِ خود است.دلیلِ عمده‌ی منصوب نشدنِ یک مدیرِ عملیات در پالایشگاه ،همین بازی‌گردانی‌هایِ غالباً غیر حرفه‌ای بود که به فاجعه‌ی مذکور منجر شد.پایداریِ پالایشگاه،  تشکیل شده از حفظِ میراثِ گذشته‌ی مهندسان ، تکنسین‌ها و کارگرانِ مجربِ دیروز  ، ایجادِ دغدغه‌ی توسعه و نوآوری و در نهایت داشتنِ شجاعت کافی برای ارتقاء همه‌جانبه‌ی این دستگاهِ مولدِ فرآورده است که همینک از چنین نیروهائی در هدِ هیئت مدیره بی‌بهره‌ایم.   بلای طاقت‌سوزی که در نسوج غالب شرکت‌های تخصصی آشیانه کرده ، ورود اشخاصی فاقد تحرک لازم و اشتهای کافی برای نوسازیِ سازمان و اجرایِ پروژه‌های ایمنی‌ساز در همه‌ی شبکه‌هاست. سالیان درازیست که شاهد آن هستیم که افراد تکراری  با سواستفاده از ارتباطات محفلی و رانتی، بر صندلی مدیریت چندین شرکت تکیه می‌زنند و با منفعت گرایی و باند بازی، موجب کاهش انگیزه مدیران میانی در سازمان‌ها وشرکت های دولتی مشابه می‌شونـد. رویکردهایی که چنین احوالِ نزار و رو به زوالی را عمومی کرده‌است ، به شکست آینده در بدنه و عمارتِ مدیریتِ حرفه‌ای خواهد انجامید. پالایشگاه تهران نیز از این قاعده مستثنی نیست. اکنون تداوم طرح‌ها و پروژه‌ها که در ظرفِ آموزش مستمر و در فرایندِ آرامشِ شغلیِ متخصصین باید ضمانت شود ، به طاق نسیان سپرده شده‌است. امـری که در نهایت به عاملی برای کاهش نظارت در بدنه اجرایی و نظارتی پالایشگاه تهران بدل شده و شاید بتوان آن را از مهمتـرین علـل ریشه‌ایِ بروز حادثه در پالایشگاه تهران برشمرد.  با این اوصاف آیا وقت آن نرسیده است که برای جلـوگیری از تکـرار حـوادث مشـابه در شـرکت هـای نفتـی، بـا بازنگری در شیوه انتخاب و انتصاب اعضای هیئت مدیره شرکت ها، و با توجه بـه رویکـرد جـوانگرایی و شایسـته سالاری دولت محترم، با جایگزینی افراد خسته، کم‌توان و چند شغله با نیروهای شایسته، توسعه گرا و تحول خواه، راه را برای توسعه صنعت نفت ، این قلب تپنده و موتور محرکه صنعت کشور، باز کرد؟ چنین بادا
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


علیرضا قاسمی
با سلام و درود، روح سفر کرده این مجاهدان صنعت نفت کشور شاد باد و و یادشان گرامی باد
محمد
متاسفانه اينكه در اكثر انتصابات روابط بر ضوابط غالب است صحيح است و همين مساله باعث گرديده انگيزه از كاركتان گرفته شود و جو ادارات و كارخانجات طورى شده كه فردى هم كه تازه مشغول كار ميشود فكر ميكند حقش خورده شده وبمحض تثبيت شدن بيخيلى را شروع ميكند چون ميبيند ترقى كردن در سازمان به تلاش و بقول معروف دلسوزى وتعهد ربطى ندارد ولى نكته اى كه بايد بدان توجه شود اين است هر شخصى در هر رده سازمانى كه هست وظيفه خودش را بنحو احسن انجام دهد در كل وزارت نفت افراد در طول زمان ساعت كارى بايد مطابق شرح وظايف تعيين شده كار كند و سرپرستان نيز بر كار زير دستان خود نظارت نمايند بنا براين هيچ سرپرستى نميتواند در يك لحظه همه جا حضور داشته باشد حال فرقى نميكند اين سرپرست چه كسى باشد سرپرست مستقيم يا مير يا اعضا هيات مديره بنا براين هر فرد بايد مطابق دستورالعمل ها واموزش هاى داده شده عمل نمايد در مورد حادثه پيش امده بايد در زمان صدور مجوز شروع كارهمه موارد ذكر شده در دستور كار رعايت شود كه حتما در صدور ان از طرف بخش هاى مربوطه كوتاهى شده است و اصلا ربطى به مدير تعميرات يا مدير عامل ويا هيات مديره ندارد زيرا در طول ٢٤ساعت كارى بهر حال اين افراد يا در استراحت هستند يا مشغول كارهاى ديگر قرار نيست براى انجام هر كارى تمام گروه هاى ذكر شده پاى كار حضور داشته باشند ولى در مورد ايمنى و فنى بايد اموزش هاى مربوطه را ديده باشندكه باتوجه به رويه هاى موجود در نفت مطمينا اموزش ها داده شده بنا بر اين بايد روى جدى گرفتن صدور مجوز هاى كارى تمركز شود و بحث پيمانكارى ها هم تجديد نظر كردچون هم سوي استفاده ميشود هم كاركنان پيمانكارى ها بدليل تفاوت ها با ديگران ناراضى هستند
اکسیداسیون کاتالیزوری، روشی در حال تکامل جهت گوگرد زدایی
ساسان طالب نژاد/دکتری مهندسی شیمی و کارشناس توسعه کسب و کار در حوزه پتروشیمی و‌پالایش
پتروشیمی صنعت بی سردار!
عبدالرسول دشتی