فناوری تبدیل فلرهای گازی به خوراک، برق و سوخت

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، مساله سوزاندن و رهاسازی گازهای تخلیه شده از واحدهای مختلف صنایع نفت و گاز و پتروشیمی امروزه به یکی از معضلات قابل توجه این صنایع تبدیل شده است. گازهای حاصل از احتراق این گازها اثرات مخربی بر سلامت انسان داشته و همچنین باعث بالا رفتن دمای کره زمین می شود. بعلاوه با سوزاندن این گازها، منبع عظیم و ارزشمند انرژی بدون استفاده مفید و کارا، به صورت گاز فلر شده وارد محیط زیست می شود. قرار داشتن کشور ایران در رتبه سوم فلزینگ در دنیا، اهمیت مطالعه در زمینه کاهش سوزاندن این گازهای با ارزش را روشن تر می کند. بهینه سازی مصرف انرژی و کاهش آلاینده های زیست محیطی یکی از دغدغه های اساسی صنایع نفت و گاز بوده و از آنجایی که عمده ترین راه اتلاف انرژی در چاهها و پالایشگاههای موجود در کشور و به طورکلی تمامی مراکز دارای سیستم های فلرینگ مانند: چاههای نفت، پالایشگاههای نفت وگاز، واحدهای فرآیندی،کارخانه های مواد شیمیایی، زباله سوزها و ...، همین سیستم فلرینگ بوده و عمدتا بیشترین میزان آلاینده های زیست محیطی نظیر co2 نیز از همین سیستم متصاعد می گردد، توجه به بهینه سازی عملکرد و اصلاح این بخش از اهمیت بسزایی برخوردارمی باشد. بخش قابل توجه گازهای ارسالی به فلرها، ترکیباتی مانند: گاز طبیعی، اتیلن، پروپیلن، برشهای چهارکربنه و هیدروژن بوده که از لحاظ اقتصادی بسیار با ارزش می باشند. می توان به کمک طراحی یک سیستم خاص جمع آوری و بازیافت گاز، میزان فلرینگ یک واحد صنعتی نظیر یک سکو یا پالاشگاه را به طور چشمگیری کاهش داده و از این طریق گازهایی که تاکنون سوزانده می شدند را جمع آوری و سپس به عنوان خوراک واحدهای فرآیندی و سوخت گازی برای سیستمهای موجود در واحد و یا واحد تولید قدرت برای تولید برق مصرفی سیستم تبدیل نمود . پیرو این فرآیند آلودگی ناشی از سوختن گازها نیز به طور محسوسی کاهش خواهد یافت. امروزه به جای سوزاندن گاز، با ارائه یک روش مفهومی، پتانسیل پالایشگاههای نفت و گاز را در تبدیل گاز فلر به یک ماده ارزشمند به دست آورد. سیستم بازیابی گاز فلر دارای عملکردی قابل قبول به لحاظ فنی و توجیه بالای اقتصادی می باشد. در عین اینکه، یکی از اقتصادی‌ترین روشهای بازیابی، تولید الکتریسیته از گاز همراه است، سالانه مقادیر زیادی انرژی در واحدهای صنعتی به هدر می رود. منظور از انرژی تلف شده، گرمای حاصل از گازهای پسماند در واحدهای فرآورش نفت یا گاز که در مشعل (فلر) سوزانده می شود یا گرمای محصولات احتراق خروجی از تجهیزات حرارتی یک واحد صنعتی است. به عنوان مثال، یک دودکش حرارتی با ارتفاع 100 متر می تواند از گرمای ناشی از سوختن گازهای پسماند یا انرژی های پسماند یک واحد صنعتی، حدود 300 کیلووات ساعت توان الکتریکی تولید نماید. این روش همچنین مانع از جریمه شدن شرکت های نفتی توسط سازمان محیط زیست جهانی، بابت آلودگی ناشی از مشعل برای محیط زیست خواهد شد.