۰
plusresetminus
تاریخ انتشارچهارشنبه ۸ شهريور ۱۳۹۶ - ۱۱:۴۶
کد مطلب : ۶۵۹۹۸

زنگنه؛ احیاگر قدرت نفتی ایران در پساتحریم

میثم قدیری
انتخاب مجدد و رای اعتماد مجلس به زنگنه برای سکانداری وزارت نفت، بازتابهای متعددی در رسانه های بین المللی داشته است. مهمترین محورهایی که کارنامه زنگنه را کارآمد ساخته است؛ بازگشت ظرفیت تولید و صادرات ایران به قبل از تحریمها، جذب سرمایه گذاری خارجی در قالب آی پی سی، مستثنا شدن ایران از طرح کاهش تولید اوپک می باشد. در اوپک قدرت در دستان کشوری است که دارای بشکه بیشتری باشد یعنی تولید بیشتری داشته باشد. در نتیجه هوشمندی زنگنه، ایران خود را از این قدرت بالقوه محروم نساخت و از طرح کاهش تولید نفت اوپک مستثنا شد. چون نیک می دانست که پیوستن به این طرح مغایر برنامه ها و سیاستهای اعلامی وزرات نفت مبنی بر افزایش تولید و صادرات بوده و به نوعی خود تحریمی به شمار می رود.
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، مهندس زنگنه به مدد تجربه و عملکرد کارآمد خود توانست با کسب 230 رای موافق، سکان وزارت نفت را در دولت دوازدهم برای چهارمین بار در دست بگیرد. رییس جمهور روحانی در بررسی صلاحیت و رای اعتماد به کابینه در مجلس از زنگنه به عنوان یک برند جهانی نام برد. انتخاب مجدد و رای اعتماد مجلس به زنگنه برای سکانداری وزارت نفت، بازتابهای متعددی در رسانه های بین المللی داشته است. مهمترین محورهایی که کارنامه زنگنه را کارآمد ساخته است؛ بازگشت ظرفیت تولید و صادرات ایران به قبل از تحریمها، جذب سرمایه گذاری خارجی در قالب آی پی سی، مستثنا شدن ایران از طرح کاهش تولید اوپک می باشد. شبکه خبری بلومبرگ Bloomberg پس از کسب رای اعتماد زنگنه در 20 آگوست نوشت؛ مجلس ایران به انتصاب دوباره بیژن نامدار زنگنه به عنوان وزیر نفت دولت جدید رای داد. زنگنه به علت انعقاد توافق ماه جولای گذشته با شرکت توتال که تحت الگوی سرمایه گذاری تازه در بخش انرژی با هدف ارائه شرایط جذاب تر به شرکتهای بین المللی امضا شد، هدف حملات محافظه کاران قرار داشته است.  بلومبرگ نوشت که رئیس جمهور  روحانی، بیژن نامدار زنگنه را برای در دست گرفتن مهمترین وزارتخانه ایران، دوباره انتخاب کرد کسی که برای بازگشت تولید ایران به قبل از تحریمها مبارزه کرد و توانست قراداد توسعه فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی بزرگترین میدان گازی جهان را با توتال امضا کند که نخستین قرارداد با الگوی جدید قراردادهای نفتی ایران به شمار می رود. دیپلماسی کارآمد زنگنه این کشور را از توافق کاهش تولید نفت اعضای اوپک و غیر اوپک مستثنا کرد و یک پیروزی برای ایران می باشد. در ادامه عملکرد زنگنه در جذب سرمایه گذاری خارجی را مورد تحسین قرار داده است. زنگنه همچنین در دو دوره وزارت خود در سالهای 2005-1997 شرکتهای بزرگ بین المللی همچون توتال، شل را برای توسعه میادین نفتی و گازی وارد ایران کرد. بازگشت دوباره وی در سال 2013 باعث شد تا ظرفیت تولید و صادرات نفت کشور به ترتیب حدود 4 میلیون بشکه و 2.5 میلیون بشکه در روز افزایش دهد. رابین میلز، رئیس مؤسسه کارشناسی قمر انرژی، در دوبی به بلومبرگ گفت: رویکرد جدی و صادقانه زنگنه در گشودن درهای صنعت نفت ایران به روی سرمایه گذاری خارجی در اواخر دهه 1990 کلیدی و اساسی بود، و در 20 سال بعد با قراداد توتال در فاز 11 پارس جنوبی نقش کارآمدی در تسریع آن قراداد داشت. این قرارداد، فرصت امضای قرارداد با شرکتهای بین المللی دیگر را گشود و هموار کرد. در نوامبر 2016 که وزرای نفت و انرژی اوپک توافق کاهش تولید و عرضه نفت را با هدف تثبت و تعادل بازار جهانی نفت امضا کردند، زنگنه برای افزایش تولید 90 هزار بشکه ای نفت ایران در روز به شدت تلاش کرد و توانست سهم تولید ایران را به قبل از تحریمها حفظ کند و از توافق مستثنا بشود. زنگنه همچنین برای توسعه صنعت پتروشیمی ایران تلاش کرد و به دست آوردن بازارهای سابق و از دست رفته ایران را مهمترین اولویت خود عنوان کرد. در سال 2005 که زنگنه کنار رفت ایران دومین تولید کننده نفت اوپک بود و زمانی که در سال 2013 این مسند را در اختیار گرفت به خاطر تحریمها در رتبه ششم در اوپک قرار داشت. تولید نفت ایران در پسابرجام افزایش یافت و در ماه جولای 2017 به 3.75 میلیون بشکه در روز افزایش یافت و ایران توانست رتبه سوم را در اوپک به دست بیاورد. زنگنه همچنین توانست همزمان با تایید تعهدات ایران در چارچوب برجام توسط آژانس بین المللی انرژی IEA، سرمایه گذاری خارجی را به ایران بیاورد. اما همچنان مشکلات عمده ای همچون نقل و انتقال مالی و بانکی و تحریمهای اخیر ترامپ، به عنوان مانعی سرمایه گذاری در صنعت نفت ایران را کند کرده است. خبرگزاری رویترز Reuters نوشت که زنگنه از احترام و اعتبار ویژه و قابل توجهی در میان وزاری نفت اوپک برخوردار است. این خبرگزاری سپس افزایش چشمگیر تولید نفت ایران را در پسابرجام مورد اشاره قرار داده و ادعا کرده است که انعقاد قرارداد در قالب کنسرسیوم شرکت ملی نفت ایران (پتروپارس) با شرکت فرانسوی توتال و سی ان پی سی چین که اولین قرارداد جدید نفتی ایران می باشد مهمترین دستاورد زنگنه است. روزنامه جهانی نفت و گاز Upstream نیز از افزودن دوشرکت خصوصی داخلی بدون هرگونه ارتباط رسمی به لیست بازیگران دارای صلاحیت در پیوستن به مزایده شریک شرکتهای خارجی در پروژه های بالادستی یاد کرد که نشانگر اعتماد به زنگنه در انتخاب مجدد وی می باشد.    نشریه آپستریم آنلاین Upstream Online نیز گزارش داده است که انتخاب دوباره زنگنه، پایانی بر شایعات و حواشی در مورد بازنشستگی وی پس از چهار سال کار سخت همراه با تلاش برای اصلاح قراردادهای نفتی و جذب سرمایه گذاری خارجی است. در مجموع باید تاکید کرد که در اوپک، قدرت در دستان کشوری است که دارای بشکه بیشتری باشد یعنی تولید بیشتری داشته باشد و به تبع آن، کشورهای صادرکننده نفت به همان درجه ذخیره ارزی شان قدرت مانور پیدا می کنند در نتیجه هوشمندی زنگنه، ایران خود را از این قدرت بالقوه محروم نساخت و به طرح فریز نفتی و کاهش تولید نفت اوپک نپیوست و از آن مستثنا شد. چون نیک می دانست که پیوستن به این طرح مغایر برنامه ها و سیاستهای اعلامی وزرات نفت مبنی بر افزایش تولید و صادرات بوده و به نوعی خود تحریمی به شمار می رود. در نتیجه بیراه نیست که بگوییم، زنگنه احیاگر قدرت نفتی ایران در پساتحریم بوده است.  میثم قدیری/ نفت ما
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


اکسیداسیون کاتالیزوری، روشی در حال تکامل جهت گوگرد زدایی
ساسان طالب نژاد/دکتری مهندسی شیمی و کارشناس توسعه کسب و کار در حوزه پتروشیمی و‌پالایش
پتروشیمی صنعت بی سردار!
عبدالرسول دشتی