ریسک ها و پوششهای بیمه ای صنایع نفتی

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، ماهیت ریسکهای بزرگ صنایع نفتی عمدتا با تواتر کم و شدت بسیار بالا می باشد. تاسیسات صنعتی بزرگ و نیز سیستم های فناوری باید به گونه ای طراحی، ساخته و بهره برداری شوند که تا حد امکان مردم، کارکنان، محیط زیست و نسلهای آینده از پیامدهای نامطلوب وقوع حوادث در آنها در امان بمانند. وقوع حوادث ناگوار مانند انفجار و آتش سوزی در مجتمعهای پتروشیمی، نیروگاهها، پالایشگاهها، ضرورت لزوم ارتقای ایمنی را برجسته کرده است. تعیین میزان افزایش اتوماسیون، بکارگیری اصول شاخصهای منابع انسانی، تجزیه و تحلیل عوامل انسانی، شاخت و یافتن راههای ارتقای فرهنگ ایمنی، شناخت و سنجش چگونگی تعامل فرهنگ های سازمانی موسسات مختلف که در ایجاد تاسیسات صنعتی مشارکت دارند از مواردی هستند که رویکرد نوین به ایمنی را تشکیل داده اند. در این صنایع کارشناسان بیمه همواره با فرض رعایت اصول و نگرشهای ایمنی سعی بر ارائه سرویسها و طرحها برای این صنایع داشته اند زیرا در بسیاری از موارد حتی با رعایت کلیه اصول مدیریت ایمنی و ریسک، کوچکترین اشتباه منجر به بروز میلیونها دلار خسارت می گردد که جبرانش هزینه های زیادی دارد. تحلیل ریسک و استخراج خق بیمه ها نیز با رعایت و درنظر گرفتن این فرض است، چه بسا که در صورت حذف فاکتور ایمنی حق بیمه ها رشد مثبت شدیدی داشته و یا هیچ بیمه گری تمایل به پوشش چنین ریسکی را ندارد. بیمه های مهندسی در نتیجه پیشرفت صنعتی و فناوری در اواسط قرن 19 ایجاد شدند. پیچیدگیهای صنایع نفتی و عدم شناخت و همکاری نامطلوب بین دو صنعت نفت و بیمه همواره موجب سلب آسایش خاطر سرمایه گذاران پیمانکاران و صاحبان این صنایع بوده است. ریسکهای بیمه پذیر در صنایع نفتی معمولا به صورت زیر تقسیم بندی می شوند: 1- اکتشاف، 2- تولید 3- حمل و نقل 4- ذخیره سازی نفت خام، 5 – فرآوری و پالایش، 6- ذخیره سازی فرآورده ها، 7- توزیع و پخش فرآورده ها. در هر یک از این مراحل ریسکهای خاصی صنایع وابسته را تهدید می کند. پوششهای بیمه ای صنایع نفتی نیز بویژه در مرحله تولید عبارتند از: 1- بیمه مسوولیت در قبال اشخاص ثالث، 2- بیمه تمام خطر پیمانکاران، 3-بیمه تاسیسات فراساحلی، 4- بیمه کنترل فوران چاه، 5-بیمه نشت و آلودگی، 6- بیمه امنیت سایبری. به طور کلی بسیاری از پوششهای بیمه ای مرتبط با صنایع نفت و گاز و پتروشیمی که در سطح جهان متداول بوده و ارائه می گردد. در بسیاری از موارد این صنایع با بیمه نامه های تمام خطر مهندسی C.A.R و E.A.R. و بیمه سازه های تکمیل شده ، انواع بیمه های مسوولیت و غیره تحت پوشش قرار می گیرد. پوششهای ویژه حوزه های نفتی نیز با کمک بیمه گران بین المللی ارائه می گردد. در برخی موارد نیز مانند بیمه نشت و آلودگی و صدمات وارده به محیط زیست نیز مورد توجه بیمه گزاران قرار نمی گیرد، که یکی از علل آن نیز بی توجهی متولیان محیط زیست و فقدان تعامل مناسب با صاحبان صنایع نفتی است. در بسیاری موارد آلودگیهایی که منجر به وارد آمدن صدمه به محیط زیست می گردد، از طرف سازمانهای محیط زیست مورد پیگیری قرار نگرفته و صاحبان صنایع آلاینده نیز به دلیل بی توجهی نیازی به تهیه این پوشش نمی بینند. از طرفی بیمه های عدم النفع نیز برای بیمه گران در کلیه صنایع قابل توجیه نبوده و همواره از آن سرباز می زنند. این امر موجب بی اعتمادی بیمه گزاران به بیمه گران نیز می شود.