تحریم های اخیر آمریکا بر صنعت نفت ایران بی تاثیر است

"دالغا خاتین اوغلو"، کارشناس نشریه تخصصی اروپایی Natural Gas World و مدیر اخبار ایران بخش انگلیسی خبرگزاری ترند در گفت و گو با خبرنگار "نفت ما" در مورد تاثیر تحریمهای اخیر کنگره آمریکا بر صنعت نفت ایران و روسیه، دیدگاههای خود را مطرح کرد. متن این گفت و گو در ذیل از نظر مخاطبان می گذرد. تصویب قانون جدید تحریمهای ایران (CIDA) در کنگره آمریکا چه تاثیری بر صنعت نفت ایران خواهد گذاشت؟ آیا در روند بازگشت شرکتهای نفتی بین المللی همچون توتال تاثیرگذار خواهد بود؟ فعلا این تحریمها تنها فعالیت شرکتهایی را تحت تاثیر قرار خواهد داد که با شرکتهای زیر مجموعه سپاه پاسداران به صورت مشترک وارد پروژه ای شوند. با توجه به اینکه بنگاههایی مانند خاتم الانبیاء توانایی های بالاتری هم از لحاظ سرمایه، هم تجربه، هم نفوذ برای جذب پروژه های نفتی دارند، این موضوع مشکل ساز خواهد بود. در خصوص توتال، شرکت پتروپارس که شریک این شرکت فرانسوی و سی ان پی سی چین هست، متعلق به شرکت نیکو است که زیرمجموعه شرکت ملی نفت ایران است. بنابر این، پروژه فاز 11 پارس جنوبی مشکلی برای توسعه ندارد. از طرفی، هر شرکت خارجی که وارد ایران می شود، به دقت جنبه های مختلف، از جمله تحریمهای احتمالی را لحاظ می کند و توتال از جمله شرکتهایی است که با حساسیت پروژه ها را انتخاب می کند. به نظر من بدون بازگشت تحریمهای هسته ای، مشکلی برای توتال در راستای توسعه فاز 11 پارس جنوبی نیست، اما اگر توافق هسته ای لغو شود، بی تردید هر شرکت خارجی، از جمله توتال در همان ساعت پروژه را ترک خواهد کرد. شرکت توتال با شش شریک غول آمریکایی، از جمله شورون، پتروبرااس، نویستار اینترنشال و غیره دهها پروژه در آمریکا و جهان توسعه می دهند و این شرکت سهمی 40 درصدی در بزرگترین پالایشگاه تولید نفتای جهان و دو پالایشگاه دیگر دارد که در تگزاس واقع است. لذا بایستی به منافع دهها میلیاردی توتال در بازار آمریکا توجه داشت. به هر حال در رابطه با دیگر پروژه ها وضعیت مقداری دشوار است، چرا که برخی از شرکای بزرگ ایران در روسیه نیز مورد تحریم واقع شده اند و شرکتهای اروپایی و بین المللی باید تمرکز خود را روی پروژه هایی بگذارند که شرکتهای تحریم شده دستی در آن نداشته باشند. چالشها و فرصتهای صنعت نفت ایران را در سالهای آتی چگونه ارزیابی می کنید؟ صنعت نفت ایران هم اکنون یک مقدار وضعیت مشکلی دارد. اولا ارزش دارایی های بخش دولتی صنعت نفت ایران به 400 میلیارد دلار می رسد که بخش اعظم آن کهنه است و سالانه 20 میلیارد دلار فقط هزینه نگهداری، تعمیر و هزینه های غیرسرمایه ای آن می شود. لذا با توجه به یارانه ها و هزینه های دیگر، دست شرکت ملی نفت برای هزینه های سرمایه ای تقریبا بسته است. موضوع دیگر مربوط به شرکتهای خارجی می شود که به هر حال تحریم استفاده از دلار برای پرداختها، مشکلات بانکی و غیره در رابطه با ایران هنوز وجود دارد. از طرفی سرمایه گذاری در حوزه بالادستی نفت در کل دنیا به شدت کاهش پیدا کرده است و ایران باید تلاش زیادی برای جذب این سرمایه ها کند. اما در رابطه با فرصتها، ایران ذخایر عظیم نفت و گاز دارد که انگیزه خوبی برای شرکتها هست. برای نمونه پروژه 4.8 میلیارد دلاری کنسرسیوم به رهبری توتال با ایران راه را برای ساختن سکوهای 20 هزار تنی مورد نیاز برای دیگر فازهای پارس جنوبی را باز می کند که خود 25-30 میلیارد دلار هزینه لازم دارد و بازار بسیار خوبی است. یا حوزه پایین دستی نفت و گاز ایران، یا پروژه نیمه تمام ال ان جی ایران و غیره. در مورد تاثیر تحریمهای اخیر کنگره بر صنعت نفت و گاز روسیه چه نظری دارید؟ تاثیر چشمگیری خواهد داشت. روسیه طی نیمه اول سال جاری 103 میلیارد متر مکعب گاز از طریق خط لوله «جریان شمالی 1» از زیر دریای بالتیک و خطوط لوله دیگر واقع در اروپای شرقی به اتحادیه اروپای صادر کرده که رشدی 12 درصدی داشته است. از طرفی روسیه در نظر دارد دو خط لوله موازی موسوم به «جریان ترک» را از طریق دریای سیاه به ترکیه و از آنجا به اروپا گسترش دهد، همچنین خط لوله جریان شمالی 2 را موازی با فاز اول این پروژه از دریای بالتیک راهی آلمان کند. لذا همه این پروژه ها نیاز به مشارکت شرکتهای غول اروپایی دارد که با وجود تحریمها دچار مشکل خواهند شد.