اوت ۱۸۵۹میلادی برابر با شهریور ۱۲۳۸خورشیدی که با بهرهبرداری صنعتی در پنسیلوانیای آمریکا، نفت به جهان معرفی شد، جهانیان به تبع کاشفان اولیه در غرب وحشی، این انرژی فسیلی را oil (روغن) نامیدند، اما چرا oil؟
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، در اوایل دهه 1850جرج بیزل، وکیل دعاوی و جیمز تاونزند، رئیس یکی از بانکهای نیوهیون در آمریکا، این ایده را داشتند تا از مادهای به نام «روغن صخره» پول در بیاورند، مادهای سیاه رنگ که به صورت طبیعی از صخرههای پنسیلوانیا بیرون میآمد و کاربردهای درمانی داشت.
سرخ پوستان، روغن صخره را «سنکا» مینامیدند و رئیس قبیله، سنکا را مرهم شفابخش خدایان از چشم پنهان طبیعت معرفی میکرد که از اعماق چشمههای جادویی میجوشد و میخروشد تا رنجها را تخفیف و آلام را تسکین دهد.
این شفا بخشی را جرج بیزل در درمان پوستی همشهریان زادگاهش در پنسیلوانیای غربی بارها دیده بود، اما او و شریکش امیدوار بودند «سنکا» برای آنها درآمدی بیشتر از شیشههای کوچک دارویی داشته باشد.
وقتی نامه بنیامین سیلیمن، استاد شیمی دانشگاه ییل که آنها یک شیشه از روغن صخره را برای تجزیه و تحلیل به او داده بودند رسید، بیزل و تاونزند در تصمیم شان مصمم تر شدند، سیلیمن در نامهاش نوشته بود: آقایان، از نظر من، دلایل کاملا محکم و مستندی وجود دارد که شما ماده خاصی را صاحب شدهاید که با آن و از راههای ساده و نه چندان پرهزینه، میتوان محصولات بسیار با ارزشی تولید کرد.
بلافاصله بعد از این اطمینان خاطر شرکت روغن صخره پنسیلوانیا با سرمایهگذاری آن 2 و تعداد محدودی از علاقهمندان تشکیل شد، حالا نوبت انتخاب منطقه و روش بهرهبرداری و فردی مناسب این کار بود، روش مدنظر بیزل، حفاری مکانیزه به جای حفر دستی چاه بود و برای این کار وی از دوست خود ادوین ال دریک، سرهنگ سابق ارتش و بازرس راه آهن که مردی خلاق، ماجراجو و سختکوش بود، یاری طلبید.
در دسامبر1857میلادی، کلنل دریک، بعد از یک سفر خسته کننده و طولانی با یک واگن پستی خود را به دهکده کوچک «تیتوسویل» در «اویل کریک» پنسیلوانیا رساند، روستایی که تنها 125 نفر جمعیت داشت و یک مرکز تهیه الوار بود.
دریک از بیزل شنیده بود که در این روستا مزرعهای وجود دارد که دارای یک چشمه روغن صخره است و مردم با وسایل ابتدایی تا روزی 6 گالن روغن از سطح جوی آب آن جمع آوری میکنند، الوار در محل به وفور یافت میشد و ساخت دکلی بلند با چوب، ایده دریک برای حفر چاه بود.
مته حفاری ضربهای دکل حفاری دریک، شروع به کار کرد و این تلاش مستمر تا عمق 69 پایی زمین ادامه یافت، بعدازظهر شنبه، 27 آگوست 1859 حفاری دریک به نتیجه رسید و بوی تند روغن صخره در فضا پیچید، سرکارگر گروه حفاری، ظرف کوچکی را با ریسمان به درون سوراخ حفاری شده فرستاد و وقتی بالا کشید شادمانه فریاد زد: oil oil.
ادوارد ال دریک، یک تلمبه دستی روی چاه تعبیه و نخستین محموله صنعتی روغن صخره (oil) را در گالنهای کوچک ذخیره کرد.
جهان با تلاش، خلاقیت و ممارست ادوین ال دریک به oil رسید و به افتخار او دکلهای حفاری نفت از آن پس و تا امروز دریک نامیده میشود.
منبع: شانا