تحلیلی بر رقابت سیاسی کاندیداهای ریاست جمهوری دوازدهم با چاشنی بی برنامگی

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، به اعتقاد نگارنده به نظر می رسد در ساختارهای سیاسی کشور، برنامه ریزی موثر تا حد زیادی مهجور باشد. برنامه ریزی مبنای سازماندهی، راهبری و نظارت بر حسن تحقق اهداف، سیاستها و راهبردهاست. حال فرض نمایید که بجای تدوین و عرضه برنامه، صرفا شاهد باشید که پارامترهایی ،گرچه مهم، در عرصه اقتصاد، سیاست، امنیت، توسعه اجتماعی و فرهنگی مطرح شود؛ آنهم بدون ارائه برنامه ای که دارای ویژگیهای تعین، سنجش پذیری، تحقق پذیری، نتیجه گرایی و زمان محوری باشد. اتفاقا حذف ارگانهای رسمی برنامه ریزی کلان کشور گواهی گویا بر وجود نگرش ضدبرنامه ای است که اصولا برنامه را محدودیت و نه پیشران قلمداد می نماید و از سوی دیگر، اگر سازمان احیا شده برنامه ریزی ملی را داشته باشیم، تا این لحظه، هیچ اثر و یا ارجاعی به آن در تبیین برنامه های کاندیداهای محترم ریاست جمهوری ملاحظه نشده است. با ذکر مقدماتی این گزاره که نمی توانم مراتب تحیر خود را از مشاوره هایی که احتمالا به کاندیداهای محترم داده شده است ابراز ننمایم، لازم به ذکر می دانم که قرار نیست کاندیدایی محترم تمام مشکلات ایران، منطقه و جهان را در چهار سال حل نمایند؛ بلکه باید تلاش داشته باشد تا با اهرم نگاه برنامه ای، پیشرفت برنامه ها در فواصل گوناگون با مردم و صاحبنظران در میان گذاشته شود تا با شناخت آسیبها و چالشها از یکسو و تشخیص قوتها و فرصتها در اجرای برنامه ها، اصلاحات عملکردی محقق شوند. کاندیداهای محترم باید آشکارا حقیقت را با مردم که ولی نعمتان این انقلاب هستند در میان گذارند که یک شبه نمی توان ساختار معیوب اقتصاد ملی را سامان داد. کاهش عیوب ساختارهای تصمیم گیری، سلامت اجتماعی، فرهنگ کلان ملی، توسعه نیافتگی فناورانه، روابط بین الملل موثر، هر یک اجزای گوناگون و مفصلی دارند که نه می توان با "رویکرد کپسولی" آنها را درمان کرد و نه در جلسات سه گانه مناظره می توان به همه آنها پرداخت اما حداقل می توان شاخصهای کلیدی عملکردی (KPIs) را در هر حوزه تعریف نموده و وضعیت گذشته، حال و آینده در حوزه مشخصی همچون اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی را به شیوه ای منصفانه و قابل قضاوت تخصصی و اجماعی ارزیابی و به مردم گزارش داد. واقعیت این است که گاه مشاهده می شود که بلوغ عموم مردم، دستمایه رقابتهای حزبی و یا توجیه گر پیروزیها و شکستهای جناحی می شود؛ به نحوی که به دلیل تصمیماتی که می گیرند گاه پربصیرت و گاه کم بصیرت ارزیابی می شوند؛ فارغ از آنکه مسئولان محترم کشور باید همواره به یاد بسپارند که بلوغ عمومی مردم ایران به اندازه ای است که همه جریانات درگیر در رقابتهای سیاسی ناگزیر از توجه به آن و کسب مقبولیت از آن هستند. جای آن دارد تا کاندیداهای محترم ریاست جمهوری در فرصت قانونی پیش رو برای رقابت، همواره با رعایت اخلاق الهی، اسلامی و انسانی، برنامه محوری و مقایسه تطبیقی عملکرد دولتهای فعلی و گذشته را با مدلها و شاخصهای مورد توافق جهانی در عرصه های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در دستورکار قرار دهند و بجای سیاست شعارگرایی، استراتژی شعورافزایی سیاسی را در قبال مردم و نخبگان کشور در پیش گیرند. البته بخش نفت و گاز کشور منتظر است تا کاندیداهای گرامی، رئوس برنامه های راهبردی و عملیاتی خود برای توسعه این صنعت عظیم را تبیین نموده و خود را در معرض انتظارات برنامه ای قرار دهند که سپهر سیاسی ایران سخت بدان نیازمند است.