۰
plusresetminus
تاریخ انتشاريکشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۳:۵۹
کد مطلب : ۵۵۶۴۷

سیاستگذاری مصرف انرژی در بخش حمل و نقل

برنامه ریزی و سیاستگذاری کلان مصرف انرژی در بخش حمل و نقل شامل موارد ذیل می شود: ۱-گنجاندن الزامات مربوط به برنامه ریزی شهری در طرحهای توسعه ای، ۲-وضع ضوابط و قوانین تنبیهی و تشویقی هدفمند، ۳- کاهش مصرف سوخت با تاکید به ساخت و کارکرد سیستمهای فنی کارآمدتر از نظر مصرف انرژی، ۴- فرهنگ سازی، آموزش و اطلاع رسانی در حوزه حمل و نقل، ۵-استانداردهای مصرف سوخت در بخش حمل و نقل.
سیاستگذاری مصرف انرژی در بخش حمل و نقل
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، باتوجه به سهم بالایی که بخش حمل و نقل در مصرف انرژی دارد، لزوم وجود یک برنامه جامع برای این بخش به شکل جدا و بدون در نظر گرفتن سایر بخشهای اقتصادی و اجتماعی، بلکه در قالب طرح جامع انرژی کشور که تمامی جریان انرژی را در همه سطوح مختلف سیستم عرضه به صورت پیوسته منظور می نماید، به شدت احساس می شود. این رویکرد شامل 4 سطح مختلف برای سیاستگذاری و تصمیم گیری در این بخش است که در ادامه به آنها اشاره می شود. شایان ذکر است که برخی از این راهکارها مربوط به بهبود وضعیت موجود سیستم حمل و نقل است و برخی دیگر ناظر بر بهبود شاخصه های سیستم حمل و نقلی است که در آینده قرار است ایفای نقش نمایند. 1-گنجاندن الزامات مربوط به برنامه ریزی شهری در طرحهای توسعه ای این سطح از برنامه ریزی برای بهبود وضعیت مصرف انرژی در بخش حمل و نقل، در ارتباط تنگاتنگ با مسائلی از قبیل شهرسازی و راه سازی است که خارج از بخش انرژی می باشد. رعایت استانداردای موجود در این زمینه در توسعه شهرها و راهها بسیار تاثیرگذار می باشد. مهمترین موضوعاتی که ذیل این مبحث قرار می گیرند عبارتند از: *فاکتورهای جغرافیایی مانند موانع طبیعی، راههای اآبی، موقعیت منابع نسبت به شهرها و شهرها نسبت به یکدیگر، *بهبود جاده ها در طی مسیرهای شهری و بین شهری (جاده های پربازده از لحاظ انرژی ، شیب کمتر، سطح مطلوبتر)، *توپولوژی محیطهای شهری و موءلفه های آن (طراحی مناطق شهری با در نظر گرفتن بازدهی انرژی و حمل و نقل)، *توسعه و بهبود الگوهای استفاده از زمین  با اولویتهای شغلی نزدیک به مناطق مسکونی؛ عمده فعالیتهایی که در این زمینه دسته بندی می شوند ناظر بر جنبه های بلند مدت می باشند و معمولا برای ساختاری که قرار است توسعه یابد مطرح می شوند. 2-وضع ضوابط و قوانین تنبیهی و تشویقی هدفمند اجرای راهکاهرای سیاستی در بخش حمل و نقل این حوزه دارای مهمترین نقش در کنترل تقاضا در بخش حمل و نقل در کشورهای توسعه یافته می باشد و طیف وسیعی از قوانین و مقررات را در بر می گیرد. اهم فعالیتهای مربوط به این بخش شامل موارد زیر می شوند: *وضع ضوابط با رویکرد بهبود سیستم های فنی موجود: این دسته از قوانین شامل سیاستها و اقداماتی هستند که هدفشان بهبود رویه های فنی موجود است. به عنوان مثال بهبود بازدهی مصرف سوخت اتوبوس های شهری و نیز الزامات مربوط به اخذ معاینه فنی برای خودروهای سواری از جمله آنهاست. *وضع قوانین کنترل کننده قیمتی: به این دسته سیاستهای غیر مستقیم نیز اطلاق می گردد. از جمله اقداماتی که در این دسته قرار دارد. 1-یارانه وتسهیلات اقتصادی مانند روشهای خاصی که به وسیله سرمایه گذاری مستقیم دولت در طرحهای زیربنایی حمل و نقل جاده ای، هوایی، ریلی باعث کاهش اعتبار حمل و نقل می گردد. 2-مالیات و سخت گیری اقتصادی مانند مالیات سوخت، مالیات وسایل نقلیه، هزینه پارکینگ، ثابت نگهداشتن اعتبار یک نوع وسیله، خدمات و عوارض. 3-کاهش قیمت وسایل نقلیه شخصی پربازده، 4- ارائه تسهیلات ویژه به بخش حمل و نقل عمومی، 5- تسریع در میزان واگذاری خودروهای نو به کمک سیستم افزایش مالیات با افزایش عمر خودرو، *برخی قوانین تنبیهی مانند الزام به خاموش کردن خودرو در چهارراههایی که چراغ قرمز آنها از زمان مشخصی بیشتر است یا وضع محدودیت سرعت در اتوبانها به علت وابستگی افزایش مصرف سوخت با افزایش سرعت خودرو. *اعطای یارانه تسهیلات اعتباری برای خریداران با سوخت جایگزین و کم مصرف در کشور؛ سیاستهای مربوط به قیمت گذاری انرژی، از موثرترین روشها برای بهینه سازی رویه های حمل و نقل می باشند ولی اجرای آنها از لحاظ اجتماعی ممکن است مشکل باشد. *وضع قوانین و مقررات غیر قیمتی، *منطقی کردن سهم هر یک از مدلهای حمل و نقل از کل حمل و نقل کشور (به عنوان مثال برای حمل و نقل ریلی تمرکز سرمایه گذاری در راه آهن برای ایجاد ترمینالهای پرظرفییت یکی از راههاست.) *اصلاح کیفیت سوختها و سایر فرآرده های نفتی مورد مصرف در خودروها و نحوه توزیع آنها، *برنامه ریزی برای افزایش ضریب نفوذ سوخهای جایگزین مانند CNG و فناوری همراه آنها، *توسعه خدمات بانکداری الکترونیک (دولت الکترونیک)، *شناسایی قوانین و استانداردهای موجود که با مصرف سوخت خودروها، یا به طور کلی با حمل و نقل مرتبط هستند. *تدوین مقررات بازرسی و معاینه پارامترهای فی مرتبط با مصرف سوختهای خودروهای در حال تردد. 3- کاهش مصرف سوخت با تاکید به ساخت و کارکرد سیستمهای فنی کارآمدتر از نظر مصرف انرژی این حوزه دربردارنده راهبرد مبتنی بر افزایش بازده تبدیل انرژی می باشد. به عنوان مثال در مورد بخش حمل و نقل جاده ای موارد زیر دارای اهمیت می باشند: *کاهش وزن خودروها با استفاده از مواد نوین مورد استفاده در ساخت خودروها، *افزایش بازدهی تبدیل انرژی موتور، *کاهش ضریب درک هوا با طراحی های پیشرفته تر بدنه خودرو، *کاهش اصطکاک لاستیک ها و انتخاب لاستیک مناسب، *بازیافت انرژی در طی ترمز کرن، *توسعه فناوریهای نوین مانند فناوری هیدروژن در سیستم حمل و نقل، برنامه ریزی بای موتورهای با سوختهای جاگزین مانند نفت گاز و بیودیژل در خودروهای سواری، *استفاده از روشهای مختلف (کولر درجا و بخاری درجا) جهت کاهش کارکرد درجای خودروها بویژه خودروهای سنگین، *استفاده از تکنولوژیهای نوین اعم از خودروهای هیبریدی، الکتریکی و.. *امکان سنجی تولید طراحی موتور خودرو دیزل سبک در کشور در راستای کاهش مصرف سوخت ناوگان حمل و نقل. 4- فرهنگ سازی، آموزش و اطلاع رسانی در حوزه حمل و نقل مواردی از قبیل ترویج فرهنگ عدم استفاده خودروهای تک نفره و استفاده مشترک اعضای خانواده از خوردو، حرکت در سرعتهای پایین تر 25 درصد مصرف کمتر در سرعت 80 کیلومتر در ساعت نسبت به سرعت 115 کیلومتر در ساعت)، در این دسته جای می گیرند. پرواضح است که جهت دهی به فرهنگ جدید برای افراد بدون استفاده از ابزارهای تنبیهی و تشویقی میسر نیست، از اینرو نوع بازخوردی که از فرهنگ عمومی و عادات رایج در ارتباط با سیستم حمل و نقل حاصل می شود، به شکل وسیعی به نوع قوانین و مقررات حاکم گره خورده است.سایر مثالهایی که در این دسته جای می گیرند شامل وارد زیر هستند: *نقش آفرینی برجسته تر مراکز اطلاع رسانی به منظور افزایش سطح آگاهیهای عمومی جهت بالا بردن کارایی سوخت هنگام رانندگی، انجام سرویس و نگهداری، صرفه جویی انرژی و افزایش طول عمر خودروها و کاهش آلودگی محیط زیست، *ترویج فرهنگ استفاده از خودروهای کوچک تر و متناسب با جمعیت خانواده، *آموزش صرفه جویی سوخت و انرژی به مراکز خدمات فنی خودروها در کشورها، *ارائه امتیازات به کارشناسان فنی بخش خودرویی که دوره های بهینه سازی انرژی در بخش حمل و نقل را سپری کنند. 5- استانداردهای مصرف سوخت در بخش حمل و نقل: *تدوین و تصویب استانداردهای معیار و برچسب صرف سوخت برای خودروهای سبک بنزینی، خودروهای سنگین و نیمه سنگین دیزلی و موتور سیکلت ها، *اجرای سیاستهای تشویقی و تنبیهی برای خودروسازانی که استانداردهای مصوب را رعایت می کنند. *اجرای برچسب مصرف سوخت خودروری بنزینی و موتور خودروهای دیزلی. هادی اشراقی
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


اکسیداسیون کاتالیزوری، روشی در حال تکامل جهت گوگرد زدایی
ساسان طالب نژاد/دکتری مهندسی شیمی و کارشناس توسعه کسب و کار در حوزه پتروشیمی و‌پالایش
پتروشیمی صنعت بی سردار!
عبدالرسول دشتی