بازار جهانی انرژیهای نو پس از توافقنامه اقلیمی پاریس

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، توافقنامه تغییرات آب و هوایی پاریس یا COP21 که در سازمان ملل به امضای مقامات بلند پایه 171 کشور جهان رسید، پس از پیمان کیوتو در سال 1997مهمترین توافقنامه بین المللی در خصوص تغییرات اقلیمی تاکنون به شمار می رود. در این توافق مقرر شد تا پایان قرن بیست و یکم، حد نصاب افزایش دمای کره زمین کمتر از 2 درجه سانتی گراد (نسبت به مقطع ورود به عصر صنعتی شدن) بماند و از تمام کشورها خواسته شده تلاش خود را برای محدود کردن دمای زمین تا 1.5 درجه سانتی گراد انجام دهند. در این توافق ایران به عنوان یکی از ده کشور اول تولیدکننده کربن دی اکسید در جهان، متعهد شد تا سال 2030 4 درصد تولید گازهای گلخانه ای خود را به صورت غیرمشروط و 8 درصد در صورت رفع کامل تحریمهای ایران کاهش دهد. ایران با استفاده از تجارب بین المللی و به کارگیری تکنولوژ یهای روز جهانی می تواند تا سال 2030 مجموعاً 12 درصد تولید گازهای گلخانه ای خود را کاهش دهد. بی تردید این توافق به توسعه فناوریهای تجدید پذیر در میان مدت و بلندمدت کمک خواهد کرد و از سوی دیگر صنایع و بازارهای سوختهای فسیلی را با تهدید مواجه خواهد نمود. پس از توافق پاریس شاخص سهام بسیاری از شرکتهای مطرح جهان در فناوریهای تجدیدپذیر مانند Vestas، Nordex و Gamesa و شرکتهای تولیدکننده خودروهای الکتریکی مانند تسا موتور از 2 تا 8 درصد رشد داشته و بالعکس، سهام شرکتهای نفت و گاز و زغالسنگ از 1 تا 12 درصد با کاهش ارزش روبرو بوده اند. با وجود آنکه در این توافقنامه محدودیتی برای کشورها در نحوه اجرای تعهدات خود برای کاهش انتشار کربن نظیر کاهش مصرف سوختهای فسیلی، افزایش بهره وری انرژی، افزایش پوشش جنگلی، تکنولوژی های جذب و ذخیره سازی کربن و یا استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر، تعیین نشده است، اما بی شک با توجه به رشد تقاضا برای انرژی در بسیاری از کشورهای جهان، استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر یکی از بهترین گزینه ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است. از آن رو که ایران در ردیف نهم بزرگترین کشورهای چین تولیدکننده گازهای گلخانه ای در جهان قرار گرفته است، و از سوی دیگر، سهم زیادی از اقتصاد ایران به صادرات نفت و گاز وابسته است، ضرورت توجه به فناوریهای تجدیدپذیر با توجه به تحولات اخیر بازارهای انرژی بیش از پیش آشکار شده است. همچنین با توجه با آنکه در این توافق مقرر شده است که از سال 2020 ، کشورهای توسعه یافته سالیانه 100 میلیارد دلار به کشورهای در حال توسعه و آسیب پذیر کمک نمایند، سیاستمداران داخلی می توانند با فراهم آوردن بسترهای مناسب و برنامه ریزی صحیح، از کمکهای بین المللی جهت توسعه انرژیهای تجدیدپذیر در کشور به خوبی بهره مند شوند و علاوه بر کاهش تولید کربن، به کاهش وابستگی اقتصاد به نفت کمک نمایند. دنیای ما در پایان دهه آینده میلادی، یک سوم انرژی مورد نیاز خود را از منابع پاک تامین خواهد نمود. گزارش منتشر شده توسط آژانس بین المللی انرژی و موسسه غیرانتفاعی بیزینس ایمپلیکیشن نشان می دهد با توسعه زیرساخت های مورد نیاز، ما به زودی شاهد دستاوردهای بزرگی در حوزه گسترش کاربرد انرژی های سبز خواهیم بود. با پدیدار شدن آثار فاجعه آمیز گرمایش جهانی، توسعه استفاده از منابع تجدیدپذیر با سرعت بیشتری در دستور کار دولت ها قرار گرفته است. براساس پیش بینی این موسسه، در افق سال ۲۰۳۰ میلادی، حدود ۳۲ درصد انرژی مصرفی دنیا از منابع پاک تامین خواهد شد. باید دانست که در سال ۲۰۱۵ میلادی، سهم منابع پاک در تولید برق ۲۴ درصد بوده است. در ۱۵ سال آینده، بازاری 13.5 تریلیون دلاری در بخش انرژی وجود خواهد داشت که سهم چشمگیری از آن، به منابع پاک اختصاص خواهد یافت. نفیسه میرزاخانی