۰
plusresetminus
تاریخ انتشارشنبه ۲۷ آذر ۱۳۹۵ - ۱۲:۰۹
کد مطلب : ۵۳۳۲۹

تاثیر کاهش قیمت نفت بر شرکتهای خدمات نفتی

سرمایه گذاران نیز در شرایط کنونی تمایلی به اختصاص سرمایه های خود برای فعالیت های پرریسک اکتشاف و حفاری ندارند. بازپرداخت بدهی های گذشته و برآوردهای پیشین در مورد دوره بازگشت سرمایه گذاری ها نیز با مشکلات زیادی مواجه شده است. چرا که برداشت اقتصادی از یک میدان در دوره زمانی برداشت از آن که عموما ۲۰ سال و یا بیشتر در نظر گرفته می شود، در گروی قیمت فروش نفت است.
تاثیر کاهش قیمت نفت بر شرکتهای خدمات نفتی
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، به دنبال کاهش غیرمنتظره و سریع قیمت نفت از نیمه دوم سال 2014، ما شاهد اتفاقات ناخوشایند متعددی در صنعت نفت بوده ایم. اما به نظر می رسد شرکت های ارائه دهنده خدمات نفتی بیش از سایر فعالان این بازار با چالش روبرو گردیده اند. به هر حال، تداوم فعالیت های این شرکت ها در گروی اختصاص بودجه به حوزه بالادستی و فعالیت های حفاری توسعه ای در مخازن نفت و گاز است. اما این فعالیت ها بیش از هر عاملی در گروی قیمت نفت در بازارها و خوش بینی نسبت به آینده هستند.  پس از بازگشت سریع صنعت نفت به شرایط پیش از آغاز بحران بازارهای مالی، شرکت های ارائه دهنده خدمات حفاری - از شرکت های حفاری تا فعالان صنعت شکست هیدرولیک و لوله گذاران و شرکت های زمین شناسی تا بهره برداران از چاه های دریایی- امیدوار بودند که عصر طلایی رشد تقاضا و توسعه آغاز شده است. آنها استخدام ده ها هزار نیروی کار جدید را آغاز نموده و شروع به سرمایه گذاری در طرح های پژوهش و توسعه کردند. و همه کارشناسان بازار بر این موضوع اتفاق نظر دارند که رشد پرشتاب فعالیت ها در میادین آب های عمیق و غیرمتعارف در این سال ها، بیش از هر چیز به این دلیل بوده است. اما تنها پس از چند ماه، بدبینی عمیقی در صنعت نفت به وجود آمد و چشم اندازهای آینده، تیره و تار گردید. با کاهش شدید قیمت نفت، شرکت های فعال در حوزه های اکتشاف و تولید، بودجه های حفاری خود را کاهش دادند، ادامه فعالیت بسیاری از دکل ها را متوقف نمودند، اجرای تعداد قابل توجهی از طرح های پرهزینه را به حالت تعلیق درآوردند و از پیمانکاران ارائه دهنده خدمات نفتی درخواست نمودند تا قیمت های خود را کاهش دهند. شرایطی که موجی از ناامیدی به آینده را در میان شرکت های ارائه دهنده خدمات نفتی پدید آورده است. در دو سال گذشته، سرمایه گذاری در حوزه های بالادستی در اکثر شرکت های بزرگ نفتی با کاهش روبرو شده است. بر اساس اعلام دویچه بانک آلمان، شرکت های حفاری متوسط و کوچک در آمریکای شمالی با کاهش 30 درصدی سفارش عملیات حفاری روبرو گردیده اند. نرخ کاهش حفاری در شرکت های کوچک و متوسط بین المللی نیز 34 درصد اعلام شده است. شرکت های ملی نفت، بودجه های اکتشاف و حفاری خود را 25 درصد کاهش داده اند. بدین ترتیب در سال جاری، صد میلیارد دلار از بودجه فعالیت های حفاری و اکتشاف منابع هیدروکربوری حذف شده است. به نظر می رسد ما در بدترین شرایط دو دهه اخیر برای صاحبان کسب و کار شرکت های ارایه دهنده خدمات حفاری هستیم. با کاهش تعداد دکل های حفاری، نیاز به خدمات مختلف نیز 8 درصد کاهش یافته است. بدین ترتیب ورشکستگی ده ها شرکت کوچک و اخراج هزاران کارگر شاغل در آنها نشانگر تغییر شرایط بازی می باشد. بر اساس اعلام شرکت بیکر هوگز، در آمریکای شمالی، تعداد دکل ها در بهار امسال نسبت به سال 2014 ، حدود یک سوم کاهش یافته است. این شرایط بدترین فضای کسب و کار در 15 سال اخیر ارزیابی می شود. در میادینی نفت و گازی که همچنان فعال هستند، شرکت های نفتی کارفرما از پیمانکاران خود می خواهند هزینه های خود را کاهش دهند. بسیاری از شرکت های اکتشاف و تولید نیز به دنبال کاهش 30 درصدی هزینه های خود هستند. گویی شرکت های خدمات نفتی که در سال های گذشته رشد قابل توجهی داشتند، بیش از سایر بازیگران در معرض فشار قرار گرفته اند. براساس اعلام موسسه برنستین از سپتامبر سال گذشته تاکنون، 40 هزار شغل در بخش خدمات حفاری حذف گردیده که این عدد معادل 6 درصد شغل های موجود در صنعت است. اخراج 9000 کارمند شلومبرژر ، 7000 کارمند بیکر هوگز و 5000 پرسنل شرکت ودرفورد بخشی از اتفاقات ناگوار روی داده در یک سال گذشته است. متخصصان حوزه فراساحلی در این شرایط با بدترین وضعیت امنیت شغلی روبرو گردیده اند. مثلا مدیران شرکت ای ای اس برزیل اقدام به حذف 40 درصد و شرکت اودی افجی ال نروژ 37 درصد فرصت های شغلی خود را حذف نموده اند. پیش بینی ها نشان می دهد که ما تا پایان این دوره رکود، شاهد حذف 100 هزار فرصت شغلی خواهیم بود. سرمایه گذاران نیز در شرایط کنونی تمایلی به اختصاص سرمایه های خود برای فعالیت های پرریسک اکتشاف و حفاری ندارند. بازپرداخت بدهی های گذشته و برآوردهای پیشین در مورد دوره بازگشت سرمایه گذاری ها نیز با مشکلات زیادی مواجه شده است. چرا که برداشت اقتصادی از یک میدان در دوره زمانی برداشت از آن که عموما ۲۰ سال و یا بیشتر در نظر گرفته می شود، در گروی قیمت فروش نفت است. گفته می شود تعداد پروژه های نفتی آغاز شده در فاصله سال های 2014 تا 2017 نسبت به دوره پیشین گذشته 50 درصد کاهش خواهد یافت. لذا به نظر می رسد ما بار دیگر به شرایط بازار نفت در سال های دهه ۱۹۹۰ که میانگین قیمت هر بشکه نفت کمتر از ۲۰ دلار بود، بازگشته ایم. بر اساس گزارش موسسه برنستین طرح های جدید نفتی آغاز شده در هر سال در افق سال ۲۰۱۷ ، ۳۴ پروژه با مجموع ذخیره ۹ میلیارد بشکه خواهد بود. اما در فاصله سال های 2000 تا 2013 میلادی در هر سال ۷۴ پروژه با مجموع ۲۲ میلیارد بشکه آغاز شده بود. دوره کنونی را باید دوره ای با تعداد اندک طرح های جدید توسعه میادین هیدروکربوری دانست. گفتنی است اجرای ۱۹ طرح جدید در سال جاری آغاز می شود. فراموش نکنید در سال ۲۰۱۲ ، ۸۶ پروژه جدید کلید خورده بود. همچنین ما در میان مدت، با قراردادهای کمتر خدماتی و افزایش رقابت ارایه دهندگان این سرویس ها روبرو خواهیم بود. جنگ قیمت ها و جبهه گیری شرکت ها پیامد اصلی این شرایط خواهد بود. و سرانجام اینکه فراموش نکنید که کند شدن اجرای بسیاری از طرح های در دست اجرا نیز از دیگر رویدادهایی است که در میان مدت شاهد آن خواهیم بود. محسن داوریکارشناس امور بین المللی انرژی منبع: Petroleum Economist Monthly
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


اکسیداسیون کاتالیزوری، روشی در حال تکامل جهت گوگرد زدایی
ساسان طالب نژاد/دکتری مهندسی شیمی و کارشناس توسعه کسب و کار در حوزه پتروشیمی و‌پالایش
پتروشیمی صنعت بی سردار!
عبدالرسول دشتی