۰
plusresetminus
تاریخ انتشارسه شنبه ۹ آذر ۱۳۹۵ - ۰۸:۲۲
کد مطلب : ۵۱۷۸۳
بازیهایی با بوی نفت

نفت؛ باج دستاورد های سیاسی

نازنین (سمیه) مقدم
کاهش سطح تولید برای افزایش قیمت سر نوشت نامعلومی دارد. گرچه بازار نفت انتظار تحول بزرگی برای تجربه قیمتهای بالا را می کشد اما در همین زمان عزمی جدی برای کاهش سطح تولید دیده نمی شود و کشور های عضو و غیر عضو اوپک سعی دارند با مطرح کردن دلایلی چون داعش ،تحریم و جنگهای داخلی مسئولیت کاهش سطح تولید را بر دوش دیگر تولید کنندگان اندازند تا به این طریق ضمن بهره مندی از موهبت افزایش قیمت نفت از دایره رقابت عقب نمانند و با افزایش میزان تولید نقش خود رابه عنوان بازیگر موثر بازار نفت حفظ کنند.
نفت؛ باج دستاورد های سیاسی
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، و در این بین برخلاف پیش بینی ها این تنها عربستان است که سعی دارد با بر دوش کشیدن بار مسئولیت دیگران تاوان کاهش سطح تولید را بپردازد. چرخش سیاست روسیه و بازگشت توجه این کشور به خاورمیانه از 5 سال قبل آغاز شده و در این راه روسیه موفقیت‌هایی مانند به دست گرفتن زمین بازی در سوریه و مصر را در کارنامه خود ثبت کرده است. چرایی عقب نشینی عربستان و روسیه از موضعی که برآن پافشاری میکردند کاملا مشخص است و بی تردید کاهش قیمت نفت این کشور ها را با معضل تامین منابع مالی مواجه کرده اما این که چرا عربستان با وجود ساز ناسازگاری برخی تولید کنندگان اوپکی و غیر اوپکی در کاهش سطح تولید مصر است سوال برانگیز است. بهروزی فر تحلیلگر انرژی معتقد است که دلیل این که روسیه پیشتر کاهش سطح تولید را رد کرده به این دلایل است که در نظر داشته به سطح تولید کنونی دست پیدا کند و بتواند فریز تولید خود را با افزایش تولید زود هنگام جبران کند. این موضوع می تواند با تحریک تقاضا دربازارنفت قیمت ها را در کوتاه مدت افزایش دهد.به گفته وی بازار نفت تا مدتها می تواند به قیمتهای 50 تا 60 دلاری دست یابد که در شرایط کنونی قیمت مناسبی برای تولید نفت های غیر متعارف و حتی متعارف  است. بی تردید رویکردی که عربستان با استناد به ان سطح تولید  خود را افزایش میداد از میدان به در کردن رقیبی به نام شل بود که البته موفق نشد چرا که پو یایی تکنولوژی بهترین راهکار پوشش دادن شکاف  ناشی  از کاهش قیمت و میزان سرمایه گذاری است که کشور های پیشرفته توانسته اند بوسیله ان هم هزینه تولید و هم میزان انتشار گاز های گلخانه ای ناشی از سوختهای فسیلی که تا دیروز از مهمترین منابع انتشار گاز های گلخانه ای بودند ر ا کاهش دهند.  سیاستهای روسیه در قبال اوپک هفته گذشته خبرگزاری رسمی اوپک اعلام کرد که کمیته فنی اوپک در وین با موفقیت به کار خود پایان داده و خود را برای جلسه عادی اوپک و فرجام نشست الجزایر آماده می کند  در این کمیته که به طور عمده از نمایندگان کشورهای عضو در هیات عامل اوپک و همچنین نمانیدگان ملی هر کشور تشکیل شده است که به وزیران مربوط گزارش می دهند. گفتنی است  که در این کمیته هیچ تصمیمی گرفته نمی‌شود، بلکه فقط توصیه‌های توافق شده میان اعضا به نشست وزارتی اوپک که دهم آذر در وین برگزار می‌شود ارائه خواهد شد. خوشبینی ها برای دست یابی به نتیجه مطلوب  ناشی از همراهی سوری روسیه با اوپک است اخباری که گاه حاکی  از همآهنگی و گاه ناهمآهنگی این کشور با اوپک است.  ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه ماه گذشته اعلام کرد مسکو آماده تثبیت سطح تولید است اما در مورد چگونگی آن و زمان اجرای آن توضیحی ارائه نداد. اما این خوشبینی ها زمانی قدرت یافت که الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه چندی پیش گفت که برنامه فریز نفتی را  با شرکت‌های نفتی این کشور به رایزنی گذارده است. این سخنان زمانی مطرح می شود که سطح تولید نفت روسیه در مهر ماه سال جاری به ١١ میلیون و ٢٠٠ هزار بشکه در روز، بیشترین میزان از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، رسیده و شرکت‌های بزرگ نفتی این کشور که سه چهارم مجموع تولید روسیه را برعهده دارند اعلام کرده‌اند پس از این که میزان تولید آن ها به بالاترین سطح برسد، سال آینده عرضه خود را تثبیت خواهند کرد. به نظر می رسد که در شرایط کنونی پوتین با تکرار موضع روسیه و این که  «ما مشکلی برای فریز سطح فعلی تولید روسیه نداریم.» می خواهد  خود را همانند عراق از کاهش سطح تولید مستثنی کرده و با افزایش بودجه سال آینده به بیش از 400 میلیارد روبل (6 میلیارد دلار) خود را از ورطه اقتصاد نابسامان نجات دهد.  بنابراین  مطرح شدن فریز نفتی به شرط سطح فعلی تولید را از دو منظر می توان بررسی کرد؛ نخست این که روسیه نیز همانند رقیب دیرینه اش عربستان سعی دارد عرصه رابرای رقابت تنگتر کند و بی آنکه به عنوان بازی برهم زن شناخته شود کاهش سطح تولید را بر دوش عربستان و سایر اعضا اوپک اندازد. به این صورت عربستان بهای سنگین جنگهای نیابتی با روسیه  را خواهد پرداخت. از سوی دیگر با چنین حربه ای میزان تولید روسیه  از رقیب دیگر خود در انسوی ابهای اقیانوس اطلس  فاصله زیادی نخواهد داشت.   حربه نفتی روسیه روزنامه شیکاگو تریبون، در تحلیل مفصلی درباره رویکرد تازه سیاست خارجی دولت پوتین، این سیاست را در حوزه ترکیه، سوریه مصر و عراق تا حدودی موفق دانسته است. این تحلیل همچنین سیاست روسیه در مذاکرات هسته‌ای میان ایران و کشورهای 5+1 را سودآور توصیف کرده اما سیاست مسکو در لیبی و عربستان را زیر سؤال برده است. شیکاگوتریبون مدعی شده که کرملین با حربه نفت توانسته عربستان سعودی را به بی‌راهه کشانده و از این فرصت برای برنده شدن در زمین‌هایی مانند سوریه استفاده کند. موافقت روسیه با فریز نفتی پیشنهادی عربستان را در نخستین مرحله موجب افزایش قیمت نفت خام در بازارهای جهانی و تغییر پیش‌بینی‌های مالی شد اما به زودی مدیرعامل روس‌نفت اعلام کرد که شرکتش حاضر به کاهش حتی یک بشکه از تولید خود نیست و برنامه‌هایی برای افزایش تولید نیز دارد.از سوی دیگر عربستان سعودی که به دلیل جنگ یمن پایگاه‌های بین‌المللی خود را از دست داده و افت قیمت نفت دست این کشور را در هزینه‌ها بسته است، با ولع زیادی به دنبال نقش‌آفرینی در همکاری میان اوپک و روسیه است و قول مساعد پوتین و وزیر نفتش را معتبر می‌پندارد در حالی‌که روسیه در یک چشم برهم‌زدن می‌تواند بخشی از تولید نفت عربستان که کاسته شود را جایگزین کرده و مشتریان این بخش را از آن خود کند. این مقاله روسیه را تنها تولید کننده نفت دانسته که قابلیت این جانشینی را دارد و به احتمال زیاد این کار را خواهد کرد. با این وجود، مشخص نیست پوتین برای اینکه بتواند از برگ سوری نفت در بازی با ریاض بهره بگیرد، چه سیاست تازه‌ای را در پیش خواهد گرفت و تا چه زمانی موفق خواهد شد سعودی‌ها را به امید سراب در صحرای سوریه بدواند حال مشخص نیست چرا روسیه پیشنهاد کاهش تولیدی که در مهر ماه رد کرده بود اکنون پذیرفته است با توجه به این که  اختلاف تولید این کشور در دو ماه اخیر  200هزار بشکه بوده که به نظر نمی رسد این افزایش تولید بتواند چشم انداز توسعه صنعت نفت این کشور را تامین کند در نتیجه می توان نتیجه گرفت که امیدی به کاهش سطح تولید این کشور و حتی فریز تولید آن نیز نمی توان داشت. حال سوال این است زمانی که روسیه پیشنهاد عربستان سعودی و برخی کشورهای تولید کننده عمده نفت عضو اوپک برای کاهش چهار درصدی تولید را  نپذیرفته چند ماه حاضر است با طرح فریز نفتی همکاری کند؟ گفتنی است  مسکو تا پیش از جریان سقوط آزاد بهای نفت که در چهار سال گذشته از بیش ۱۰۰ دلار تا کانال ۳۰ دلار هم پایین آمد، تمایلی به همکاری گسترده با اوپک در تنظیم بازارهای جهانی را نداشت، ولی در سال ۲۰۱۶ چند دور مذاکرات در این زمینه برگزار کرده و در صدد است این روند را ادامه دهد. سیاستهای نفتی عراق در اوپک عراق دومین تولید کننده نفت اوپک که در سال های تحریم تکیه بر اریکه ایران زده نیز پس از توافق الجزایر و پس از پذیرفته شدن مستثنی شدن ایرانو نیجریه و لیبی از طرح فریز نمفتی درصدد است که به بهانه جنگ با داعش خود را از کاهش سطح تولید مستثنی کند. عراق در حالی این موضوع را مطرح می کند که بار کاهش سطح تولید بر دوش عربستان افتاده است. به گزارش روییترز ابراهیم الجعفری وزیر امور خارجه عراق هفته گذشته در باره طرح سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) برای محدود کردن عرضه نفت به منظور بهبود قیمت های جهانی گفت که درخواست اوپک از بغداد برای کاهش تولید نفت عادلانه نیست و اوپک باید به عراق اجازه دهد تولید نفت خود را بدون محدودیت بالا ببرد.وی معتقد است عراق به نیابت از همه جهان در حال جنگ با داعش است بنابراین لازم است که از این طرح مستثنی شود. اما مشخص نیست که ایا عراق به در خواست  خود مبنی بر  مستثنی  شدن از طرح فریز نفتی پافشاری خواهد کرد یا این که موضع خود را برای دست آورد های سیاسی بین المللی تغییر خواهد داد . اظهارات  حیدر العبادی  نخست وزیر حاکی از تغییر کلی یا موضعی سیاستهای این کشور در قبال اوپک  دارد. نخست وزیر عراق گفت: ما دوست داریم از حق و حقوق این کشور حمایت کنیم و سطح تولید نفت خود را حفظ کنیم، اما ترجیح می‌دهیم با کاهش عرضه، قیمت این کالا را افزایش دهیم. در شرایط کنونی با وجود این که اوپک  و بیش از همه عربستان سطح کاهش تولید  را به دوش می کشد که این امر در بلندمدت به شکست دوباره اوپک در مقابل نفت های غیر متعارف خواهد انجامید. رویکرد  جهانی برای فریز نفتی   بهروزی فر معتقد است کشور های توسعه یافته و در راس آنها آمریکا سعی دارند میزان نیاز خود به انرژی خاور میانه را به حداقل ممکن برسانند این رویکرد تنها کشور های خاور میانه را نشانه نرفته و امریکا سعی دارد که نیاز خود به انرژی کانادا را نیز کاهش دهد و با درونزایی به برون گرایی برسد. سیاستهای امریکا  از سال 1973 تا کنون مبتنی بر کاهش نیاز انرژی امریکا به خاور میانه حرکت کرده و گفته می شود که اکنون زمان موعود فرا رسیده و زمان اجرای این موضوع فراهم شده است. بنابراین ادعای دونالد ترامپ مبنی بر به حاشیه رانده شدن عربستان در تعاملات نفتی آمریکا خبر تازه ای نیست و در راستای سیاستهای قبلی این کشور محسوب می شود و زنگ خطری برای سایر کشور های تولید کننده نفتی است. کاهش سطح تولید  به شرطی می تواند موجب توازن بازار نفت   شده و به ثبات قیمت بیانجامد که همه تولید کنندگان نفتی اقدام به کاهش سطح تولید کنند.   نازنین (سمیه) مقدم/ نفت ما
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


اکسیداسیون کاتالیزوری، روشی در حال تکامل جهت گوگرد زدایی
ساسان طالب نژاد/دکتری مهندسی شیمی و کارشناس توسعه کسب و کار در حوزه پتروشیمی و‌پالایش
پتروشیمی صنعت بی سردار!
عبدالرسول دشتی