۰
plusresetminus
تاریخ انتشاريکشنبه ۹ آبان ۱۳۹۵ - ۱۳:۲۶
کد مطلب : ۵۰۸۳۷

برزیل و بازنگری در طرحهای میادین فراساحلی

دولتمردان برزیل دریافته اند که به دلیل محدودیتهای کنونی، باید ساخت دهها شناور اف پی اس او، دکل نیمه شناور، کشتی حفاری، شناور ذخیره سازی و نفتکش غول پیکر را به یاردهای سنگاپور، کره جنوبی، ژاپن، فیلیپین و چین واگذار کنند.
برزیل و بازنگری در طرحهای میادین فراساحلی
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، در یک یا دو دهه پیش رو، برزیل به یکی از بزرگترین صادرکنندگان نفت خام دنیا تبدیل خواهد شد. هرچند تردیدهایی در مورد دستیابی این کشور به این چشم انداز وجود دارد. برزیلی ها در سپتامبر 2014 ، برنامه ده ساله توسعه صنعت انرژی خود را رونمایی نمودند که بر اساس آن، در سال 2023 ، تولید نفت این کشور از مرز 5 میلیون بشکه در روز فراتر خواهد رفت. در مقایسه با مجموع کنونی تولید روزانه نفت آمریکای جنوبی که 2 میلیون بشکه است، این عدد یک دستاورد بزرگ به شمار می رود. گفتنی است در این برنامه پیش بینی گردیده که در آن سال، 3.5 میلیون بشکه نفت در پالایشگاههای برزیل پالایش و 1.5 میلیون بشکه دیگر، روانه بازارهای جهانی خواهد شد. دولت برزیل اعلام نموده که دستیابی به این هدف نیازمند 332 میلیارد دلار سرمایه گذاری در بخشهای اکتشاف و تولید ذخایر نفت و گاز طبیعی خواهد بود. و بخش قابل توجهی از این عدد چشمگیر در توسعه میادین بستر نمکی هزینه خواهد شد. ما می دانیم که بیش از دوسوم ظرفیت جدید تولید نفت برزیل به این میادین اختصاص خواهد داشت. برای دستیابی به این اهداف، شرکت پتروبراس به عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت برزیل، باید تولید خود را افزایش چشمگیری دهد. بیشترین مقدار نفت تولید شده در این کشور، 2.5 میلیون بشکه در روز بوده است. بخش اعظم این تولید به دو میدان دریایی سانتوس و کامپوس تعلق دارد که در دو سال گذشته چند سکوی آن شامل پاپاترا، رونکادور، بایونا و پارکوداس بالیاس راه اندازی شده است. مقدار تولید از چاههای این میدانهای بستر نمکی قابل توجه بوده و هم اکنون تولید از 34 حلقه چاه حفاری شده، در شناورهای غول پیکر اف پی اس او، ذخیره و با نفتکش روانه پالایشگاههای مقصد می شود. با وجود اهمیت این میدانهای بستر نمکی، نباید از نقش و جایگاه میدان لیبرا به راحتی عبور نمود. این میدان در سال 2010 کشف شده و 1548 کیلومتر مربع وسعت دارد. این میدان در لایه نمکی سازند سانتوس قرار داشته و عمق تقریبی آب در این منطقه 2000 متر است. این میدان فوق عظیم از چنان اهمیتی در میان مدت و بلندمدت در اقتصاد برزیل برخوردار است که در سال 2013 و بر اساس تصمیم دولت برزیل، چگونگی واگذاری آن به شرکتهای بین المللی نفتی در قالب یک لایحه، تصویب و اعلام گردید. شرکت پتروبراس که براساس مقررات کنونی، حداقل 20 درصد از مالکیت همه بلوکهای در حال توسعه را در اختیار خواهد داشت، با مشارکت 40 درصدی در این بلوک، امیدوار است که به همراه دو شرکت توتال و شل که هر کدام 20 درصد سهم و شرکتهای چینی سی ان پی سی و سینوپک که هر یک 10 درصد سهم از آن دارند، به نتایج ارزشمندی دست یابد. تاکنون 281 میلیون دلار در بخش خدمات اکتشاف این پروژه سرمایه گذاری گردیده و مجموع هزینه طرح، حدود 6.9 میلیارد دلار تخمین زده می شود. این مخزن 3500 متر پایین تر از بستر دریا بوده و مجموع عمق از سطح دریا 5500 متر می باشد. بر اساس اعلام سازمانهای بین المللی، این55 میدان 8 تا 12 میلیارد بشکه نفت داشته و مجموع نفت برداشت شده از آن تا 1.4 میلیون بشکه در روز قابل افزایش است. هرچند مطالعات بیشتری مورد نیاز بوده و زمان دستیابی به نخستین برداشت تاکنون مشخص نشده است. در ماه آگوست شرکت پتروبراس حفاری دو حلقه چاه اکتشافی را در میدان لیبرا آغاز نمود. دو کشتی حفاری کررادو و سرتاو، اجرای این عملیات را برای یافتن ذخایر نفت و گاز بر عهده گرفته اند. مطالعات زمین شناسی سه بعدی در این میدان پایان یافته و نتایج آن در حال بررسی می باشد. تا پایان سال 2017 ، عملیات حفاری چاههای ارزیابی پایان می یابد. در یازدهمین دور مناقصات واگذاری میادین هیدروکربوری دولت برزیل ، از 289 بلوک عرضه شده 142 بلوک به خریداران واگذار شد. در این مناقصه،تمرکز بر میادین بستر نمکی نبود و تلاش گردیده بود تا میادین بالغ و دشوار بیشتری به خریداران عرضه شود. اما همانند بسیاری از کشورهای نفت خیز در حال توسعه، دریافت مجوزهای اکتشاف و حفاری در برزیل، زمانبر می باشد. در مناطقی که تاکنون در آن حفاری نگردیده، کسب مجوزهای زیست محیطی گاهی تا دو سال زمان نیاز دارد. اگرچه فعالیت شرکتهای مختلف در میادین برزیل به عنوان نهمین اقتصاد بزرگ جهان و قدرتمندترین اقتصاد آمریکای جنوبی می تواند یک مزیت محسوب شود، اما همچنان چالشهایی نیز وجود دارد که کمبود دکل حفاری، الزام دولت مبنی بر استفاده از سهم ساخت داخل و استفاده از نیروهای بومی در بخشهای مختلف پروژه، مقررات دست و پاگیر و فساد دولتی، ضعف صنایع داخلی و کمبود نیروی انسانی مورد نیاز در بخش حفاری از مهمترین آنهاست. سالهاست که شرکتهای پیمانکار توسعه میادین فراساحلی برزیل، با دشواریها و پیچیدگیهای الزام به شناسایی، استخدام، آموزش و به کارگیری کارکنان بومی و همچنین خریداری بخشی از تجهیزات و خدمات مورد نیاز از شرکتهای داخلی روبرو هستند. و این مقررات با سیاستهای پوپولیستی دولتهای انقلابی به قدرت رسیده در کشورهای در حال توسعه، ارتباط معناداری دارد. در مناقصه برگزار شده در اکتبر 2013 ، کمینه سهم تجهیزات، خدمات و کالاهای داخلی سازی شده در مراحل اکتشافی 37 درصد تعیین گردیده بود که در مراحل توسعه میدان، باید این عدد به 55 درصد و در نهایت در سال 2022 تا 59 درصد افزایش یابد. اما دولتمردان این کشور دریافته اند که به دلیل محدودیتهای کنونی، باید ساخت دهها شناور اف پی اس او، دکل نیمه شناور، کشتی حفاری، شناور ذخیره سازی و نفتکش غول پیکر را به یاردهای سنگاپور، کره جنوبی، ژاپن، فیلیپین و چین واگذار کنند. هرچند با سقوط قیمت نفت و پیش بینی تداوم شرایط کنونی در بازار نفت در میان مدت، به نظر می رسد برزیلیها باید خود را آماده بازنگری در برنامه های بلندپروازانه خویش نمایند. محسن داوری/کارشناس امور بین المللی انرژی منبع: Offshore Mnthly
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


اکسیداسیون کاتالیزوری، روشی در حال تکامل جهت گوگرد زدایی
ساسان طالب نژاد/دکتری مهندسی شیمی و کارشناس توسعه کسب و کار در حوزه پتروشیمی و‌پالایش
پتروشیمی صنعت بی سردار!
عبدالرسول دشتی