جزو معدود نفرات باقیمانده از فارغ التحصیلان ممتاز دانشگاههای برتر کشور ( لیسانس دانشگاه صنعتی اصفهان و ارشد دانشگاه صنعتی شریف) و مدیران نمونه صنعت پتروشیمی است که علی رغم تمام بی مهری ها در کشورمانده و مانند سایر هم دوره ای هایش که او را دیوانه خطاب می کنند سودای عزیمت به کشورهایی که برای آنها سر و دست می شکنند در سرنداشته است .
تاریخ انتشارچهارشنبه ۳۰ تير ۱۳۹۵ - ۱۰:۳۷
کد مطلب : ۴۵۶۰۶
اختصاصی "نفت ما" / ریسک بالا، خطر انفجارو تبعات آن را پذیرفتیم؛
ناگفته هایی از چگونگی راه اندازی پتروشیمی مروارید
در این شرکت علاوه بر سایر تجهیزات خریداری شده، 16 عدد شیر کنترل خاص که در مسیر تزریق اکسیژن است و باید زیر 200 میلی ثانیه باز و بسته شود ، کاتالیزور آن که حدود 50 میلیون دلار قیمت دارد، نرم افزار و قسمت های کنترلی و مانیتورینگ و نهایتا خط لوله 7 کیلومتری انتقال اکسیژن از پتروشیمی مبین به مروارید وجود دارد که همه را به بهانه کاربرد دوگانه به ما نمی دادند.
سرانجام بعد از جلسات متعدد با هیت مدیره ریسک راه اندازی این واحد را پذیرفتیم و در ابتدا نامه ای به شرکت ژاپنی که می بایستی طبق تعهدات قراردادی اش عمل کند، فرستادیم و در آن عنوان کردیم که میخواهیم این واحد را راه اندازی کنیم و نمی توانیم منتظر بمانیم.
نماینده ای از ژاپن آمد و در دفتر به بنده گفت، شارژ کاتالیزور ریسک بسیار بزرگی دارد و عدم موفقیت در آن می تواند سابقه 25 ساله شما را زیر سوال ببرد و ما در ژاپن ریسک اینکار را نمی پذیریم و شارژ کاتالیزور را تاکنون به شرکت های آلمانی سپرده ایم!
حدود 45 روز کار بسیار فشرده در شهریور 94 در دمای 50 درجه سانتیگراد و رطوبت 90 درصد در عسلویه که می بایستی 25 هزار لوله را تک تک زنگزدایی و چک میکردیم تا مبادا اکسید فلز بر روی سطح باقی بماند، چراکه در صورت وجود اکسید آهن به محض شروع به کار واحد سبب بروز انفجار و یا حداقل نامنطبق شدن محصول آن تا مدتها می شد .
باید اشاره کنم که شرکت های اروپایی که تاکنون این عملیات را در تمام طرح های مشابه در ایران و سایر نقاط دنیا انجام داده اند هزینه ای حدود 10 میلیارد تومان را اخذ نموده اند ولی این عملیات در پتروشیمی مروارید و براساس مستندات موجود با هزینه ای در حدود 1/5میلیارد تومان انجام شد.
شارژ کاتالیست
بعد از اتمام عملیات موفقیت آمیز شارژ کاتالیزور، به مشکل تامین 16 شیری که عرض کردم رسیدیم که البته علیرغم مکاتبات فراوان بخاطر جنس و عملکرد خاص این تجهیزات و انحصاری بودن آنها، شیرها را که تولید کنندگان محدودی در دنیا دارد به ما ندادند، ولی با بررسی راه حل های مختلف سرانجام توانستیم آنها را بعد از چند بار دست به دست شدن و دور زدن تحریم ها به کشور وارد کنیم و در مسیر توسعه واحد قرار دهیم.
برای خرید و اجرای خط لوله 14 اینچ اکسیژن نیز زمان زیادی صرف شد که فرایند تأمین و اجری آن بالای 1/5 سال زمان و هزینه های حدود 30 میلیارد تومان برآورد می شد که عملا راه اندازی واحد را به شهریور ماه سال 95 سوق می داد ولی متخصصان شرکت مروارید با انجام مطالعات مهندسی و تغییر کاربری یکی از خطوط اجرا شده موجود در منطقه و در حد فاصل دو شرکت توانستند بموقع این مانع را نیز از سر راه بردارند.
مشکل بعدی تامین 32 برنامه نرم افزاری سیستم های کنترل تجهیزات از جمله برنامه کمپرسورها، چیلرها و سیستم کنترل اصلی واحد بود که بعضا برخی از آنها را یا در اختیار ما قرار ندادند و یا بصورت ناقص تحویل دادند، اما این بار نیز به لطف خدا همه برنامه ها را به کمک متخصصان شرکت و با تکیه بر تجربیاتی که داشتیم بازنویسی، نصب، تست و راه اندازی کردیم چراکه برایمان حیثیتی بود و می خواستیم ناکارآمدی تحریم را به رخ بانیان آن بکشیم.
اکنون دی ماه 94 بود و زمان راه اندازی واحد فرا رسید که 3 نفر از مدیران شرکت ژاپنی مجددا به دفتر بنده آمدند و در لحظه آخر درصدد منصرف کردن بنده بودند که با قاطعیت گفتم اینکار متوقف شدنی نیست و باید انجام شود و آنها حتی به من گفتند که شما دیوانه ای!
در تاریخ 94/10/15 در حالیکه بنده نیز در اتاق کنترل واحد حضور داشتم راه اندازی واحد با تزریق اکسیژن به راکتورها شروع شد و واحد بدون کوچکترین مشکلی شروع به تولید کرد.
سه نفر از مدیران شرکت ژاپنی نیز که برای وقایع نگاری به واحد آمده بودند، چنان هیجان زده شدند که پس از تزریق اکسیژن چند دقیقه مداوم کف میزدند (زیرا عظمت کار انجام شده را فهمیده بودند) و بعد از گذشت 4 ساعت اولین محصول این واحد تولید شد.
باید اشاره کنم که این راه اندازی در واحد های مشابه بالای 15 میلیون یورو (معادل 50 میلیارد تومان) هزینه حضور نفرات خارجی در مراحل مختلف کاری را در برداشته است و در شرکت هایی مثل پتروشیمی های مارون، اراک و فرسا شیمی این پول را در زمان خودش پرداخت کردند اما پتروشیمی مروارید این کار را با تکیه بر نیروهای متخصصی که بعضاً تنها 2 سال آموزش دیده بودند (ولی زیر نظر اساتید خبره) با هزینه 1/7 میلیارد تومان آن هم در غالب پاداش راه اندازی از طرف هیئت مدیره محترم و به پاس قدردانی از رشادت های انجام شده، در کمال خضوع و بی سر و صدا و هیاهو به سرانجام رساند.
تا این لحظه تحویل حدود 6 هزار تن محصول به پارس جنوبی، 3 هزار تن به مصرف کنندگان داخلی و صادرات حدود 150 هزار تن محصول به ارزش حدود 90 میلیون دلار به کشورهای چین و هند و اروپا دستاورد اقدامات و ریسک های انجام شده در این مجتمع بوده اند که انشاء الله مرضی خداوند متعال نیز قرار خواهد گرفت.
امروز می توانیم با افتخار بگوییم که ما در فهرست معدود کشور هایی قرار داریم که می توانیم این گونه واحدها را راه اندازی کنیم.
از دیگر شاخص های بارز این طرح می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
1- انجام بیش از 10 میلیون نفر ساعت کار بدون حادثه ناتوان کننده
2- پیشرفت متوسط ماهانه 3/5درصد در مراحل نصب و راه اندازی
3- خرید بیش از 70 درصد تجهیزات از تولید کنندگان داخلی
4- استفاده حداکثری از توانمندی داخلی در مراحل طراحی، نصب و راه اندازی
5- تولیدی شدن طرح MEG بدست توانمند مدیران، جوانان و متخصصان ایرانی و اثبات شعار "ما می توانیم" .
مهندس جوکار در آخر می گوید : من از کارمندان شرکت واگذار شده پتروشیمی بوشهر هستم که حقوقم از طریق سیستم جامع نفت پرداخت می شود و تمام دریافتی های بنده به صورت رسمی در سامانه حقوق و دستمزد وزارت نفت موجود است، آیا به نظر شما این حق بنده است که با پذیرش ریسک های فراوان و قبول مسئولیت خطرات راه اندازی این شرکت اینگونه و براساس مستندات جعلی مورد هجمه قرار گیرم؟ در این شرایط چه کسی حاضر است مسئولیت های مشابهی را بر عهده بگیرد؟
بسیاری از پتروشیمی هایی که نمی خواهم اسامی آنها را عنوان کنم درهمین نقطه مانده اند و به دلیل ریسک بالا، کاری از پیش نمی برند! لذا با تهمت ها و افتراهای ناروا نباید کاری کنیم که مدیرانی که به کشور علاقه دارند و درصدد خدمت هستند اینگونه مورد بی مهری و در مضان اتهام قرار گیرند.
گفت و گو: ویدا عابدی/ نفت ما
محبی
بسیار ناراحت شدم از اینکه مدیرانی به این گونه پرتلاش برای به یادگار گذاشتن نام نیک از خودشان دچار سوظن بی اساس می شوند.
خیلی از مدیران عملکردهایشان را هرچند جزیی رسانه ای می کنند و از اندک عملکرد خود کوه می سازند.بنده به نوبه خودم که سالیانی است در صنعت نفت مشغول هستم از ایشان تشکر می کنم.شاید اینکار من ادامه سازندگی در مدیرانی از این دست رو مصمم تر نماید.
خیلی از مدیران عملکردهایشان را هرچند جزیی رسانه ای می کنند و از اندک عملکرد خود کوه می سازند.بنده به نوبه خودم که سالیانی است در صنعت نفت مشغول هستم از ایشان تشکر می کنم.شاید اینکار من ادامه سازندگی در مدیرانی از این دست رو مصمم تر نماید.
محبی
بسیار ناراحت شدم از اینکه مدیرانی به این گونه پرتلاش برای به یادگار گذاشتن نام نیک از خودشان دچار سوظن بی اساس می شوند.
خیلی از مدیران عملکردهایشان را هرچند جزیی رسانه ای می کنند و از اندک عملکرد خود کوه می سازند.بنده به نوبه خودم که سالیانی است در صنعت نفت مشغول هستم از ایشان تشکر می کنم.شاید اینکار من ادامه سازندگی در مدیرانی از این دست رو مصمم تر نماید.
خیلی از مدیران عملکردهایشان را هرچند جزیی رسانه ای می کنند و از اندک عملکرد خود کوه می سازند.بنده به نوبه خودم که سالیانی است در صنعت نفت مشغول هستم از ایشان تشکر می کنم.شاید اینکار من ادامه سازندگی در مدیرانی از این دست رو مصمم تر نماید.
جناب مهندس جوکار زحمتهای زیادی در حساسترین زمان پروژه برای این واحد کشیدند و با توان علمی بالا از نحوه راه اندازی که دارند توانستند واحد MEG رو راه اندازی کنند . جلسات هماهنگی منظم و با برنامه فشرده و شبانه روزی فقط نمونه کوچکی از روند کارهای آن زمان بود . انصاف نیست که با متخصصین این کشور اینگونه برخورد شود که شد . هرکس که به نحوی این زحمات را به چالش بکشد از انصاف و واقع بینی فاصله زیادی دارد .
محسن
جناب مهندس جوکار توی دانشگاه اراک استاد بنده بودن و من به پاکدستی ایشون اعتقاد کامل دارم. ایشون توی دانشگاه اراک هر هفته بیش از 20 ساعت کلاس طرح و اقتصاد برگزار می کردن و ریالی از دانشگاه پول نمی گرفتن. ایشون یک مدرک کارشناسی ارشد هم از دانشگاه کلگری دارن که از بهترین دانشگاه های مدیریت در جهان هست. بنده شخصا مدیون سختگیری های ایشون توی کلاس طرح و اقتصاد هستم و هیچوقت زحمت هاشونو فراموش نمیکنم
موفق باشن
من بهشون خسته نباشید میگم
موفق باشن
من بهشون خسته نباشید میگم
محسن
جناب مهندس جوکار توی دانشگاه اراک استاد بنده بودن و من به پاکدستی ایشون اعتقاد کامل دارم. ایشون توی دانشگاه اراک هر هفته بیش از 20 ساعت کلاس طرح و اقتصاد برگزار می کردن و ریالی از دانشگاه پول نمی گرفتن. ایشون یک مدرک کارشناسی ارشد هم از دانشگاه کلگری دارن که از بهترین دانشگاه های مدیریت در جهان هست. بنده شخصا مدیون سختگیری های ایشون توی کلاس طرح و اقتصاد هستم و هیچوقت زحمت هاشونو فراموش نمیکنم
موفق باشن
من بهشون خسته نباشید میگم
موفق باشن
من بهشون خسته نباشید میگم
