به گزارش نفت ما ،  اقتصاد ونزوئلا حال و روز خوشی ندارد. کشوری در گذشته‌ای نه‌چندان دور به برکت دلارهای نفتی، کلکسیونی از پروژه‌های نفتی، مسکونی و اجتماعی را در دست اجرا داشت و این‌قدر سرمست از دلارهای نفتی بود که به برخی همسایگان و دوستانش، نفت را به صورت اعتباری می‌فروخت. امروز شاهد سقوط وحشتناک ارزش پول ملی‌اش است. دولتمردان این کشور نفتی، ماه‌هاست که شاهد سهمیه‌بندی و صف‌های طولانی مردمان‌شان پشت در فروشگاه‌های موادغذایی‌شان هستند. ایران و ونزوئلا در دوران محمود احمدی‌نژاد روابط بسیار دوستانه‌ای برقرار کرده بودند و در بسیاری از موارد، دولتمردان وقت نگاه‌های یکسانی به دلارهای نفتی و چگونگی هزینه‌کردشان داشتند با  اجرای طرح‌های متعدد و انبوه مسکن، ارایه خدمات اجتماعی و بالا بردن رفاه قشرهای ضعیف جامعه به کمک «پول نفت»، طی چند سال گذشته و با اجرایی شدن برنامه هدفمندی یارانه‌ها، با افزایش قیمت حامل‌های انرژی، به مقدار زیادی از بار مالی که بر دوش دولت بود، کاسته شد؛ شاید اگر هوگو چاوز و دوستانش همچون محمود احمدی‌نژاد تن به برنامه مشابهی برای واقعی کردن قیمت حامل‌های انرژی‌اش می‌داد، امروز تا به این حد گرفتار نمی‌شد. دولت ونزوئلا پس از یک‌بار تلاش نافرجام در سال‌های دور برای افزایش قیمت بنزین که درنهایت به شورش مردم انجامید، مجبور شد که هزینه‌های چند میلیارد دلاری را به خودش تحمیل کند. ونزوئلا چندین سال است که ارزان‌ترین بنزین را به مردمش می‌فروشد. بر طبق برآوردها، سالانه نزدیک به ١٢میلیارد دلار یارانه بابت بنزین در این کشور پرداخت می‌شود. تا یک‌سال پیش هر دلار آمریکا حدود ١٠٠ بولیوار ونزوئلا مبادله می‌شد. اما امروز شاهدیم که ارزش پول ملی ونزوئلا تا هفت برابر کاهش یافته و هر دلار آمریکا حدود ٧٠٠ بولیوار معامله می‌شود.
حداقل حقوق پرداختی در ونزوئلا نزدیک به ١٣ دلار است و این کشور رکوردار بالاترین نرخ تورم در جهان است. طی یک‌سال گذشته اقتصاد این کشور ١٠درصد کوچکتر شده است. صندوق بین‌المللی پول نرخ تورم ونزوئلا را ١٥٩درصد اعلام کرده و این به معنای یک سقوط وحشتناک برای کشوری است که تا همین دو، سه سال پیش خود را یک کشور ثروتمند می‌پنداشت.
با وجود این‌که قیمت‌های جهانی نفت به‌عنوان تنها منبع ارزآور عمده این کشور، سقوط زیادی داشته و در کنار آن نیز بازار سیاه دلار، رونق چشمگیری داشته، اما دولتمردان ونزوئلایی همچنان بر حفظ نرخ برابری بولیوار به دلار روی ٣/٦درصد، پافشاری می‌کند. این  باعث می‌شود در چنین اقتصاد ضربه‌‌پذیری، به سختی بتوان تشخیص داد که ارزش واقعی هر کالایی چقدر است. درنتیجه نرخ دلار در بازار سیاه، به شدت بر قیمت‌ها تأثیر می‌گذارد. ونزوئلا در ماه دسامبر انتخابات پارلمانی‌اش را پیش رو دارد و به همین دلیل دولت اقدام به برخی فعالیت‌های پوپولیستی همچون پرداخت هدایا به کارکنان دولتی و طرفداران حزب حاکم کرده است. بسیاری اقتصاددانان مشکلات فعلی اقتصاد ونزوئلا را ناشی از تصمیمات غلط  مادورو همچون کنترل جدی قیمت‌ها و ریخت و پاش‌های چند سال اخیر دولت می‌دانند. این روز شاهد تشکیل صف‌های طولانی در پشت فروشگاه‌های موادغذایی و داروخانه‌ها هستم. نکته جالب دیگر این است که رایج‌ترین پول کاغذی این کشور یعنی ١٠٠ بولیوار، این روزها بسیار نایاب شده است. دلیل آن نیز تورم بالاست، مردم برای خرید همان کالایی که تا سال قبل می‌خریدند، امسال باید چندین برابر پول پرداخت کنند. رئیس‌جمهوری ونزوئلا طی یک‌سال گذشته تلاش کرده که مشکلات را به گردن بازار سیاه مخالفانش بیندازد. این کشور طی یک‌سال اخیر هیچ گزارش رسمی از نرخ تورمش اعلام نکرده است. دولتمردان ونزوئلا تا همین دو سال پیش چنان سرمست از سرازیر شدن دلارهای نفتی به کشورشان بودند که اصلا تصور چنین روزهایی را نمی‌کردند. بسیاری از کارشناسان معتقدند که تاریخ مصرف غرب هوگو چاوز و یارانش به پایان رسیده و به احتمال بسیار زیاد آنها در ماه دسامبر حاکمیت کنگره را به مخالفان‌شان واگذار خواهند کرد. منبع: شهروند