دم خروس در گمرک را باور کنیم یا قسم ساخت داخل تان را؟؟

به گزارش نفت ما ، یکی از مدیران معروف در صنعت حفاری ایران در روزهای اخیر در چندین محفل رسانه ای عنوان کرده است که می توان و باید ساخت دکل های حفاری را به شرکت های ایرانی سپرد؛ البته در اصل این مساله و اینکه به هرحال صنعتگران ایرانی توان و ظرفیت بالایی در مهندسی و مهندسی معکوس تجهیزات پیشرفته دارند شکی نیست اما با سخنان این فرد و با مروری بر کارنامه مدیریتی نسبتا طولانی وی ابهام ها و سئوالاتی مطرح می شود . از جمله این که ایشان تاکنون حدود 25 دکل حفاری را از کشور چین وارد کرده و در ناوگان شرکت خود به کار گرفته است و در زمینه وارد کردن دکل از چین به سرزمین ایران رکوردداری بی رقیب محسوب می شوند؛ حالا چه شده است که طی 6 ماه اخیر این همه به فکر توانمندی و ظرفیت های بلااستفاده صنعتگران ایران در ساخت دکل افتاده است؟؟ آیا طی ماه های اخیر اتفاق خاصی در حوزه صنایع سنگین ایران افتاده است که رسانه ها از آن بی خبرند و یا این که این فرد با این سخنان خود صرفا به دنبال قوی تر کردن موضع محفلی خاص است؟؟ شاید هم به ایشان واقعا آدرس اشتباهی داده اند و این بار هم مثل دفعه قبل( 3 ماه پیش) که یک دکل دریایی هندی الاصل متعلق به شرکت تحت مدیریت خودش را ساخت ایران نامیده بود بازهم مسیر را اشتباهی رفته است!! هر چه که هست این مدیر صنعت حفاری روزهای اخیر به یک خبرگزاری کشور گفته است : دلیل واردات دکل حفاری را در حالی که توانایی ساخت آن را داریم باید از کسانی پرسید که از ساخت داخل حمایت نمی‌کنند؛ و جالب اینجاست که در اتفاقی نادر دم خروس از آستین معاون این آقا بیرون می زند!! به این صورت که معاون آقای مدیر حامی ساخت داخل در مصاحبه ای با یکی از سایت های رسمی در حالی که ذوق و شوق فراوانی برای اعلام افزوده شدن تعدادی دکل حفاری به ناوگان خود را داشتند به تشریح جزییات این افزایش ناوگان می پردازند و یک نمونه آن را اینگونه شرح می دهند: دستگاه حفاری ..... فتح، هم اکنون در گمرک است و به زودی وارد کشور می شود!!! این مصاحبه درست در همان روزی منتشر می شود که آقای مدیرعامل حامی ساخت داخل اصرار دارند دلیل واردات را باید از کسانی پرسید که از ساخت داخل حمایت نمی کنند!! و بر این اساس چون ایشان به زعم خودشان مدیری حامی ساخت داخل هستند باید آدرس را در جای دیگری جست؟ بااین اوصاف به راستی ما باید دم خروسی را که از گمرک بیرون زده است باور کنیم یا قسم و ادعای حمایت از ساخت داخل آقای مدیر را؟؟ اما نکته اصلی که ذهن ما را بیشتر به خود معطوف کرده حال و روز اخیر صنعت نفت و رواج سکه دروغ در این بخش مهم از اقتصاد ملی ایران است؛ به راستی چرا و به چه قیمتی برخی مدیران ما حاضر می شوند موضوعی را وارونه جلوه دهند و یا در تشریح موضوعی دیگر به دروغ متوسل شوند؟ آیا این صندلی های فانی و این منصب های دنیوی این قدر ارزش و بها دارند که کلید بیت الخبائث را در جیب بگذاریم؟{ اشاره به حدیثی از امام حسن عسگری که فرمودند: جُعِلَتِ الخَبائثُ فی بَیتٍ وجُعِلَ مِفتاحُهُ الکذبَ . / [همه] پلیدیها در یک خانه نهاده شده و کلید آن، دروغ است} ؛ مدیران ما را چه شده است که قیمت خود را اینقدر نازل کرده اند؟ آیا ما شیعه همان علی هستیم که فرمود به خدا مقام حکومت برای من از آب بینی بز و کفشی پاره کمتر است؟ چرا برای یک صندلی و یک عنوان به منش مقتدای مذهبمان پشت می کنیم؟